Film intrygujący (to słowo klucz w tym filmie) kostiumami, scenerią, w mniejszym stopniu rozmachem. Ciekawy osobowościami, a raczej sposobami kreowania tych osobowowści przez aktorów. Nie można się jednak oprzeć wrażeniu, chyba uzasadnionemu, że to już kiedyś i gdzieś było...
"Świeżość" pomysłu na film opiera się przede wszystkim na przeniesieniu akcji w scenerię Japoni końca XIX w., z wykorzystaniem całego arsenału środków kultury, które oferuje japońska tradycja samurajów. To podstawowy atutu filmu. I tak przedstawionego świata rzeczywiście możemy nie znać.
Z czasem, w miarę oglądania, okazuje się jednak, że wykorzystano ten sam schemat i te same środki jakie kiedyś zachwycały i śmieszyły nas w np. "Tańczącym.." , zaś "Ostatni..." jest po prostu tego kopią. Przeszkadzają schematy postaci i schematyczne relacje pomędzy nimi, a przez to film można przewidzieć i dopowiedzieć sobie samemu do końca.
W sumie jest to film, który można zobaczyć - nie tylko przed telewizorem.