Od razu po seansie czułam rozczarowanie i oceniałam film jako 5/10, jednak dzisiaj, po ochłonięciu, oceniam na 7/10. Film to piękna metafora tego jaką cenę można płacić za sławę. Czujemy, ze jesteśmy na oczach innych i wszystko co mówimy i robimy może być użyte przeciwko nam. Znalazłam też kilka interpretacji, które pewnie są nad wyraz, jednak chodzą mi ciągle po głowie. Jedna z nich to taka, że źle sny zaczęły się pojawiać po zdradzie Paula z Molly. Możliwe, że to przez co przechodził było swego rodzaju "karmą". Paul też jest człowiekiem, który słowa bliskich odbiera jako atak i widać, że ma słaba samoocenę. Możliwe, że to jak jest traktowany jest tym, jakie on ma wyobrażenie na swój temat. Jest to człowiek pełen prokrastynacji, który nie potrafi zabrać się za czytanie książki, desperacko pragnie być doceniony i zauważony. Na pewno wiele z nas przeżywało kiedyś podobny stan niedoli. Final filmu - idealny. Wreszcie jego żona ma sen o nim i w dodatku taki, który jest dobry. Dotknęła mnie scena z jego snem, kiedy to Paul zabija Paula, co pokazuje, że bohater sam dla siebie jest własnym wrogiem i mierzy się ze swoimi demonami. Kiedyś obejrzę ponownie