W Warszawie, w nocy z piątku na sobotę, w wieku 88 lat, zmarł
Kazimierz Karabasz, twórca polskiej szkoły dokumentu, wybitny reżyser i pedagog.
Źródło: FilmPolski.pl
Karabasz urodził się w 1930 r. w Bydgoszczy. Był absolwentem reżyserii na Państwowej Wyższej Szkole Filmowej w Łodzi - studia ukończył w 1955 r. W 1982 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1992 - zwyczajnego. W latach 1982-1987 był wykładowcą, profesorem i dziekanem Wydziału Reżyserii, a od 2000 kierował Zakładem Filmu Dokumentalnego Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej w Łodzi. Rok temu uhonorowany został tytułem doctora honoris causa uczelni.
Debiutował w latach 50., realizując razem z
Władysławem Ślesickim filmy z tzw. "czarnej serii":
"Gdzie diabeł mówi dobranoc" (1956) i
"Ludzie z pustego obszaru" (1957). Swoją autorską metodę wypracował w kolejnej dekadzie w filmach
"Muzykanci" (1960),
"Ludzie w drodze" (1960),
"Na progu" (1965) czy
"Rok Franka W." (1967). Filmy
Karabasza wyróżniały się uczciwością i szacunkiem, z jakimi twórca traktował swoich bohaterów.
Od lat 70. próbował też sił w fabule, nakręcił m.in.
"Pryzmat" (1975),
"We dwoje" (1977),
"Cień już niedaleko" (1984). Jego ostatni film powstał 10 lat temu: to dokument
"Co w bagażu?" (2008).
Wychował pokolenia dokumentalistów. Był nauczycielem m.in.
Krzysztofa Kieślowskiego,
Marcela Łozińskiego i
Wojciecha Wiszniewskiego. Napisał też szereg książek o warsztacie twórcy dokumentu, m.in. "Cierpliwe oko", "Bez fikcji", "Odczytać czas".