Opowieści na dobranoc/film/Opowie%C5%9Bci+na+dobranoc-2008-4176052008
pressbook
Inne
O filmie
Skeeter Bronson (Adam Sandler) pracuje w hotelu, który kiedyś był własnością jego rodziny. Niestety obiecane mu stanowisko dyrektora obejmuje jego rywal Kendall (Guy Pearce). Wieczorami sfrustrowany Skeeter opiekuje się dwójką dzieci swojej siostry Wendy (Courteney Cox). Rekompensuje sobie życiowe niepowodzenia, korzystając ze swej bujnej wyobraźni. Opowiada dzieciom na dobranoc niezwykłe historie: z Dzikiego Zachodu, ze Starożytności, ze Średniowiecza albo z Kosmosu, obsadzając w najdziwniejszych rolach ludzi ze swojego otoczenia. Swój udział w wieczornych zabawach w fantazjowanie ma także ulubiona świnka morska dzieci, Bugsy. Wkrótce okazuje się, że opowieści Skeetera w tajemniczy sposób przenikają do jego życia ? wraz z szalonymi pomysłami dzieciaków, które z entuzjazmem dokładają do niesamowitych historii Skeetera swoje trzy grosze. I tak opowieści na dobranoc stają się rzeczywistością, wywracając do góry nogami? dosłownie wszystko!
Prezent dla dzieciaka
Adam Sandler, poszukując kolejnego scenariusza, przyjął specyficzne założenie. Niedawno po raz pierwszy został ojcem i pomyślał, że chciałby nakręcić film, który jego dziecko mogłoby z radością obejrzeć w przyszłości. Natrafił na tekst ?Opowieści na dobranoc? i doszedł do wniosku, że to właśnie to, o co mu chodziło. Zdaniem gwiazdora, elementy fantastyki w disnejowskim stylu łączą się tu w świetnych proporcjach z komediowym tonem. Aktor mówił też, że tekst nasunął mu osobiste wspomnienia z dzieciństwa, kiedy to, po przenosinach rodziny z New Hampshire do Nowego Jorku, mieszkał jakiś czas w jednym pokoju hotelowym wraz z piątką rodzeństwa. To był najlepszy czas w moim życiu ? mówił z rozrzewnieniem. Bohater filmu przeżywa ciężkie chwile. Jego ojciec był właścicielem hotelu, ale musiał go sprzedać. Nowy właściciel obiecał, że Skeeter będzie zarządzał hotelem, ale stanowisko, pomimo harówki Skeetera, dostał ktoś inny. W dodatku Skeeter musi się zająć dziećmi swej siostry, która szuka pracy ? szkoła, której była dyrektorką, została zamknięta. Przyjaciółka Wendy, Jill, opiekuje się dziećmi, gdy Skeeter pracuje. Wkrótce staje się częścią jego opowieści i zostaje wciągnięta w serię niezwykłych przygód. Obdarzony bogatą wyobraźnią Skeeter wraz z dzieciakami wymyśla niesamowite historie, które rozgrywają się w średniowieczu, starożytności czy na Dzikim Zachodzie. A w bohaterów wcielają się dzieci, on sam i Jill. Reżyser Shankman uznał scenariuszowe pomysły za bardzo inspirujące. Główny pomysł polegał na tym, że następnego dnia wieczorem opowieści stają się prawdą. Te światy zaczynają się przenikać. To naprawdę doskonały sposób na familijną rozrywkę ? entuzjazmował się realizator.
Z wdziękiem zmieniać skórę
Shankman doskonale zdawał sobie sprawę, że by osiągnąć sukces i wciągnąć publiczność w wir fantazyjnej zabawy musi odpowiednio dobrać aktorów, którzy będą w stanie wiarygodnie wcielić się w różnorakie postaci, nie tracąc przy tym cech osobowości swych ?realnych? bohaterów. Reżyser nie miał wątpliwości, że pod tym względem nie zawiedzie go Keri Russell, która miała za zadanie wcielić się po kolei w królową wróżek, kruka i syrenkę. Aktorka z entuzjazmem odniosła się do tych zadań. Do udziału w filmie namówił ją osobiście Sandler. Ucieszyła się także ze względu na to, że przypominało to początki jej kariery. W latach 1991?1994 występowała w bardzo popularnym disnejowskim programie telewizyjnym ?Klub Myszki Mickey?, gdzie zabawa polegała na czymś podobnym. W pewnym sensie udział w filmie był więc dla niej podróżą sentymentalną, choć rozegraną na innych zasadach ? teraz miała do czynienia z wielką produkcją filmową. Shankman komentował: Powiem szczerze ? udział Keri to dla nas prawdziwe błogosławieństwo. Została wybrana także i z tego powodu, że doskonale rozumiała i dopełniała się z Adamem, gdyż mają podobne poczucie humoru. Prowokowali się do śmiechu nie raz ? na planie i poza planem. Sandler dodawał: Publiczność, a z czasem mój bohater muszą polubić Jill. Początkowo ona i Skeeter nie darzą się zbytnią sympatią, ale stopniowo to się zmienia. To, jak niechęć przeradza się w sympatię, Keri potrafiła oddać z wyczuciem i wielką naturalnością. Aktorka tak mówiła o przemianach swej bohaterki: Nie da się ukryć, że na początku jest ? delikatnie mówiąc ? pełna dystansu do brata swej przyjaciółki. Uważa go za człowieka irytującego i mocno nieodpowiedzialnego. Ale gdy spędza z nim więcej czasu, zaczyna go doceniać, zwłaszcza jego zaangażowanie w opiekę nad dziećmi. A on z kolei zaczyna ją czarować? Najbardziej ucieszyło mnie, że mogłam stać się syrenką ? śmiała się. Debiutanci Jonathan Heit oraz Laura Ann Kesling wystąpili w niełatwych dziecięcych rolach. Sandler komplementował młodziutkich aktorów: Pracowali ciężko jak profesjonaliści. A Laura co i rusz budziła uśmiech na twarzach całej ekipy. Heit wspominał: Patrząc na Adama Sandlera, który grał mojego wujka, nie zawsze trzeba było grać. Można się było po prostu śmiać z jego wyczynów! Tak było chociażby w scenie, gdy Skeeter przystępuje do opowiadania, a na jego głowie pojawia się świnka morska Bugsy, grana w filmie przez dwa zwierzątka o imionach Stitches i Thimbles. W obsadzie znalazła się Courteney Cox, pamiętna chociażby z serialu ?Przyjaciele? i cyklu horrorów ?Krzyk?. Nie mogłam odmówić, Adam jest tak zabawny... A pełen przygód scenariusz po prostu mnie urzekł ? wyznała. Wszechstronny Guy Pearce (?Tajemnice Los Angeles?, ?Memento?) zgodził się wystąpić w roli zarządzającego hotelem Duncana Kendalla, który nie przepuszcza żadnej okazji, by przypomnieć głównemu bohaterowi, że jest skazanym na klęskę nieudacznikiem. Nic więc dziwnego, że w opowieściach Skeetera odgrywa rolę czarnego charakteru. Shankman tak komentował swój wybór: Większość ludzi pamięta Guya z ról dramatycznych. Ja pierwszy raz zobaczyłem go w komedii z mocnymi dramatycznymi akcentami, czyli w ?Priscilli, królowej pustyni? i nabrałem przekonania, że ma wielkie komediowe możliwości. Nie pomyliłem się! Pearce może i miał lekkie obawy przed zmianą repertuaru, ale gładko je przezwyciężył. Powody? Oczywiście chęć sprawdzenia się w roli groteskowego łajdaka o wielu twarzach, próżnego i zabawnego. A także fakt, że śledził ponoć pilnie kariery Shankmana i Sandlera i zalicza się ? jak twierdzi ? do grona ich fanów. O zagranie roli Mickeya, najbliższego przyjaciela Skeetera, a także jego towarzysza w fantastycznych podróżach, poproszono cenionego angielskiego komika,Russella Branda (?The Russell Brand Show?), którego Sandler wypatrzył podczas pobytu w Londynie. Łączy nas z Adamem wspólna metoda pracy: zamiłowanie do improwizacji ? komentował Brand. Wybitny angielski aktor teatralny i filmowy Richard Griffiths (Vernon Dursley w cyklu przygód Harry?ego Pottera, ?Nadzieja i chwała?) zagrał chorobliwie ambitnego właściciela hotelu, Barry?ego Nottinghama. Poczułem się jak w niebie ? zachwycał się reżyser. ? Richard wnosił do każdej sceny ogromny ładunek komizmu, wcale nie starając się być zabawnym. Zawsze robił coś zaskakującego, niekonwencjonalnego. I nigdy się nie mylił. Niedojrzałą ?córeczkę tatusia?, przedmiot zainteresowania paparazzich, uwielbiającą balangi Violet zagrała australijska aktorka Teresa Palmer (?Klątwa 2?). Jest zabawna, pełna życia, uwielbia się stroić i tańczyć? ? aktorka nie oceniła swej bohaterki zbyt surowo. A Sandler komplementował partnerkę. Jest tak śliczna, że aż mnie onieśmielała. W dodatku grana przez nią bohaterka przy wszystkich swych wadach naprawdę da się lubić ? twierdził. Obsady dopełniała Lucy Lawless (serial ?Xena, wojownicza księżniczka?) jako Aspen, ekscentryczna recepcjonistka, wspierająca aktywnie i z wielkim oddaniem Kendalla w pogrążaniu Skeetera. W sekwencjach fantastycznych przypadły jej wielce niesympatyczne postaci, wymagające potężnej charakteryzacji i używania zaawansowanych efektów specjalnych, co jednak było dla niej źródłem wielkiej zabawy.
Od starożytności do kosmicznej fantazji
Opowieści Skeetera i dzieciaków bazują na wyobrażeniach zaczerpniętych z książek i filmów z silnymi odniesieniami do sytuacji bohatera. Dlatego opowieść, która rozgrywa się w średniowieczu, opowiada o wieśniaku, gnębionym przez króla. Wieśniakiem jest oczywiście Skeeter, królem ? Nottingham. A Jill przypada najpierw (za sugestią dzieci) rola pięknej wróżki, potem Skeeter zamienia ją w kruka, a w końcu dzieciaki robią z niej syrenkę. Natomiast w historii z Dzikiego Zachodu Skeeter to wieśniak Jeremiah Skeets, który ma marnego konia, ale chce zdobyć wspaniałego rumaka, czerwonego jak Ferrari, o którym marzy Skeeter. Dzieci sugerują, by ratował śliczną kobietę ? jej wzorcem jest Violet. Tym razem Skeeter przyznaje rację dzieciakom. By zagrać w tej sekwencji, Sandler musiał przezwyciężyć swój lęk przed jazdą konną, którego się nabawił w dzieciństwie. Udało się. W historii, która rozgrywa się w starożytności, mamy do czynienia z mistrzem wyścigów rydwanami, Skeetcusem, a wyścigi przypominają raczej motocross. Natomiast w ostatniej historii, rozegranej w kosmosie, mamy do czynienia z walką pomiędzy bohaterami Skeeto i Kendallo ? z zaskakującym finałem.
Efektowna sceneria, efektowne efekty
Kluczową postacią w powoływaniu do życia fantastycznych światów była scenografka Linda DeScenna, która pracowała z Shankmanem już dwukrotnie ? przy ?Wszystko się wali? i ?Pacyfikatorze?. Jej założeniem była spójność i powtarzalność pewnych elementów. A pierwsze ważne decyzje dotyczyły tego, jakie dekoracje trzeba wybudować, a co można i należy stworzyć w komputerze. John Andrew Berton junior, odpowiedzialny za efekty specjalne, opowiadał, że wysiłek twórców filmu szedł w tym kierunku, by sceny fantastyczne wyglądały nie jak z komputera, ale całkowicie realnie. Posłużono się specjalną techniką ?cyber scanning?. Polegało to na tym, że w pamięci komputerów stworzono niezwykle dokładne sobowtóry aktorów i kopie strojów, tak by najbardziej fantastyczne i niebezpieczne ewolucje mogli wykonywać wirtualni zastępcy ? ale tylko w momentach, kiedy było to absolutnie konieczne. Wyrafinowana animacja posłużyła temu, by dołożyć pewne elementy ? jak chociażby syreni ogon. Nie obyło się jednak bez wytężonej pracy tradycyjnych kaskaderów ? Shankman uznał, że sceny wyścigu rydwanów i gonitw motocyklowych nie mogą się bez nich obejść. Stworzone jedynie za pomocą komputera wyglądałyby jak gra komputerowa i raziły sztucznością. W filmie wystąpiły też liczne zwierzęta, a zwłaszcza konie. Najtrudniejsza była scena popłochu wśród koni z sekwencji na Dzikim Zachodzie. Sceny z udziałem aktorów i rozpędzonego końskiego tabunu zrealizowano (ze względów bezpieczeństwa) oddzielnie, a potem połączono w jeden obraz za pomocą zaawansowanych komputerowych technik. Steve Berens, treser zwierząt, opowiadał jednak, że najtrudniejsza była praca ze świnkami morskimi. Aż trzy tygodnie były potrzebne, by przekonać zwierzaki do biegania na życzenie i wykonywania pożądanych ewolucji, na przykład skoków do łóżka i uderzania w dzwonek do snu. W tym trudnym zadaniu okazała się pomocna duża ilość marchewki. Tylko wyraz oczu świnki wygenerowano komputerowo.
Fantazyjne ciuchy
Nad kostiumami pracowała Rita Ryack (?Po godzinach?, ?Lakier do włosów?). Przestudiowała mnóstwo książek na temat Zachodu, starożytności czy średniowiecza. Ale rzecz jasna, to był tylko punkt wyjścia. Ponieważ mamy do czynienia z fantazjami bohatera, kostiumy po części nawiązują do starych epickich filmów, ale jest w nich także wiele współczesnych elementów, co uwypukla akcenty humorystyczne. Najwięcej radości sprawiło jej ubieranie ?czarnych charakterów? ? Richarda Griffithsa i Guya Pearce?a. Chodziło o to, że ich styl ubierania się, poważny i groźny, demaskowany jest jako napuszony i głupkowaty. Duży ubaw miała też przy tworzeniu kostiumu Skeetera jako wieśniaka. Najtrudniejszy był natomiast złoty kostium robota dla Russella Branda w sekwencji kosmicznej.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.