oo, a ten, a słyszeliście ten o napoleonie?

napol, leon, w piecu, bo przygasa..

(najlepiej taśmą filmową z powyższym ridlejowcem stylu późnego wykradzioną z lokalnej salki projekcyjnej, w dniu premiery, przed pierwszym pokazem, zaraz po śniadaniu)

uwielbiam zapach napoleona o poranku..

sorki, ale nakręcona za marne złotówki peeleny dla telewizji polskiej Kronika Galla Anonima sprzed lat pięćdziesięciu jest badziej ufilmofrajdowiona niż ta hollywoodzka ofiara przerośniętych ambicji i losu, któremu na imię avida dollars.

stanley kubrick, where art you?

najlepsza scena: kiedy stworzony na obraz narcyza i podobieństwo zeusa ewidentnie psychopatycznie na maksimum maskul toksik rozkaligulizowany glut karzełek obłąkaniec tytułowy siada na cezaryjskim tronie lokalnego imperatora, ku uciesze miejscowej chmary kręgowców latających. siedlisko jest carskie, dodajmy, żeby było jakoś tak, nie wiem, współcześniej? jakiej z kolei narodowości jest miejscowe ptactwo latające ja nie znaju, acz przynajmniej jakaś trzeźwo myśląca gromadka z którą idzie się tutaj żywo utożsamić.

reasumując: kinematograficzny odpowiednik tytułowego kurdupelka pretendujący do bycia czymś więcej, czymś dalej i czymś ponad to, czym jest w istocie - kostiumową wydmuszko-pisanką co najwyżej, o wartości opakowania znacznie przewyższającej jego zawartość.

ślaczkiem zaledwie, o ambicjach detronizujących wprawdzie, ale z linią krytyczną przeprowadzoną w sposób nieudacznie do skrętu komiksowy, gargantuicznie wrzaskliwy, od początku do końca jadący na jednej nucie obłąkaństwa - żądzy władzy, osobowościowym zwyrodnialstwie, makiawelicznej aberracji, politycznej machinacji i innych chorych a zmiennych i niepoczytalnie wygórowanych ambicji.

w podświadomym przekazie pomnikowo degradującym waszmość rideley mówi nam mniej więcej tak - napoleon to ja.

kończ waść, widza oszczędź - powie ptactwo latające.