Co do piosenki, w powieści o wiele większą uwagę zwrócono na "Asleep", zaś w filmie - na "Heroes". Polecam książkę, jeśli jeszcze nie czytałaś. Jest mocna, ale powinna pomóc w pisaniu recenzji.

Ja uważam, że film to takie światełko w tunelu, co jest ostatnio modne (np. oscarowe "Silver Linings Playbook). Pełne problemów i rozpaczy życie Charliego zupełnie zmienia się, gdy poznaje grupkę ludzi, która "wpuściła go". Wypełnili jego puste życie. Z filmu wynika, że nawet w najmroczniejszym miejscu (przenośnia, oczywiście, nie chodzi mi o ciemną piwnicę) można znaleźć przyjaciół, wspaniałych ludzi, dzięki którym wszystko będzie wydawało się lepsze, bo ciężar lepiej dźwigać razem.

Nie sądzę, że pomogłam.

PS Może poczułaś, że wszystko stracił, bo na początku nic nie miał, a na koniec znalazł się w punkcie wyjścia + jego siostra wyjechała. Nie bardzo sobie wyobrażam, jak będzie znajdywał nowych przyjaciół, w końcu jest okropnie nieśmiały. Ale kto wie, podniósł rękę na angielskim, a to już krok naprzód (nie ma tu ironii).