Gillian Armstrong 

Australijska reżyserka filmów fabularnych i dokumentalnych, wielokrotnie nagradzana na festiwalach filmowych, specjalizująca się głównie w kinie kobiecym, często portretująca w swoich filmach silne kobiety.
Urodziła się 18 grudnia 1950 roku, w Melbourne. Jej ojciec był agentem nieruchomości, a matka nauczycielką. Swoją artystyczną pasję zawdzięcza ojcu, który w wolnych chwilach zajmował się fotografią. Armstrong podczas jednego z wywiadów wspomina jak dorastała w "ciemni", ucząc się wywoływać zdjęcia. 
Uczęszczała do Swinburne Technical College, gdzie początkowo studiowała scenografię, z zamiarem zostania projektantką kostiumów. Przez przypadek dowiedziała się, że w szkole organizowany jest kurs filmowy. Ponieważ od dzieciństwa fascynowała się starym kinem, postanowiła zapisać się na zajęcia. Zaowocowało to nową pasją – reżyserią. Po skończeniu szkoły artystycznej podjęła studia na Australia Film Television and Radio School.
Początkowo realizowała krótkometrażowe filmiki studyjne. Pierwsze laury przyszły w 1977 roku, kiedy wyreżyserowała swój pierwszy film fabularny "The Singer and the Dancer", który przyniósł jej nagrodę na Festiwalu Filmowym w Sydney.

Po tym sukcesie, Armstrong zlecono zrealizowanie dokumentu "Smokes and Lollies" o życiu młodych nastolatek, żyjących w Adelajdzie, w Południowej Australii. Spore zainteresowanie filmem i popularność zaowocowało całym cyklem o ich życiu pod nazwą "Up series" i realizacją 4 kolejnych obrazów popularnej serii : "Fourteen's Good, Eighteen's Better", "Bingo, Bridesmaids & Braces", " Not Fourteen Again" oraz "Love, Lust & Lies".

Pod koniec lat 70., Armstrong nakręciła swój pierwszy film pełnometrażowy "My Brilliant Career". W rolach głównych obsadziła dwójkę australijskich aktorów, wówczas nieznanych - Sama Neilla i Judy Davis. Film będący adaptacją powieści Milesa Franklina, zdobył 6 nagród Australijskiego Instytutu Filmowego (w tym za reżyserie dla Armstrng) oraz uzyskał nominację do Złotej Palmy.

W tym czasie upomniała się o nią Ameryka, a MGM zatrudniło ją w 1984 roku do zrealizowania dramatu "Mrs. Soffel" z Melem Gibsonem i Diane Keaton w rolach głównych. Obraz opowiada o skandalicznym romansie osadzonego i żony dyrektora więzienia. Film był nominowany do Srebrnego Niedźwiedzia na festiwalu w Berlinie.

Pod koniec lat 80. wróciła na kilka lat do ojczyzny. Uznanie zdobyły, zrealizowane wówczas w rodzimej Australii "High Hide" oraz "The Last Days of Chez Nous". Tym obrazem Armstrong zdobyła kolejną nominację do Srebrnego Niedźwiedzia oraz nominację AFI za reżyserię.

W 1994 roku na ekranach kin wszedł obraz "Małe kobietki", kolejna adaptacja powieści Marii Luziy Alcott. Główne role Armstrong powierzyła Winonie Ryder, Susan Sarandon i Gabrielowi Byrne. Film osiągnął sukces, a australijska reżyser stała się specjalistką w portretowaniu silnych kobiet. 3 lata później zaangażowała mało znaną wówczas australijską aktorkę Cate Blanchett i Anglika Ralpha Fiennesa do swojego obrazu pt. "Oskar i Lucinda", który jest historią miłości księdza i młodej dziedziczki. Armstrong, zadowolona ze swojej współpracy z Blanchett, obsadziła ją w 2001 roku w roli działaczki ruchu oporu Charlotte Gray w filmie o tym samym tytule.

XXI wiek, to lata skromne w produkcje Armstrong. W 2006 roku nakręciła dokument "Unfolding Florence: The Many Lives of Florence Broadhurst", który zdobył uznanie krytyków i kolejne nominacje do AFI, a po 4 latach swój pierwszy od dłuższego czasu pełnometrażowy film z Catherine Zeta-Jones i Guyem Pearce pt. "Death Defying Acts", który nie zdobył jednak takiej popularności jak jej poprzednie obrazy. Na 2013 rok zaplanowana jest realizacja "The Great" z Annette Bening w roli głównej.