Lou Reed

Lewis Alan Reed urodził się 2 marca 1942 roku w Nowym Jorku. Był jedynakiem. Wychował się w rodzinie żydowskiej, jego ojciec zmienił nazwisko z Rabinowitz na Reed. Artysta przyznał, że mimo bycia Żydem jego prawdziwym bogiem był rock 'n' roll. W dzieciństwie nauczył się grać na gitarze. Interesował się rockiem i bluesem. W liceum grał w kilku zespołach. Zaczął eksperymentować z narkotykami w wieku 16 lat. Na pierwszym roku studiów przeżył załamanie nerwowe, które odcisnęło duże piętno na jego psychice. Został wbrew woli poddany terapii elektrowstrząsami. Siostra Reeda zaprzeczyła, że ich rodzicami kierowały pobudki homofobiczne, stwierdzając, że chcieli pomóc synowi, a lekarze zalecili taką metodę. Po powrocie do zdrowia wznowił edukację. Studiował dziennikarstwo, reżyserię filmową i twórcze pisanie. Był także dowódcą plutonu objętego specjalnym programem szkoleniowym, rekrutującym oficerów spośród studentów. Po latach przyznał, że został wydalony z programu, ponieważ przyłożył nienaładowaną broń do głowy swojego przełożonego. W 1964 roku ukończył studia na kierunku anglistyka na Uniwersytecie w Syracuse, w stanie Nowy Jork.

W 1965 roku poznał Johna Cale'a, z którym niedługo potem założył zespół The Velvet Underground. Do grupy wkrótce dołączyli Sterling Morrison i Angus MacLise. Reed był głównym wokalistą i autorem piosenek. Zespołem szybko zainteresował się Andy Warhol, który zaangażował ich w przedsięwzięcie pt. "Exploding Plastic Inevitable" oraz został menadżerem grupy. Pod jego kierunkiem grupa nagrała płytę "The Velvet Underground & Nico", która choć sprzedała się w niskim nakładzie dziś uznawana jest za jedną z najlepszych w historii muzyki popularnej. Muzycy wydali jeszcze 3 wizjonerskie albumy, które też nie sprzedawały się dobrze. Reed opuścił zespół w 1970 roku, a grupa rozwiązała się rok później. Płyty zostały docenione po latach i dziś są uznawane za kultowe, a The Velvet Underground uznawany jest za jedną z najbardziej wpływowych formacji w historii muzyki popularnej.

Po opuszczeniu The Velvet Underground Lou Reed zatrudnił się w firmie ojca, zajmującej się doradztwem podatkowym jako stenotypista. W 1971 roku podpisał kontrakt z wytwórnią RCA Records. W następnym roku wydał debiutancki album "Lou Reed", który nie sprzedał się dobrze, ale zachwycił niektórych krytyków. W tym samym roku opublikował płytę "Transformer". Album został wyprodukowany przez Davida Bowie i Micka Ronsona. Utrzymany w stylistyce glam rockowej "Transformer" stał się hitem, zwłaszcza w Wielkiej Brytanii oraz został doceniony przez krytyków. Na albumie znalazł się m. in. bardzo popularny utwór "Walk on the Wild Side", podejmujący takie tematy taboo jak: transseksualizm, narkotyki, męska prostytucja i seks oralny. Singiel odnosi się do kilku czołowych gwiazd Fabryki Andy'ego Warhola. Poza tym na płycie znalazły się takie utwory jak: "Vicious", "Andy's Chest", "Perfect Day" czy "Satellite of Love". W 1973 roku wydał album koncepcyjny "Berlin", opowiadający o parze zakochanych narkomanów. Płyta podejmowała takie tematy jak: przemoc domowa ("Caroline Says I", "Caroline Says II"), uzależnienie od narkotyków ("How Do You Think It Feels"), cudzołóstwo i prostytucja ("The Kids") i samobójstwo ("The Bed"). Album cieszył się popularnością w Wielkiej Brytanii, choć otrzymał negatywne recenzje od krytyków, którzy jednak po latach docenili krążek. W 1974 roku nagrał płytę "Sally Can't Dance", która osiągnęła sukces w Stanach Zjednoczonych. Rok później wydał album "Metal Machine Music", album nagrany rzekomo tylko po to, by wypełnić warunki kontraktowe z RCA. Znajdowały się na nim jedynie cztery instrumentalne ścieżki, dziś uznawane za wczesny przykład muzyki noise. W tym samym roku nagrał album "Coney Island Baby", dedykowany swojej ówczesnej kochance, transgenderycznej kobiecie o imieniu Rachel. W 1976 roku opublikował płytę "Rock and Roll Heart". Dwa lata później wydał album "Street Hassle", który był powrotem artysty do brzmienia punk. W 1979 roku wypuścił krążek "The Bells". Przez całe lata 70. nadużywał metaamfetaminy i alkoholu. Od nałogów zaczął się odzwyczajać około 1979 roku.

W 1980 roku ożenił się z Sylvią Morales. W tym samym roku wydał album "Growing Up in Public". Płyty "Legendary Hearts" i "New Sensations" pomogły mu znów stać się popularnym. W 1985 roku wystąpił na pierwszym koncercie Farm Aid w Champaign w Illinois. Rok później wydał album "Mistrial". W tym samym roku wziął udział w trasie koncertowej "A Conspiracy of Hope" pod auspicjami Amnesty International, podczas której wygłaszał swoje poglądy na temat kwestii politycznych Nowego Jorku i jego osobowości. W 1987 roku był na pogrzebie Andy Warhola. W 1989 roku wydał album "New York", na którym wypowiadał się o przestępczości, AIDS, aktywiście społecznym Jesse Jacksonie, ówczesnym prezydencie Austrii Kurcie Waldheimie i papieżu Janie Pawle II.

W 1990 roku nagrał razem z Johnem Cale'm album "Songs for Drella". Na płycie oddali hołd Warholowi. W 1992 roku opublikował album "Magic and Loss". Przewodnim motywem krążka jest śmiertelność, został on zainspirowany śmiercią na raka dwóch bliskich przyjaciół Reeda. Rok później wziął udział w wskrzeszeniu The Velvet Underground. Zespół ruszył w trasę po Europie, pojawił się m. in. na Glastonbury Festival. Plany trasy koncertowej po Ameryce Północnej zostały zarzucone ze względu na kłótnię Reeda z Cale'm. W 1994 roku pojawił się na koncercie "A Celebration: The Music of Pete Townshend and The Who". W tym samym roku rozwiódł się z drugą żoną. W 1995 roku wystąpił epizodycznie w grze komputerowej "Penn & Teller's Smoke and Mirrors". Rok później wydał płytę "Set the Twilight Reeling". W tym samym roku skomponował muzykę do scenicznej adaptacji "Wehikułu czasu" H.G. Wellsa w reżyserii Roberta Wilsona.

W 2000 roku Reed znów pracował z Wilsonem, tym razem przy "POEtry", produkcji, która została zainspirowana pracami Edgara Allana Poe'a. W tym samym roku wypuścił album "Ecstasy" oraz wystąpił przed Janem Pawłem II na koncercie w Rzymie. W 2003 roku wypuścił płytę "The Raven", opartą o "POEtry". Album koncepcyjny jest poświęcony twórczości Poe'a. Jego wiersze i krótkie opowiadania odczytują Willem Dafoe, David Bowie, Steve Buscemi i Ornette Coleman przy akompaniamencie muzyki Reeda. W 2006 roku wystąpił na koncercie "Came So Far for Beauty" poświęconym twórczości Leonarda Cohena. Wykonał heavy metalową wersję utworu "The Stranger Song". Rok później wydał album "Hudson River Wind Meditations". Zawierał on medytacyjną muzykę ambient. W tym samym roku nagrał utwór "Tranqualize" razem z grupą The Killers. Jego kompozycja z lat 60. - "Pale Blue Eyes - znalazła się na ścieżce dźwiękowej filmu "Motyl i skafander". Wystąpił jako on sam w filmie "Spotkanie w Palermo" Wima Wendersa. W 2008 roku wszedł w skład grupy "Metal Machine Trio". Użyczył głosu Maltazarowi w filmie "Artur i zemsta Maltazara" Luca Bessona. W 2011 roku nagrał album "Lulu" razem z zespołem Metallica. Rok później współpracował z grupą Metric przy utworze "Wanderlust".

27 października 2013 roku zmarł. Przyczyną śmierci były powikłania po przeszczepie wątroby.