Recenzja filmu

Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć (2016)

Magiczny świat ponownie otwiera przed nami swe wrota. Był przed nami szczelnie zamknięty przez 5 lat. Przerwa niezbyt długa, ale i tak niemal wszyscy cieszymy się, że już ponownie możemy się w niego zagłębić. Radości tej nie mąci nawet oczywista prawda - ten powrót był formalnością. Uniwersum "Harry'ego Pottera" to nie tylko, w Fabryce Snów, kura znosząca złote jajka. To właśnie ten magiczny świat, który w książkach i dotychczas ośmiu filmach został tylko lekko zarysowany. Nadal skrywa on bowiem mnóstwo historii i opowiadań, które tylko ledwo do tej pory zostały wspomniane. Pytanie tylko czy "Fantastyczne zwierzęta" umiejętnie wykorzystują drzemiący w nich potencjał.


Akcja rozgrywa się w Nowym Jorku w latach 20-30 ubiegłego wieku. Do miasta przybywa młody, brytyjski czarodziej Newt Scamander. Szybko się okazuje, że przywozi także ze sobą niezwykłą walizkę, po brzegi wypchaną fantazyjnymi, magicznymi stworzeniami. Co więcej jej mieszkańcy nie przepadają za kontrolowanym wyprowadzaniem i sami wolą poszukać wrażeń na amerykańskiej ziemi. Ich ucieczka pozwoli Newtowi spotkać nowych towarzyszy i zawrzeć przyjaźni. Dodatkowo w mieście mają miejsce inne tajemnicze i niebezpieczne anomalie o magicznym podłożu. Oczywiście te dwa wątki splotą się ze sobą w efektownym finale...

David Yates raczy nas urokliwym początkiem. Mamy nowe miejsce akcji, co za tym idzie także nowe realia. Mugoli nazywa się tu nie-magami, także sama struktura urzędowa magicznego świata wygląda zupełnie inaczej. Zmiany te sprawiają, że początek chłonie się całym sobą. Widzimy bowiem coś znajomego i nowego zarazem. Szkoda tylko, że twórcy nie posługują się tak sprawnie magiczną różdżką co postaci na ekranie. Początkowy czar szybko bowiem mija i na wierzch wychodzą mankamenty. Największym jest tempo akcji. "Fantastyczne zwierzęta" mają dynamiczny początek, akcja zawiązuje się wartko... tylko, że potem znów dynamicznie jest dopiero w finałowej sekwencji. Cały środek to wielkie zwolnienie, które z czasem zaczyna nieco nużyć. I choć tytułowe zwierzęta są naprawdę fantastyczne, to ich ekspozycja trwa zdecydowanie za długo. Pół biedy jeszcze, gdy oglądamy sceny ich łapania. Są one zabawne, bo i zwierzaki naprawdę potrafią przykuć uwagę i rozśmieszyć. Cała reszta jednak, czyli zwykłe dialogi między bohaterami, dłuży się jak guma balonowa. Dodatkowo Yates nie potrafi pogodzić dwóch, wcześniej wspomnianych, wątków. Jeden jest dość mroczny i poświęcony złym mocom, a cała reszta to familijne wręcz kino poświęcone bajkowym zwierzakom. Płaszczyzny te zupełnie ze sobą nie współgrają. Jakby reżyser miał dwie twarze, a pojęcie złotego środka było mu zupełnie obce


Dłużyzny też wynikają z samego przedstawienia postaci. Eddie Redmayne gra co prawda stylem wypracowanym w "Teorii wszystkiego", ale i tak jego Newta nie da się nie lubić. Redmayne jest fenomenalny i liczę, że w kolejnych częściach jeszcze bardziej rozwinie swą postać. Niezły jest także Colin Farrell. Pozostałe postaci jednak kuleją. Są pełne klisz, schematyczne i nie wnoszą nic wartego do samej akcji, a ich odtwórcy nie są w stanie nadać im własnego rysu i charakteru. Role Katherine Waterston, a zwłaszcza Dana Foglera są do zapomnienia.

Prawda jest jednak prozaiczna. Praktycznie każdy i tak do kina pójdzie, bo pójść najzwyczajniej wypada. Moje narzekania nie mają w ogóle znaczenia. Efekty specjalne, scenografia prezentują się wybornie, szkoda tylko, że fabularnie całość kuleje. Choć "Fantastyczne zwierzęta i jak je znaleźć" w moim odczuciu są najwyżej średnie i tak z nadzieją czekam na część drugą. Póki co mamy pierwszy dodatek do serii "Harry'ego". Dodatek ten może jednak okazać się prologiem wartościowej opowieści, gdyż jej potencjał dalej jest ogromny.