Lipiec 1990 roku. Do kin, na miesiąc przed premierą "Linii życia", wchodzi "Uwierz w ducha". To nie miał być kinowy przebój. Bruce Willis, brany pod uwagę przy obsadzaniu postaci głównego bohatera, odrzucił rolę, stwierdziwszy, że film nie ma szans na sukces kasowy. A jednak, kiedy nowy film Jerry'ego Zuckera został pokazany publiczności, pojawiło się w kinie coś nowego. Coś, czego niewielu spodziewało się po romansie z gwiazdą "Dirty Dancing" w roli głównej.
Dobry film można ponoć poznać po dobrze napisanym scenariuszu. Tak też jest w przypadku "Uwierz w ducha". Bruce Joel Rubin stworzył historię, która na początku lat dziewięćdziesiątych była nowatorska i poniekąd szokująca. "Ghost"opowiada nam nietypową historię miłosną Sama Wheata (bożyszcze nastolatek Patrick Swayze) i Molly Jensen (subtelna i jeszcze wtedy nieodkryta Demi Moore). Zakochani zostają rozdzieleni przez tragiczną śmierć mężczyzny. Jednak z chwilą śmierci Sama, widz nie staje się żałobnikiem, gdyż duch Wheata pozostaje na ziemi, jakby "zawieszony" pomiędzy światami. Jest niewidzialny, niesłyszalny, nie jest w stanie skontaktować się z ludźmi ani przejść "na drugą stronę".
Do "Uwierz w ducha" nie godzi się przyklejać łatki melodramatu. Jest to zdecydowanie film o sile miłości, lecz w miarę upływu czasu przeradza się raczej w thriller niźli w romans. Film Zuckera nie jest również pozbawiony humoru, dzięki udziale Whoopi Goldberg, która została nagrodzona za tę rolę, jedynym jak dotychczas w swojej karierze, Oscarem. Aktorka wciela się w ekscentryczną spirytystkę Odę Mae Brown, która wyłudza pieniądze od ludzi, pragnących skontaktować się ze zmarłymi. Przypadkowo trafia do niej Sam. I ku zaskoczeniu obojga pojawia się między nimi kanał przekazu. Do Ody dociera głos Sama.
Z początku nieskora do pomocy oszustka zgadza się pośredniczyć w kontakcie Wheata z ukochaną.
Dwadzieścia parę lat temu pomysł na "zawieszenie" duszy zmarłego pomiędzy światami był czymś doprawdy przełomowym. Rubin jednak na tym nie poprzestaje. Kreuje również pewne archetypy duchów, takie jak np. duch-włóczęga (Vincent Schiavelli). Dodatkowo scenarzysta pokusił się o przedstawienie "przejścia" duszy do piekła oraz nieba. Całość pozostaje spójna i pozwala widzowi przez chwilę naprawdę uwierzyć w metafizykę świata przedstawionego. Być może właśnie dlatego Rubin otrzymał w 1991 roku Oscara za najlepszy scenariusz oryginalny.
"Uwierz w ducha" wypełnione jest naprawdę przemyślaną muzyką. Ścieżki zaproponowane przez Alexa Northa i Maurice JarreMaurice'a Jarre'a okalają historię, upiększają ją, ale w żaden sposób nie rozpraszają uwagi widza. Dodatkowo w filmie pojawia się piosenka Righteous Brothers, której brzmienie zawsze będzie mi się kojarzyć ze sceną lepienia naczyń z gliny.
Podczas oglądania "Uwierz w ducha" nie raz i nie dwa na twarzy widza zagości uśmiech, lecz nie jest to ten rodzaj uśmiechu, którego czasem się wstydzimy na przeciętnej komedii romantycznej. Historia kochanków, świat metafizyczny i naprawdę niezła intryga zapewniły filmowi Zuckera w latach 90. status kultowego. Obecnie efekty specjalne mogą raczej śmieszyć niźli imponować, ale mimo tego "Ghost" jest filmem, do którego chętnie się wraca.
Dobry film można ponoć poznać po dobrze napisanym scenariuszu. Tak też jest w przypadku "Uwierz w ducha". Bruce Joel Rubin stworzył historię, która na początku lat dziewięćdziesiątych była nowatorska i poniekąd szokująca. "Ghost"opowiada nam nietypową historię miłosną Sama Wheata (bożyszcze nastolatek Patrick Swayze) i Molly Jensen (subtelna i jeszcze wtedy nieodkryta Demi Moore). Zakochani zostają rozdzieleni przez tragiczną śmierć mężczyzny. Jednak z chwilą śmierci Sama, widz nie staje się żałobnikiem, gdyż duch Wheata pozostaje na ziemi, jakby "zawieszony" pomiędzy światami. Jest niewidzialny, niesłyszalny, nie jest w stanie skontaktować się z ludźmi ani przejść "na drugą stronę".
Do "Uwierz w ducha" nie godzi się przyklejać łatki melodramatu. Jest to zdecydowanie film o sile miłości, lecz w miarę upływu czasu przeradza się raczej w thriller niźli w romans. Film Zuckera nie jest również pozbawiony humoru, dzięki udziale Whoopi Goldberg, która została nagrodzona za tę rolę, jedynym jak dotychczas w swojej karierze, Oscarem. Aktorka wciela się w ekscentryczną spirytystkę Odę Mae Brown, która wyłudza pieniądze od ludzi, pragnących skontaktować się ze zmarłymi. Przypadkowo trafia do niej Sam. I ku zaskoczeniu obojga pojawia się między nimi kanał przekazu. Do Ody dociera głos Sama.
Z początku nieskora do pomocy oszustka zgadza się pośredniczyć w kontakcie Wheata z ukochaną.
Dwadzieścia parę lat temu pomysł na "zawieszenie" duszy zmarłego pomiędzy światami był czymś doprawdy przełomowym. Rubin jednak na tym nie poprzestaje. Kreuje również pewne archetypy duchów, takie jak np. duch-włóczęga (Vincent Schiavelli). Dodatkowo scenarzysta pokusił się o przedstawienie "przejścia" duszy do piekła oraz nieba. Całość pozostaje spójna i pozwala widzowi przez chwilę naprawdę uwierzyć w metafizykę świata przedstawionego. Być może właśnie dlatego Rubin otrzymał w 1991 roku Oscara za najlepszy scenariusz oryginalny.
"Uwierz w ducha" wypełnione jest naprawdę przemyślaną muzyką. Ścieżki zaproponowane przez Alexa Northa i Maurice JarreMaurice'a Jarre'a okalają historię, upiększają ją, ale w żaden sposób nie rozpraszają uwagi widza. Dodatkowo w filmie pojawia się piosenka Righteous Brothers, której brzmienie zawsze będzie mi się kojarzyć ze sceną lepienia naczyń z gliny.
Podczas oglądania "Uwierz w ducha" nie raz i nie dwa na twarzy widza zagości uśmiech, lecz nie jest to ten rodzaj uśmiechu, którego czasem się wstydzimy na przeciętnej komedii romantycznej. Historia kochanków, świat metafizyczny i naprawdę niezła intryga zapewniły filmowi Zuckera w latach 90. status kultowego. Obecnie efekty specjalne mogą raczej śmieszyć niźli imponować, ale mimo tego "Ghost" jest filmem, do którego chętnie się wraca.
Moja ocena:
8
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
