Moja matka , która nie cierpi gry aktorskiej Jim Carreya oglądając "Batmana Forevera" poczuła satysfakcję, że Carrey znalazł się w tym filmie tak gdzie jego miejsce - w kaftanie bezpieczeństwa zakładu dla obłąkanych. Teraz znam jej uczucia, bo zawsze chciałem zobaczyć znienawidzoną od lat Annę Muchę po kolana w szambie. Już o wiele ciekawsze epizody zaliczyli Piotr Polk czy Olaf Lubaszenko.

Pomijając ten aspekt i odnosząc się do meritum fabuły filmu, to dałbym ocenę 8/10, gdyby nie patos jednej z ostatnich scen filmu jak Schindler zaczyna histeryzować po hasłem " po co ja kupowałem to auto, zamiast uwolnić jeszcze 10 osób" Również widać w tym filmie manipulacje Spielberga odnośnie narracji historycznej związany np. z niezadowoleniem, że to akurat komuniści byli odpowiedzialni, za wyzwolenie wielu żydów w 1945 z obozów pracy, a nie alianci, co Steven ukazał w postaci jednego Rosjanina, który po odjeździe Schindlera i jego długiej przemowie pojawił się tylko na minutę, aby oznajmić żydom, którzy pracowali w jego fabrykach, że są już wolni. Muzyka Williamsa zarówno tak smutna i przygnębiająca jak i ta mająca budzić nadzieję w ludziach faktycznie zasłużyła na oscara. Podobnie jak zdjęcie Janusza Kamińskiego. Oryginalny nie będę i podobnie jak setki moich poprzedników powiem, że z aktorów prym wiedzie Ralph Fiennes. Po podsumowaniu wszystkich mocnych i słabych stron filmu daje 7/10 i zaznaczam, że nadal moim ulubionym dramatem historycznym SPielberga pozostaje "Amistad" z 1997 roku.