Dlaczego 5 ??? W pięć minut po wojnie nakręcono film, w którym cała trauma wojny wylewa się z jednego pociągu i ma dwie godziny do następnego, więc błąka się po okolicy i rozrzuca swoje traumatyczne urazy. Głównych bohaterów cały wagon, różne typy i charaktery, tylko, co z tego, skoro niewiele z tego wynika. Zlepek scen nie tworzy spójnej opowieści. Film dostał spory wyrok, myślałem, że za przemytników i morderstwo, ale nie, raczej za to, że jasno nie stwierdza, iż teraz będzie lepiej. Teraz, czyli po wojnie, kiedy rządy obejmowała nowa władza. Niektóre wątki ciągną się jak guma od majtek i są kompletnie nieciekawe, wieje nudą. Film rodził się w bólach i to widać. O bólach narodzin, sporach między pomysłodawczynią a realizatorami można poczytać w necie. Tak na marginesie, ten film staje się ważniejszy po latach, właśnie w związku z tymi bólami narodzin niż za sprawą zawartej w nim opowieści.

Dla ciekawych pierwszych powojennych produkcji. Można się pobawić w rozpoznawanie aktorów.

Plusy
+ Barbara Fijewska (Fela), Danuta Szaflarska (Weronika)
+ sceny przy barze

Minusy
- całość się nie klei i wieje nudą
- widać nutkę maniery z kina przedwojennego, a nawet niemego w grze niektórych aktorów