Recenzja filmu

Aśoka (2001)

Shahrukh Khan, swoisty indyjski półbóg, wielbiony aktor, właściciel klubu krykieta, prywatnie ponoć dobry mąż i ojciec, postanowił sprawdzić się w jeszcze jednej dziedzinie, a mianowicie w produkcji filmów. Pierwszy film "Phir Bhi Dil Hai Hindustani" okazał się finansową klapą, podobnie jak "Asoka" - nakręcona z rozmachem epicka historia luźno oparta na biografii jednego z najbardziej znaczących władców indyjskich - Asoce Wielkim. Obraz nie przyniósł spodziewanych zysków i nie zdobył uznania publiczności, jednak ja uważam, że jest ciekawy i zasługuje na uwagę, i to nie ze względu na obecność Shahrukh Khana.

Po śmierci ojca, królewscy bracia rozpoczynają walkę o tron. Starszy Susim zmusza młodszego Asokę do ucieczki i ukrywania się. Asoka przybiera postać zwykłego żołnierza i rozpoczyna wędrówkę do kraju. Trafia do Kalingi, a tam spotyka księżniczkę Kaurwaki i małego księcia Aryę, którzy skrywają się z powodu zamieszek na swoim dworze. Asoka przyłącza się do nich i po pewnym czasie zakochuje się w wojowniczej i szlachetnej księżniczce. Biorą ślub, jednak potem Asoka otrzymuje informację o złym stanie zdrowia swej matki. Postanawia ją odwiedzić, a po powrocie czeka na niego straszna wiadomość: Kaurwaki i Arya nie żyją. Zrozpaczony Asoka popada w obłęd. Ogarnia go pragnienie zemsty, krwi i władzy. Zabija swoich braci i mimo nieustającej miłości do Kaurwaki, poślubia delikatną Devi. Po pewnym czasie decyduje się na podbój Kalingi. Tymczasem władzę tam objęła Kaurwaki, która zdołała ocaleć...

Historia napisana przez Santosha Sivana jest wciągająca i ani na chwilę nie nuży widza. Stanowi syntezę porywającego romansu, filmu wojennego i przygodowego, a w dodatku zawiera pewne historyczne fakty. Jest ich jednak niewiele, gdyż twórcy skupili się bardziej na osobowości Asoki, czego nie omieszkali nie zaznaczyć na początku filmu. Shahrukh Khan jest powszechnie wielbiony, jednak ja mam już przesyt filmów z jego udziałem, a było ich około 25. Czysty przypadek, gdyż dla mnie jest on raczej przeciętnym aktorem, który ma skłonności do powielania swoich ról. W "Asoce" wcale mi nie przeszkadzał, a nawet uroczo wyglądał, wymachując mieczem i obdarzając pełnym uwielbienia spojrzeniem Kareenę Kapoor. Kareena pochodzi ze znanej rodziny aktorskiej i talent ma po prostu we krwi. Nie jest może ideałem piękna, ale jako Kaurwaki wypadła świetnie - wojowniczo, zadziornie, czyli tak, jak powinno być. Moim zdaniem zagrała najlepiej z całej obsady.

Jednym z atutów "Asoki" są piękne zdjęcia. Lekko przymglone, wspaniałe w swej prostocie, ukazujące w pełni urodę indyjskich krain. Dodatkowo nadawały głębi rozgrywającej się historii. Nie sposób nie wspomnieć też o muzyce Anu Malika- takie utwory jak "Raat Ka Nasha", "O Re Kanchi" czy "San sanana" łatwo wpadają w ucho i przyjemnie się ich słucha.

"Asoka" otrzymał wiele nominacji do tzw. indyjskich Oskarów, czyli do Nagrody Filmfare: za zdjęcia, które mnie tak zachwyciły i w kategoriach "Najlepszy film", "Najlepsza aktorka" i "Najlepszy reżyser". Niestety, nie otrzymał żadnej z nich, najlepszym filmem mianowano "Lagaan", a najlepszą aktorką została Kajol za "Czasem słońce, czasem deszcz".

Nie należy kierować się miejscem "Asoki" w Box Office, zastanawiając się, czy warto go obejrzeć. Mówię od razu: warto. Jest to film niekomercyjny i nieco specyficzny, a przyrównuje się do często do "Gladiatora" Ridleya Scotta, choć nie wiem właściwie dlaczego. Dla lubiących filmy kostiumowe czy romanse, będzie jak znalazł. I dla sceptyków, dla których Bollywood to tylko: on kocha ją, ona jego, nie mogą być razem, bo coś tam...