Recenzja filmu

Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa (2005)

"Było raz czworo dzieci: Piotr, Zuzanna, Edmund i Łucja. Opowiem wam o tym, co im się przydarzyło..." - C.S. Lewis. Trochę obawiałam się, że twórcy tego filmu potraktują go jak zwykłą bajkę i tym samym że nie stworzą interesującego dzieła dla starszych widzów, lub też będą się starali zrobić z niego krwawą superprodukcję. Na szczęście pomyliłam się bardzo. Dawno nie oglądałam tak wspaniale zrealizowanego widowiska. W tym filmie urzekło mnie wszystko, dosłownie wszystko. Pierwszym i równocześnie bardzo zaskakującym plusem jest to, iż akcja filmu prawie nie odbiega swoją treścią od książki C.S. Lewisa! Bez wątpienia jest to jedna z najwierniejszych ekranizacji, które dotychczas powstały. Z założenia "Opowieści z Narnii" miały być oczywiście książką dla młodych czytelników, w której można było odnaleźć tajemniczą krainę, baśniowe istoty oraz poznać smak prawdziwej przyjaźni, wierności i oddania. W zawiązku z tym ekranizacja tej powieści nie mogła być pełna przemocy, choć reżyser mimo wszystko znacznie rozbudował i urozmaicił sceny batalistyczne, w celu zaspokojenia potrzeb widzów, którzy są żądni nieco mocniejszych wrażeń. Po przeciwnych stronach stają stworzenia, które miały żyć ze sobą w zgodzie, ale w pewnym momencie dokonały zupełnie innych wyborów - w tym niektóre poszły mroczną ścieżka zła. Młodzi aktorzy grający głównych bohaterów spisali się na medal, gdyż bardzo wiernie odzwierciedlili swe książkowe pierwowzory, szczególnie Łucja była wspaniała. Koniecznie trzeba wspomnieć o odtwórczyni roli egoistycznej i bezlitosnej Białej Czarownicy - chodzi mi oczywiście o Tildę Swinton, która dokonała rzeczy wprost nieprawdopodobnej - ukazała zło w najczystszej postaci i to w niezrównanie mistrzowski sposób. Jestem pod absolutnym wrażeniem jej gry aktorskiej. Przechodząc do efektów specjalnych w tym filmie na samym początku powiem, iż sam Lew - Aslan okazał się być szczytem komputerowego 'geniuszu', gdyż wyglądał jak najprawdziwszy lew z krwi i kości, a dodatkowo wspaniały głos Liama Neesona uczynił z Aslana istotę wręcz nieśmiertelną i wartą do zapamiętania. Przyznaję, iż nieco obawiałam się, że owe komputerowe istoty nie sprostają swojemu zadaniu i będą wyglądały zbyt sztucznie. Jednak wszystkie centaury, orły, krasnoludy, olbrzymy, fauny (a zwłaszcza rewelacyjny pan Tumnus ze swoim rozbrajającym uśmiechem), bobry, satyry, wiedźmy, wilki, etc., wyglądały doskonale, a nawet, jeśli czasami było zbyt mocno widać, że są one postaciami komputerowymi, to bardzo szybko zapominało się o tym pod wpływem akcji, która nieustannie trzyma w napięciu każdego widza. Oczywiście muszę pochwalić realizatorów za rewelacyjne zdjęcia (w tym i polskie krajobrazy), doskonały montaż, dobry dźwięk, muzykę, która doskonale oddawała magiczny klimat tej opowieści i wspaniałą charakteryzację (m.in. Biała Czarownica i inne postaci takie jak centaury i fauny, etc.). Co prawda w kilku momentach można zauważyć, że aktorzy grali na tle zwanym 'blue screen' i wtedy aż chciałoby się zapytać, jak coś takiego mogło się zdarzyć w filmie z budżetem wynoszącym niebagatelną sumę 180 milionów dolarów? Spuśćmy na to jednak miłosierną kurtynę milczenia. Wracając do pozytywów ekranizacji nie można nie dodać, iż scena na Kamiennym Stole pozostawia wręcz wstrząsające wrażenie... Wszystko to sprawia, iż "Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i Stara Szafa" to film, który ogląda się z wielką przyjemnością i który bez wątpienia na długo pozostanie w pamięci każdego widza, nawet tego, który nie zna treści książek C.S. Lewisa. Uwierzmy, że nie ma rzeczy niemożliwych - wstąpmy razem przez otwarte wrota prosto do magicznej krainy Aslana... Gorąco polecam wszystkim!