Jak w tytule. Usnąć, nie usnęłam, ale dłużyzny w filmie raczej mnie irytowały, zamiast podkręcać atmosferę. Dopiero w drugiej części filmu pojawiło się więcej napięcia. Szkoda tylko, że reżyser nie zostawił widzów z tym napięciem, a zamiast tego pokazał wprost, co kryło się pod lodem Europy. I - mówiąc oględnie, aby uniknąć spojlerów - było to coś pokroju gumowych macek z Wiedźmina.

Poza tym to kolejny film, w którym astronauci zdają się wyprani z instynktu samozachowawczego, zdrowego rozsądku, a także nie przyswoili sobie pojęcia karności, słuchania rozkazów. Rozumiem, że spektakularne katastrofy są niejako wpisane w ten gatunek filmowy, a ludzie pozostaną tylko ludźmi, mimo wszystko od starannie przeszkolonej elity wysłanej 600 mln kilometrów poza Ziemię oczekiwałabym popełniania mniejszej liczby błędów.