Recenzja filmu

Legenda pijanego mistrza (1994)

"Legenda pijanego mistrza" jest kontynuacją filmu z 1978 roku pod tytułem "Pijany mistrz", który uczynił z Jackie Chana gwiazdę filmów walki. Chia-Liang Liu, reżyser filmu i Jackie Chan, odtwórca głównej roli, toczyli spór dotyczący tego, jaka ilość stylu pijanego mistrza ma pojawić się w filmie. Liu w końcu odszedł i Chan sam wyreżyserował finałowy pojedynek. Trwająca aż 7 minut walka była kręcona przez prawie 4 miesiące. A scena „ognistego spaceru” była kręcona trzy razy, gdyż Jackie Chan stwierdził, iż pierwsze podejście nie było wystarczająco dynamiczne, niestety przy trzecim poparzył sobie ręce. Film zdobył nagrodę na Festiwalu Filmowym Fant-Asia w 1997 roku, w kategorii "najlepszy film azjatycki" oraz nagrodę za "najlepszą choreografię" w 1995 roku (za którą odpowiadał Jackie Chan), podczas gali Hongkońskich Nagród Filmowych. Główny bohater Wong Fei-hung jest synem lekarza (owa postać jest chińskim bohaterem ludowym i została sportretowana przez Jeta Li w serii filmów "Dawno temu w Chinach / Once Upon A Time In China". Podczas odprawy na przejściu granicznym Fei-hung decyduje się podrzucić żeń-szeń brytyjskiemu konsulowi, aby uniknąć opłaty celnej. Następnie wskutek pomyłki, zamiast odzyskać korzeń wchodzi w posiadanie cesarskiej pieczęci z jadeitu, skradzionej przez konsula. Prowadzi to do licznych pojedynków, w których Fei-hung gromi przeciwników, wzmacniając swój styl (pijany boks) alkoholem w różnych postaciach. Jackie Chan jest pijany w uroczy sposób. Połączenie niesamowitej zwinności i doskonałej choreografii stały się cechą charakterystyczną jego filmów. Trzeba przyznać, że późniejsze (a także wcześniejsze) filmy Chana rzadko dorównują artyzmem walkom w "Legendzie pijanego mistrza". Fakt, że w czasie kręcenia filmu Jackie liczył sobie 40 lat, jest zadziwiający, gdy ogląda się pojedynki. Obrazu dopełniają bliskie ujęcia pozwalające widzowi znaleźć się bliżej akcji, jak również zabawne nazwy niektórych technik, jak na przykład "orzeł z butelką wina" czy "służąca flirtująca z panem". Na uwagę zasługuje doskonała rola Anity Mui (zwanej azjatycką Madonną) jako macochy Fei-hunga. Jej ulubioną rozrywką jest gra mahjong. Posiada także niesamowity talent do manipulowania swym mężem, któremu po kilku jej wybrykach, widz zaczyna szczerze współczuć. Niestety aktorka zmarła przedwcześnie w 2003 roku. Ciekawostką jest pojawienie się na początku filmu, w roli agenta kontrwywiadu, Lau Fok Winga, poza Azją znanego głównie jako Andy Lau. Lau, który zagrał w ponad 100 filmach, jest także znanym muzykiem. W Polsce można go obejrzeć w takich produkcjach jak "Dom latających sztyletów" czy "Infernal Affairs: Piekielna gra". W filmie korzystano z charakterystycznego zabiegu dla obrazów Jackie Chana, mianowicie przyśpieszania zdjęć. Polega to na tym, że scena walki wykonywana jest w wolniejszym tempie, a przy montażu materiał zostaje przyśpieszony. Niestety w kilku ujęciach jest wyraźnie widoczne, że aktorzy poruszają się nienaturalnie szybko. Scena walki w barze między Fei-hungiem a Gangiem Siekier (pojawiającym się również w filmie "Kung Fu Hustle") wykorzystana została w grze komputerowej "The Matrix: Path Of Neo" z 2005 roku. Film nie jest wybitny pod względem fabuły i może zdawać się, że istnieje ona tylko po to, by łączyć ze sobą kolejne sceny walki. Jednak prawda jest taka, iż filmy Jackie Chana nie mają wywoływać intelektualnego pobudzenia, tylko zapewniać dobrą rozrywkę. Warto również nie śpieszyć się ze zmienianiem kanału czy też wyłączaniem odtwarzacza DVD po zakończeniu filmu, ponieważ w czasie napisów wyświetlane są "wpadki i wypadki" na planie.