Toshirô Mifune 

Urodził się w Tsingtao w Chinach. Do Japonii przyjechał mając kilkanaście lat. Zmobilizowany w dwudziestym roku życia, przesłużył w armii pełnych pięć lat, walczył na różnych frontach Pacyfiku. Po klęsce, uwolniony z munduru, znalazł się na bruku. Bez zawodu, bez szans zdobycia pracy, poszedł pewnego dnia do wytwórni "Toho", która poszukiwała nowych twarzy do filmu. Udały się próbne zdjęcia i wkrótce już Senkichi Taniguchi powierzył mu główną rolę w filmie "Ślady na śniegu", który zwrócił uwagę krytyki na obiecującego aktora. Wkrótce otrzymał propozycję od sławnego już reżysera Akiry Kurosawy: jedną z głównych ról w dramacie społecznym "Pjiany anioł". Wtedy zaczęła się przyjaźń obu artystów, która zaowocowała szeregiem najwspanialszych dzieł. Mifune bardzo prędko wysunął się na czoło odtwórców ról samurajskich, dzięki rolom w filmach Akiry Kurosawy i Hiroshi Inagakiego. W 1962 roku Mifune zdobył nagrodę, jedną z najzaszczytniejszych na świecie: Puchar Volpiego na festiwalu w Wenecji za rolę samuraja Sanjuro w filmie "Straż przyboczna" Kurosawy, w którym dał najwspanialszy chyba popis szermierki. 

W połowie lat sześćdziesiątych Mifune stać już było na założenie własnej wytwórni filmowej - stowarzyszonej z "Toho" i wybór ról według własnego uznania. W 1965 roku zdobył po raz drugi Puchar Volpiego za rolę tytułową w "Rudobrodym" Kurosawy. Tyle wspaniałych filmów, tyle nagród. Wystarczyłoby na kilka pięknych aktorskich życiorysów. A przecież to tylko ułamek aktorskiej aktywności Mifune. Bowiem wielkość jego kreacji w filmach Kurosawy czy Inagakiego nie powinna przysłonić faktu, że grał także kilkadziesiąt ról współczesnych, w tym starca opętanego obsesyjnym lękiem przed atomową zagładą, porzucającego dom przodków i emigrującego do Ameryki Południowej w filmie "Żyię w strachu", włóczęgę w adaptacji "Na dnie" Gorkiego czy rolę tytułową w "Ryksiarzu", który zdobył Złotego Lwa w Wenecji. 


W ostatnich latach, będąc już nieco za stary na role samurajów, grał w filmach wojennych. W całej serii opowieści batalistycznych wcielał się w różne postaci japońskich dowódców z okresu II wojny światowej. Grał także razem z Lee Marvinem w amerykańskim filmie wojennym "Piekło na Pacyfiku". Charakterystyczną cechą gry aktorskiej Mifune była zawsze jego niesłychana żywiołowość. Tradycyjną ekspresję gry, wymaganą przez styl japońskiego teatru "kabuki" - ekspresję, która europejskiemu widzowi wydawała się często histeryczną przesadą - umiał znakomicie wykorzystać dla dobra filmu właśnie Akira Kurosawa.  Toshiro Mifune lubił jazdę szybkimi samochodami i łowienie ryb w towarzystwie Akiry Kurosawy i aktora Takashi Shimury.