Jeden z największych aktorów naszego wieku, ceniony reżyser teatralny oraz filmowy. Zaraz po II wojnie światowej zapisał się do Studia Starego Teatru na Wydział Aktorski, który ukończył, m.in. dzięki talentowi, w trybie przyspieszonym. Już jako student pojawiał się na scenie Starego Teatru, m.in. jako Władek w "Teorii Einsteina" A. Cwojdzińskiego. Od sezonu 1945/1946 był już stałym aktorem tej sceny. Następnie przeniósł się do Katowic, a potem do Krakowa, gdzie pod opieką B. Dąbrowskiego zagrał tytułową rolę w "Szczęściu Frania" W.Perzyńskiego czy Puka w "śnie nocy letniej" W.Szekspira. Po przeniesieniu się do Warszawy przyszły dalsze sukcesy i znakomite role. W 1956 roku ukończył Wydział Reżyserski warszawskiej PWST. Związki z władzami komunistycznymi zaszkodziły jego karierze, był bojkotowany przez środowisko aktorskie, uważał jednak, że dla dobra zawodu aktorskiego należy iść na ustępstwa i kompromisy. Bojkotowany pracował na scenach pozawarszawskich. Na ekranie pojawił się w 1946. Był bez wątpienia najwybitniejszym aktorem powojennym, jego role przeszły do historii teatru.
WięcejDane personalne:
data urodzenia: 18 lipca 1927
data śmierci: 22 lutego 1992
miejsce urodzenia: Podhajce, Polska , (obecnie Ukraina)
wzrost: 164 cm
Potop
jako Pułkownik Jerzy Michał Wołodyjowski-
Człowiek z marmuru
jako Reżyser Jerzy Burski -
Pan Wołodyjowski
jako Pułkownik Jerzy Michał Wołodyjowski -
Zamach
jako Marek -
...Gdziekolwiek jesteś, panie prezydencie...
jako Stefan Starzyński -
Wizja lokalna 1901
jako Burmistrz Mossenbach -
Przypadek
jako Komunista Werner -
Niewinni czarodzieje
jako Bazyli -
Dekalog VIII
jako Krawiec -
Baza ludzi umarłych
jako "Partyzant" -
Eroica
jako Porucznik Zawistowski "Ostinato - Lugubre" -
Dom wariatów
jako Ojciec
Tadeusz Łomnicki
Profesor Stefan Hahn, ojciec Michała i Andrzeja
Profesor Stefan Hahn, ojciec Michała i Andrzeja
1989
7,1
Film
Ksiądz / Mężczyzna w "Salonie Warszawskim"
stan cywilny
pięciokrotnie żonaty: 1. żona; 2. Irena Łomnicka; 3. żona; 4. żona (do 1974, rozwód); 5. Maria Bojarska (od 29.02.1984 do jego śmierci), syn Jacek (ur. 27.06.1951)
Otrzymał następujące odznaczenia:
- 1955 r. - Złoty Krzyż Zasługi;
- 1955 r. - Medal 10-lecia Polski Ludowej;
- 1962 r. - Order Sztandaru Pracy II klasy;
- 1973 r. - Medal Komisji Edukacji Narodowej;
- 1974 r. - Medal 30-lecia Polski Ludowej;
- 1976 r. - Order Sztandaru Pracy I klasy.
- 1955 r. - Złoty Krzyż Zasługi;
- 1955 r. - Medal 10-lecia Polski Ludowej;
- 1962 r. - Order Sztandaru Pracy II klasy;
- 1973 r. - Medal Komisji Edukacji Narodowej;
- 1974 r. - Medal 30-lecia Polski Ludowej;
- 1976 r. - Order Sztandaru Pracy I klasy.
W 1965 roku ukończył studia na Wydziale Reżyserski PWST w Warszawie.
W 1974 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a 15 lat później profesora zwyczajnego.
Łomnicki wielkim aktorem był. To nie ulega żadnym wątpliwościom. Kreacje w teatrze (że przytoczę tylko ''Karierę Arturo Ui''), również w filmie (choć nie zawsze) powalały na kolana. Również cała otoczka wokół Łomnickiego- ogromna pasja tworzenia, kult pracy, ale i rozbudzony do granic ... więcej
Czy pamięta ktoś film, który widziałem kilkanaście lat temu gdzie akcja ma miejsce w zagruzowanej piwnicy powstanczej Warszawy. Pan Łomnicki wciela się tam w postać (z tego co mogłem wtedy wywnioskowac jako nastolatek) ateisty i ideowego socjalisty. Pamiętam, że była tam scena w której kobieta w ... więcej
Wielu z was zachwala pana Tadeusza Łomnickiego, nie jako aktora telewizyjnego, a teatralnego. Ciekawi mnie to bardzo, bo zdaję sobie sprawę, że większość forumowiczów, to osoby w wieku 20 lub 30 lat. A niezwykle trudno mi sobie wyobrazić 2 lub 12-latka pędzącego na poważny spektakl i pamiętającego do dziś ... więcej