Deszczowy lipiec

dobre polskie kino, prosta historia opowiedziana w prosty sposób, ma się wrażenie że ludzie którzy tworzyli ten film byli skromni i mieli w sobie dużo pokory, postacie to prawdziwi ludzie z krwi i kości, nawet średnie stare polskie filmy są lepsze od dzisiejszych

Lubię wracać do tego filmu. W zasadzie nie potrafię powiedzieć co w nim podoba mi się najbardziej. To chyba dlatego, że podoba mi się prawie wszystko. Co na przykład? A chociażby Zakopane w deszczu sprzed dokładnie 50 lat, urokliwy klimat (choć deszcz za oknem), moda czy twarze aktorów, których od dawna nie ma z nami?...

I w jednym i w drugim wszystko opisane od początku do końca. Aż nie ma po co oglądać. A to właśnie na filmwebie odkryłam że taki film istnieje... Myślałam, że moment kiedy ona widzi męża który przyjechał do jeszcze innej kobiety to jest jakoś w połowie. Okazuje się, że na końcu :/

Żona warszawskiego inżyniera, Anna, jak co roku zjeżdża na letni wypoczynek do Zakopanego. Ten sam dom wczasowy, to samo towarzystwo, ten sam pokój. Tym razem jednak jej przyjazd to próba ratowania małżeństwa. Mąż ma kochankę i Anna wspominając dawne miejsca, słowa i przedmioty próbuje ocalić swój związek. Wśród...

córkę. Nie oglądałem filmu jeszcze, ale zdaje się, że grała jedno z niesfornych dzieci. Fajnie.