Dexter Morgan

Fikcyjna postać stworzona przez pisarza Jeffa Lindsaya. Po raz pierwszy pojawił się w jego powieści "Darkly Dreaming Dexter", a później stał się bohaterem kultowego serialu telewizyjnego "Dexter" oraz jego kontynuacji. Na przestrzeni całego cyklu niepowtarzalną kreację stworzył Michael C. Hall. W młodszą wersję Dextera wcielił się Patrick Gibson.

W świecie, w którym zbrodnia jest codziennością, a sprawiedliwość często zawodzi, pojawia się ktoś, kto wierzy, że potrafi przywrócić równowagę. Nie jako detektyw. Nie jako sędzia. Jako morderca. Ale inny niż wszyscy. Taki, który zabija tylko tych, którzy sami zabijają. Tak właśnie poznajemy Dextera Morgana – człowieka rozdartego między potrzebą kontroli a głodem śmierci, między chłodem psychopaty a desperackim pragnieniem miłości.

Z zewnątrz jest niemal idealny. Pracuje w policji Miami jako analityk śladów krwi. Jest spokojny, uprzejmy, inteligentny. Ma przyjaciół, rodzinę, prowadzi poukładane życie. Ale to tylko maska. Pod nią kryje się ktoś zupełnie inny – mężczyzna, który od dzieciństwa nosi w sobie przemożny impuls do zabijania. Ten impuls nazywa "Mrocznym Pasażerem" – niewidzialnym towarzyszem, który zawsze siedzi tuż obok, cicho szepcze i nigdy nie odchodzi.

Urodził się 1 lutego 1971 roku jako syn Laury Moser i Joe Driscolla oraz młodszy o trzy lata brat Briana. Jako kilkuletni chłopiec wraz z bratem byli świadkami brutalnego mordu swojej matki. Przez dwa dni siedzieli w jej krwi, zanim zostali odnalezieni. To traumatyczne wydarzenie, głęboko zakorzenione w jego psychice, odcisnęło na nim piętno, którego nigdy nie udało mu się zmyć. W odróżnienie od Briana, został adoptowany przez Harry’ego Morgana – policjanta, który szybko dostrzegł, że coś z jego synem jest nie tak. Ale zamiast próbować "leczyć" Dextera, stworzył dla niego coś na kształt moralnego systemu – Kodeks, który pozwalał mu zabijać, ale tylko złych ludzi, winnych zbrodniarzy, którzy uniknęli sprawiedliwości. W ten sposób Dexter nie przestał być potworem, ale stał się potworem z zasadami. Jego brat również został seryjnym mordercą, ale bez zasad.

Poznajemy go w punkcie, gdy wszystko ma pod kontrolą. Pracuje w policji, poznaje swoją dziewczynę – Ritę, samotną matkę, która sama przeszła piekło. Z czasem zakłada z nią rodzinę, bierze ślub i zostaje ojcem. Dla Rity był ucieleśnieniem spokoju i bezpieczeństwa. Dla niego – ona była kotwicą, ucieczką od ciemności. Była jego sposobem na to, by "normalność" udawała prawdę. Choć początkowo traktował ten związek jako część swojej maski, z czasem zaczynał naprawdę czuć – nie tylko troskę, ale i lęk o nią. Tragiczna śmierć Rity w finale czwartego sezonu była dla niego ogromnym ciosem. Nie tylko utracił ją – stracił także wiarę, że cokolwiek w jego życiu da się ochronić przed "Mrocznym Pasażerem".

Ale to nie Rita była najważniejszą osobą w jego życiu. Była nią Debra Morgan – jego przybrana siostra, funkcjonariuszka policji, kobieta pełna emocji, przekleństw, impulsywności i lojalności. Debra była dla Dextera jedyną prawdziwą bliską osobą, z którą nie musiał grać. Mimo że nie znała jego sekretu, ich więź była autentyczna. To przy niej stawał się bardziej człowieczy, bardziej obecny. Gdy Debra w końcu poznała jego tajemnicę, świat rozpadł się nie tylko jej, ale i jemu. Jej cierpienie, poczucie zdrady i narastające wewnętrzne konflikty odbijały się echem w jego psychice. Nie umiał już udawać – a ona nie potrafiła już żyć z prawdą. Śmierć Debry była momentem, w którym Dexter stracił ostatnią cząstkę człowieczeństwa. To nie on zabił siostrę – ale to przez niego zginęła. I wiedział o tym.

Po tych wydarzeniach zniknął. Porzucił swoje życie i uciekł w pustkę. Przyjął nowe imię, nową tożsamość, nowe zasady. Teraz jako Jim Lindsay i mieszkaniec Iron Lake nie zabijał. Trzymał "Mrocznego Pasażera' w zamknięciu. Udawało mu się to przez lata, ale pojawienie się jego syna, Harrisona, wszystko zmieniło. Chłopak, którego zostawił szukał ojca – nie tylko z krwi, ale z prawdy. Szukał odpowiedzi na swoje własne mroczne impulsy, które w sobie odkrywał. Między nimi rodziła się trudna, emocjonalnie duszna więź. Dexter pragnął być dla niego kimś lepszym, ojcem, którego sam nigdy nie miał. Chciał go chronić, poprowadzić, może nawet uczyć – tak, jak jego uczył Harry. Doprowadziło to jednak do tragicznych wydarzeń. Harrison, zdając sobie sprawę, że nigdy nie uwolni się od mroku, strzelił do ojca. Dexter przeżył i spędził kilka miesięcy w śpiączce. Gdy wrócił do zdrowia, postanowił odnaleźć i syna i jeszcze raz spróbować odbudować, to co stracił.

Psychologicznie Dexter to postać zbudowana z paradoksów. Z jednej strony wykazuje cechy klasycznego psychopaty – brak empatii, potrzeba kontroli, chłód emocjonalny. Z drugiej jednak – poszukuje sensu, więzi, miłości. Ma zasady. Ma wewnętrzny kodeks. Przez całe życie próbuje być kimś więcej niż tylko mordercą. Pragnie bliskości, ale jej się boi. Chce być ojcem, ale nie ufa sobie. Kocha, ale nie potrafi tego okazać. I być może właśnie to czyni go tak przejmującym — nie to, że zabija, ale to, że ciągle próbuje być kimś lepszym, choć wie, że prawdopodobnie nigdy mu się to nie uda.