co prawda Kieślowski odnosi się pewnie do dekalogu wywodzącego się z kultury hebrajskiej ale pochodzenie samych zasad moralnych jest niepewne: niektórzy sądzą, że żydzi przejęli je od Egipcjan...starsze wierzenia od biblijnych zawierają również indyjskie Wedy. Uniwersalność zasad moralnych wiąże się zatem z tym, że stosując się do nich społeczeństwo może żyć w harmonii a zatem rozsądnie jest choćby nie zabijać. Na przykład Budda również wprowadził swój dekalog, który różni się od chrześcijańskiego w szczegółach ale ogólnie zasada jego jest podobna: żyć w sposób etyczny z innymi.

Zacytuję tutaj słowa Jana Pawła II: " Wiara jest przede wszystkim darem, łaską. Nikt nie może jej zdobyć ani na nią zasłużyć własnymi siłami. Można o nią jedynie prosić, wymodlić ją sobie z Wysoka."

A, co do naszego ROZUMU...Uważam, że stawianie wiary i rozumu na przeciw siebie jest niewłaściwe, bo czy człowiek wierzący jest bezrozumny i odwrotnie? Wiara jest DAREM, o który walczymy bądź nie. Wydaje mi się, że wiara w Boga wybiega jak gdyby poza nasze ramy pojęciowo-myślowe i nie potrafimy sobie samym tego wytłumaczyć,a co dopiero osobie niewierzącej.Szanujmy siebie nawzajem, to dobry kierunek.
Reasumując zacytuję słowa Biblii: "... Bo myśli moje, to nie myśli wasze, a drogi wasze, to nie drogi moje- mówi Pan. Lecz jak niebiosa są wyższe niż ziemia, tak moje drogi są wyższe niż drogi wasze i myśli moje niż myśli wasze...". Iz 55,8-9.

Teiści zwykli sobie tłumaczyć wiarę jako "dar" czy "łaskę" i jest to przekonujące tłumaczenie jedynie dla...wierzących:) Gdybyśmy chcieli zrozumieć rzeczywiste powody wiary to można powiedzieć iż, tak jak wszystkie inne zjawiska, ma ona swoją przyczynę i warunki bez których nie może zaistnieć. Przyczyną jest nasza najgłębsza natura; po prostu jest to nasza naturalna właściwość ludzkiego umysłu. Mamy w sobie potencjał, który pozwala nam rozwijać wiele właściwości takich jak mądrość, miłość, wiara i wiele innych. Co do warunków to buddyjski mistrz Padmasambhawa wymienił 15 okoliczności, dzięki którym pojawia się w nas wiara: np. kiedy spotykamy ludzi, którzy mocno wierzą nasza wiara może się pogłębić...Teiści rozwijają wiarę w Boga, ateiści w jego nieistnienie ale ogólnie wszyscy mamy wrodzone możliwości rozwijania wiary, którą możemy ukierunkować na różne obiekty jak choćby wiara we własne pomyślne życie.

Gdy idzie o konflikt wiara-rozum to myślę, że wyjaśnianie prawdy należy pozostawić metodom empirycznym opartym na rozumie a miejsce wiary to motywacja do działania (czy sens życia dla ludzi wierzących) w przeciwnym razie rzeczywiście ciężko to pogodzić. Jeśli ktoś głosi jakieś dogmaty, które odkrycia naukowe mogą podważyć to albo trzeba walczyć z nauką jak to robiono przed wiekami, albo dostosowywać swoje "prawdy objawione" do zmieniającej się rzeczywistości, jak to się próbuje robić dzisiaj...