Udany film, ale nie wracal bym do niego kazdej Wielkanocy. Do wersji z Jerzym Bonczyckim wracam. To nie jest zarzut. Film Hoffmana opowiada o Polsce, ktorej juz nie ma. Ludzi mowiacych z naturalnym dla tamtych stron akcentem. Wspanialej Bozeny Dykiel no i postaci Prokopa. Na ich tle znachor jawil sie jako postac z innego swiata, ktory tam nie pasowal, ktoremu Prokop mial opory zaufac. Tu jest wszystko plaskie. Oba filmy laczy Artur Barcis. Tam mlody tu blazenski Tadzio Norek. Mial chyba ocieplic dwor. Panstwo Czynscy tez sztuczni. Jest plasko i sama historia Antoniego Kosiby schodzi na dalszy plan. Na pierwszy wybija sie Maria Jolanta Wilczur. U Hoffmana jej historia byla ledwo zarysowana,, zamknieta w kilku zdaniach. Tym razem jest lepiej, ale i tak pozostaje niedosyt. Material na swietny serial. Tylko taka forma mogla byc pokazac bogactwo tej histori.