Program Planete Doc Review: część II
Informacja nadesłana przez organizatora / / 06-05-2008 15:55
Już w najbliższy piątek w Warszawie rozpoczyna się najważniejsza w kraju impreza poświęcona filmom dokumentalnym 5. Planete Doc Review. Poniżej prezentujemy drugą część programu imprezy. Pierwszą część możecie przeczytać TUTAJ. Jutro ostatnia część prezentacji filmowych propozycji festiwalu.
Więcej szczegółów zarówno na temat filmów jak i imprez towarzyszących Planete Doc Review znajdziecie na oficjalnej stronie imprezy www.docreview.pl.
TUTAJ znajdziecie program projekcji dzień po dniu.
Natomiast TUTAJ możecie obejrzeć fragmenty festiwalowych filmów.
NOWY WSPANIAŁY ŚWIAT
"Cena złota"
Międzynarodowa zautomatyzowana fabryka złota przenosi się z Indonezji do Gwinei w zachodniej Afryce. Pewnego dnia spokój małej wioski burzą wjeżdżające do niej maszyny. Mieszkańcy się cieszą, bo mają nadzieję, że będą mogli zarobić. Szybko się okazuje, że się mylili. Niektóre wioski przesiedlane są z dnia na dzień. Koncern nie tylko zrujnował im otoczenie, niektórym dał pracę, ale innym odebrał ich podstawowe źródło utrzymania. Dziecinna naiwność mieszkańców, pod wpływem bezdusznych praw obcej im cywilizacji zamienia się w bezsilność i rozpacz. Fabryka produkuje sztabki złota, a mieszkańcy grzebią w ziemi, by wyżywić swoje rodziny. Oskarża się ich o kradzież. Jedni wykonują swoją pracę, inni starają się żyć. Konflikt narasta. Do wioski wkracza wojsko. Dochodzi do aresztowań.
"Chiny w kolorze blue"
Współczesne Chiny to kraj jaskrawych kontrastów. Ekonomiczne reformy Deng Xiaopinga wykreowały nową generację przedsiębiorców, takich jak pan Lam, właściciel Lifeng Factory w Shaxi. Jego firma produkuje dżinsy, które eksportuje na cały świat (również do Polski). Dwie dekady wcześniej Lam był robotnikiem i jeździł do pracy rowerem. Ale taki sukces to rzadkość. Dziś 130 milionów Chińczyków, zwłaszcza młodych dziewczyn, opuszcza swoje rodzinne wioski, szukając szansy na lepsze życie w miastach. Jedną z nich jest 16-letnia Jasmine, której rodzice pracują przy uprawie ryżu, a ona w Lifeng może zarobić 6 centów za godzinę. Mieszka na czwartym piętrze w wąskiej klitce razem z dwunastoma koleżankami z pracy, swoimi rówieśnicami. „Nigdy nie patrzyłam na świat z tak wysoka” – cieszy się. Ale entuzjazm szybko mija. Po paru tygodniach dziewczyna jest tak zmęczona, że nie może jeść i zasypia w pracy.
"Droga nr 8"
Droga nr 8 to filmowe spojrzenie na losy projektu budowy drogi biegnącej przez Bałkany, od Adriatyku do Morza Czarnego. Połączyłaby ona Bułgarię, kraje byłej Jugosławii, Macedonię i Albanię. Niegdyś, słynny rzymski trakt Via Appia znajdywał swe zamorskie przedłużenie w albańskim porcie Durres, skąd biegł aż do Grecji. Był ważnym szlakiem handlowym i wyznaczał kierunek ekspansji Imperium Rzymskiego. Po dwudziestu wiekach, w 1997 roku, idea stworzenia korytarza łączącego kraje regionu powróciła z woli Unii Europejskiej. Reżyser Boris Despodow rejestruje opinie mieszkańców państw położonych wzdłuż przyszłego traktu. Na temat ambitnej koncepcji rzadko wypowiadają się przedstawiciele władz. Dlatego o korytarzu mówią zarówno grabarz, bazarowy sprzedawca, jak i minister bez teki w rządzie Macedonii, duchowni prawosławni i muzułmańscy. Droga nr 8 jest więc wyjątkowym kinem drogi. Tytułowa trasa wciąż jeszcze nie powstała, zamieniła się raczej w legendę, znaną niewielkiej grupie ludzi. Reżyser z zainteresowaniem ogląda ślady po rozpoczętej dziesięć lat temu budowie i odcinki, które nadal powstają.
"Gugara"
Twórcy filmu dotarli do jednej z rodzin Ewenków, rdzennych mieszkańców południowej Syberii, których kultura od dłuższego czasu ulega stopniowej degradacji. Słowo „gugara” w języku ewenkijskim oznacza brzmienie dzwonków, które pasterze zawieszają na szyi renifera. Kiedyś ten dźwięk był wszechobecny wśród syberyjskiej tajgi, dziś nie słychać go tam prawie wcale. Coraz trudniej jest też spotkać przemierzające syberyjską przestrzeń plemiona Ewenków. Przez lata ich kultura była niszczona przez władze komunistyczne, które zmusiły plemiona do porzucenia koczowniczego życia. Ewenkom odebrano renifery i zamknięto ich w kołchozach. Dziś nie potrafią oni odnaleźć się w postradzieckiej, równie dla nich okrutnej rzeczywistości. Młodzi Ewenkowie opuszczają syberyjskie wioski i w poszukiwaniu szerszych perspektyw wyjeżdżają do większych wsi lub miast. Starsi zapijają smutki spirytusem.
"Mechaniczna miłość"
Reżyserka Phie Ambo zastanawia się nad tym, czy możliwa jest chemia pomiędzy robotem a człowiekiem. Pragnienie zbadania możliwości pojawienia się głębszych uczuć pomiędzy człowiekiem a maszyną stało się kołem zamachowym jej poszukiwań. Pomagają jej w tym doświadczenia japońskich naukowców i przypadek pani Körner. Kobieta wie, że jej mała foka nie żyje, a mimo to szybko tworzy z nią silną emocjonalną więź i z radością reaguje na wszystkie objawy zainteresowania, które stanowią podstawę działania tego robota. Wszystko to prowadzi do ponownego zadania najprostszych pytań: Co to znaczy „mieć duszę”?, Czy człowiek jest w stanie pokochać robota?, A jeśli tak, to czy będzie kochać go tą samą miłością, jaką obdarza drugiego człowieka?
"Nasza ulica"
Film opowiada o zderzeniu dwóch światów: rodziny Furmańczyków, która stanowi modelową ilustrację historii tego miasta oraz powstającego na ich oczach olbrzymiego kompleksu Manufaktury, bastionu nowoczesnego kapitalizmu. Tłem jest historia miasta Łodzi, poprzez „ziemię obiecaną”, kiedy miasto było jednym z najbogatszych w Europie, poprzez wojnę, komunizm i jego upadek, aż po wejście do Unii Europejskiej i obecne przemiany gospodarcze
"Niepotrzebne piękno"
Ludzie i ich ubrania. Ci, którzy je szyją i ci, którzy noszą. Historia w trzech odsłonach. Kanton. Bezosobowa masa produkuje ubrania dla odbiorcy bez twarzy. Za chwilę kolejny transport wyruszy w nieznanym kierunku. Paryż. Chiński projektant Ma Ke pracuje nad nową linią: "Useless". Ubrania projektanta nie mają być praktyczne – mają uczyć wrażliwości i gustu. Górnicze rejony Fenyang. Mały zakład krawiecki to miejsce, w którym tętni życie. Górnicy przychodzą tu, by zamówić ubranie, dokonać mniejszych lub większych przeróbek lub... pogadać. Tu każde ubranie i każdy człowiek ma swoją historię.
"Sieć"
Wraz z autorem filmu, zapalonym internautą, cofamy się do lat 40., 50. i 60. XX wieku, kiedy to nauka, sztuka i technologia przeżywały okres niezwykłego rozkwitu, a najtęższe umysły patrzyły daleko w przyszłość, odkrywając nowe horyzonty. Nowy, wspaniały świat zbudowano na osiągnięciach filozofii, cybernetyki, psychologii, sztuk multimedialnych i... wojskowych. Reżyser Lutz Dammbeck prowadzi widza, okno po oknie, jak w cyberprzestrzeni, w głąb niezwykłej historii, w której śmiałe eksperymenty naukowe doprowadziły amerykańskich naukowców do stworzenia pierwszej rzeczywistości wirtualnej. Jeden z nich, obdarzony większą wyobraźnią niż pozostali, zobaczył świat przyszłości, w którym maszyny prześcigną umysłowością ich twórcę – człowieka. I postanowił powstrzymać tę wielką machinę.
"W górę Jangcy"
Reżyser zabiera nas w podróż po Jangcy, jednej z najdłuższych rzek świata, którą pragnęli ujarzmić wszyscy chińscy przywódcy, z Mao Zedongiem na czele. Wybudowana przed dwoma laty wielka Tama Trzech Przełomów miała przynieść spełnienie tych odwiecznych marzeń i stać się największą dumą narodową, symbolem rosnącej potęgi kraju. Dziś okazuje się jednak, że jej powstanie było nie tylko bardzo kosztowne, lecz także tragiczne w skutkach. Doprowadziło między innymi do tego, że fale rzeki zaczęły zatapiać okoliczne wioski i miasta, przez co mieszkańcy zmuszeni są przenosić się w inne rejony kraju.
"Życie na przedmieściach"
Witamy na północnoamerykańskich przedmieściach. „Dom na przedmieściach to pojemnik (container), który zżera świat” – mówi jeden z krytyków, popularnych w Stanach Zjednoczonych, podmiejskich osiedli. A przecież są one reklamowane jako enklawy samospełniającego się szczęścia. Wszystko jest tutaj „pod ręką”: stacje benzynowe, sklepy i restauracje. Ameryka przeżywa największy w historii boom podmiejskiej zabudowy. Ciągle jednak mało kto zastanawia się nad wpływem tych ośrodków na mieszkańców i otoczenie. Suburbia kryją bowiem wiele pułapek. Autorzy „napromieniowanego miasta” rozmawiają z autorem książki „The Geography of Nowhere” Jamesem Howardem Kunstlerem, filozofem Josephem Heathem i architektem Beverly Sandalackiem. Drugą, równoległą część filmu stanowi opis życia przeciętnej amerykańskiej rodziny zamieszkującej przedmieścia.
"Życie wymyka się spod kontroli"
W latach osiemdziesiątych naukowcy zachłysnęli się możliwościami, jakie stanęły przed inżynierią genetyczną. Wreszcie nauka miała dać szansę na przejęcie kontroli nad żywymi organizmami. Rozpoczęto badania, mieszanie genów roślin i zwierząt. Dwadzieścia lat później, dwójka dziennikarzy odbywa podróż w poszukiwaniu skutków tych badań. Zebrane przez nich materiały robią druzgoczące wrażenie. Operowanie genami roślin i zwierząt na wielką skalę przyniosło do tej pory gorzkie owoce. Wskutek korzystania z nasion genetycznie modyfikowanej bawełny indyjscy rolnicy znaleźli się na skraju bankructwa. Zostali postawieni przed wyborem: sprzedaż ziem lub samobójstwo. W Kanadzie, nasiona genetycznie modyfikowanego rzepaku od dawna zatruwają jego uprawę organiczną. Dziś, czysta ekologicznie uprawa rzepaku jest tam już niemożliwa. Tymczasem skutków spożycia „nowej” żywności nikt jeszcze dobrze nie sprawdził.
BOHATER NASZYCH CZASÓW
"Alamar Express. El Hombre Nuevo"
Alamar Express. El Hombre Nuevo to filmowa opowieść o grupie młodych kubańskich artystów i ich marzeniu stworzenia miejsca wymiany kulturalnej w jednej z podmiejskich zniszczałych dzielnic Hawany. Obszar ten zwany Alamar, relikt socjalizmu, powstał w oparciu o projekt „miasta modelowego“, którego mieszkańcami mieli być ludzie żyjący w zgodzie z ideałami rewolucyjnej koncepcji Nowego Człowieka. Młodzi artyści, zapatrzeni w przyszłość, lecz mieszkający w kraju, w którym czas stanął w miejscu, czynią ogromny wysiłek, aby ożywić kulturalną pustynię, jaką jest Alamar.
"Andrzej Wajda. Portret na planie"
Andrzej Wajda. Portret na planie to niezwykły zapis kilku miesięcy „walki” na planie filmowym. Jest obrazem atmosfery, w jakiej pracują filmowcy i równocześnie ogromnej filmowej maszynerii. Ale przede wszystkim prezentuje intymny portret Mistrza Polskiego Kina, zdobywcy Oscara.
"Ikizama"
Pancration to sport o wielowiekowej tradycji będący mieszaniną boksu i zapasów. Dyscyplina powróciła do życia kilkadziesiąt lat temu w brazylijskich favelach. W latach 90. zorganizowano pierwsze mistrzostwa, które do dziś przyciągają wielu głodnych emocji widzów. Paweł Nastula propozycję udziału z zawodach MMA (Mixed Martial Arts) potraktował ambicjonalnie. Pierwszą walkę stoczył z legendarnym Antonio Rodrigo Noguerią i przegrał. Nie poddał się jednak i nie zrezygnował z treningu. Kolejną walkę ma stoczyć w Tokio, z niepokonanym Edsonem Drago. Autorzy dokumentu poszukują ducha tej brutalnej dyscypliny, wędrując po favelach i rozmawiając z brazylijskimi zawodnikami. Równocześnie obserwują żmudne i męczące przygotowania Nastuli do tokijskiego pojedynku.
"Łowca dyktatorów"
Reed Brody od siedmiu lat ściga Hissène’a Habré, dyktatora odpowiedzialnego za tortury i wymordowanie tysięcy ludzi w Czadzie. Ten zawzięty prawnik jest niebezpiecznym przeciwnikiem dyktatora, wcześniej pomógł przekonać Izbę Lordów do wydalenia Pinocheta z Wielkiej Brytanii. Ten sam precedens ma zamiar wykorzystać w sprawie Habrégo i doprowadzić do wydalenia go z Senegalu, gdzie żyje on ze skradzionych przez siebie milionów, choć dzięki „łowcy dyktatorów” od 2000 roku w areszcie domowym.
"Muzyczna partyzantka"
Film Muzyczna partyzantka przedstawia białoruską rzeczywistość poprzez pryzmat muzyki rockowej. Główna bohaterka ma 21 lat i jest wokalistką rockową. Swieta jest wielką patriotką. Wierzy, że Białoruś będzie wolna i niezależna. Lawon Wolski jest 10 lat starszy od Swiety i bardziej sceptyczny. To lider najbardziej znanej białoruskiej grupy rockowej Niezależna Republika Marzeń. Ludzie, którzy tworzą muzykę rockową na Białorusi są jak mała iskra. Ale to bardzo ważne, by byli, bo od małej iskry może się zacząć wielki ogień.
"Obietnica zmarłym. Wygnanie Ariela Dorfmana"
Głównym bohaterem filmu jest Ariel Dorfman, ceniony chilijski pisarz i scenarzysta, który urodził się w Argentynie, a dorastał w Stanach Zjednoczonych i Chile. Ma na swoim koncie między innymi głośną sztukę Śmierć i dziewczyna, zekranizowaną w 1994 roku przez Romana Polańskiego. W okresie rządów Salvadora Allende Dorfman był doradcą kulturalnym prezydenta. Od 11 września 1973 r., gdy wskutek puczu wojskowego władzę przejął generał Augusto Pinochet, pisarz, jako jego przeciwnik polityczny, był właściwie skazany na pewną śmierć. Jednak udało mu się przeżyć. I jak sam mówi, przeżył właśnie dlatego, aby móc kiedyś opowiedzieć światu o wydarzeniach z tamtego czasu.
"Spotkania na krańcach świata"
Antarktyda w filmie Herzoga znajduje nowy wymiar i znaczenie. Południowe krańce naszego świata są magnesem dla plejady gwiazd nauki, którym znudziła się postindustrialna cywilizacja codzienności. Naukowcy pracują tu dla ludzkości, która wkrótce… ma opuścić Ziemię. Reżyser stawia pytania o to, kim są, jakie są ich marzenia. Jego bohaterowie są dość ekscentryczni. Elektryczne gitary na dachu stacji naukowej oddalonej o dziesiątki kilometrów od głównego miasteczka, to tylko jeden z wielu przykładów ich indywidualizmu.
"Tajemnica Devy"
Deva jest miastem położonym nad rzeką Maruszą, w południowej Transylwanii. Słynie z tego, że znajdują się w nim ruiny legendarnej, XIII-wiecznej fortecy. Przede wszystkim jednak, mieści się tu szkoła, w której już od wielu lat trenują kolejne pokolenia mistrzyń świata w gimnastyce. O zdobyciu mistrzostwa marzą także dwie bohaterki filmu, ośmioletnia Pitic i dziewięcioletnia Malina. Od szóstego roku życia dziewczynki mieszkają w Devie, każdy dzień poświęcając na trudne ćwiczenia, a zaledwie dwa popołudnia w tygodniu – na zabawę.
ROK 1968 – 40 LAT PÓŹNIEJ
"Hair"
Keith Carradine miał prawie dwadzieścia lat, gdy po raz pierwszy zagrał jedną z głównych ról w legendarnym musicalu „Hair”. Dziś pragnie wskrzesić opowiedzianą w nim historię i przygotowuje współczesną realizację spektaklu. Inicjatywa Carradine’a stanowi okazję do przedstawienia kulis powstania jednego z najsłynniejszych musicali wszechczasów. Mamy tu okazję poznać jego twórców i wszystkich, którzy byli związani z tym niezwykłym przedsięwzięciem. Bohaterowie opowiadają o swojej pracy nad musicalem i o tym, jak rodziła się jego legenda. Śledzimy też drogę jego europejskiej kariery oraz późniejsze, często tragiczne, losy jego twórców.
"Kredens"
Koniec lat 60. – czterech silnych mężczyzn z lokalnego baru niesie, z jednej strony ulicy Zgodnej we Wrocławiu, na drugą, 150-kilogramowy niemiecki kredens. Przez 80 lat mebel ten stał w tym samym mieszkaniu, będąc świadkiem wielu wydarzeń. Służył dwóm siostrom – niemieckim protestantkom potem polsko – żydowskiej rodzinie, aby w końcu stać się własnością polskich katolików. Początkowo Jacob Dammas przez swój film chciał odnaleźć mebel; ostatecznie zyskał nowe spojrzenie na emigrację i historię swojej rodziny.
"Nieprzyzwoity wydawca"
Przeciwnicy powiedzieli o nim tyle złego, że zebrałoby się tego na całą powieść. Zwolennicy nazywali go „ostatnią indywidualnością amerykańskiego księgarstwa”. Barney Rosset to barwna i fascynująca postać, bez wątpienia jeden z najważniejszych amerykańskich wydawców. Założone przez niego wydawnictwo „Groove Press” opublikowało najważniejsze dzieła literatury amerykańskiej i anglojęzycznej okresu powojennego.
GADŻETY JAMESA BONDA
"Zagubione wakacje"
"Na świecie jest miliard trzysta milionów Chińczyków. My szukamy sześciu z nich" - mówią twórcy filmu, nie bez przyczyny określonego jako dokumentalny film detektywistyczny. Czeski turysta w szwedzkim kontenerze na śmieci znajduje 22 rolki niewywołanych filmów. Po oddaniu ich do laboratorium okazuje się, że na zdjęciach utrwalona została podróż sześciu Azjatów, najpewniej – Chińczyków. Nie ma żadnych śladów, podpisów, a zaintrygowani „detektywi” próbują doszukać się w treści fotek wyraźnych tropów. Ta niezwykła, pełna humoru historia „detektywistyczna” jest w gruncie rzeczy filozoficzną przypowieścią o współczesnym świecie, o podróżach, poszukiwaniu tożsamości, o pamięci, o Europejczykach i Azjatach, w której pada zasadnicze pytanie: czy umiemy i możemy się porozumieć, mimo różnic językowych, kulturowych i politycznych?
"Zakochany szpieg"
Film przedstawia historię sławnego szpiega Mossadu, który w latach 60. infiltrował środowisko niemieckich naukowców zatrudnionych przez Egipt. Mossad podejrzewał rząd Egiptu o udzielenie im azylu, w zamian za pomoc w opracowaniu bomby atomowej. Na wiele lat major Ze'ev Gur Arie stał się Wolfgangiem Lotzem, byłym oficerem nazistowskim, bon vivantem, milionerem i hodowcą koni. Reżyser dociera do byłych współpracowników izraelskiego agenta, jego znajomych z fikcyjnego i prawdziwego życia. Najwięcej uwagi poświęca synowi Lotza Odedowi, który wydaje się szczególnie napiętnowany przez wybory swego ojca.
"Adwokat terroru"
Prezentacja sylwetki Jacques’a Vergès’a, weterana wojennego, rewolucjonisty i intelektualisty, nazywanego również „Adwokatem Diabła”. Vergès to słynny obrońca tych, którym (przynajmniej z pozoru) nie pozostawiano najmniejszych szans: przywódców krwawych reżimów, afrykańskich watażków, zbrodniarzy wojennych i terrorystów. Reżyserowi udało się wyłapać kilka rys w błyskotliwej karierze prawnika. Dostrzegł on zaskakującą przemianę adwokata, jaka nastąpiła na przestrzeni kilku dziesięcioleci. Czy jest to zatem promujący siebie, pozbawiony skrupułów manipulator, czy raczej współczujący obrońca godności tych, którym jej się odmawia, choć sami nie dbali o godność swoich ofiar?
"Wróg mojego wroga"
Historia Klausa Barbie, zbrodniarza wojennego, okrzykniętego mianem „rzeźnika Lyonu”, który doczekał się procesu wiele lat po wojnie. Po pokonaniu Niemiec mocarstwa rozpoczęły pełne wyrachowania manewry i bezpardonową walkę w tworzeniu nowego układu sił. Rozpoczęła się zimna wojna, podczas której strony sięgnęły również do „zasobów ludzkich”, pozyskanych po pokonaniu III Rzeszy. Barbie był jednym z wielu hitlerowców, których wciągnięto jako nieoficjalnego współpracownika CIA. Film pokazuje wyzbyty skrupułów świat globalnej polityki, w którym wspólnota interesów – antykomunizm Amerykanów i nazisty – pozwala na chwilową amnezję zainteresowanych stron.
"Lucio - oszust, murarz, anarchista"
W ciągu kilkudziesięciu lat, pochodzący z małej wioski na północy Hiszpanii Lucio Urtubia stał się jednym z najsłynniejszych europejskich fałszerzy i anarchistów. „Nikt nie był w stanie uwierzyć, że taki zwykły glazurnik i niewykształcony człowiek, będzie umiał tak doskonale podrabiać pieniądze!” – komentuje pracownica jednego z hiszpańskich banków. Co zaskakuje jeszcze bardziej, Lucio nie czerpał zysku ze swoich przestępstw. Film przedstawia sylwetkę „Baskijskiego Zorro” - Lucio Urtubii i opisuje jego najgłośniejsze wyczyny.
REWOLTA 68 W NIEMIECKIM DOKUMENCIE
"Sztuka i rewolucja"
Starbuck – literacka postać sternika z powieści Hermana Melvillea „Moby Dick“ - to pseudonim niemieckiego terrorysty Holgera Meinsa, który jako pierwszy członek RAF’u (Frakcji Armii Czerwonej) zmarł w więzieniu w Wittlich na skutek wycieńczenia po trwającym dwa miesiące strajku głodowym.W 25 lat po jego śmierci, Gerd Conradt, który w latach 1966 do 1968 studiował razem z Meinsem na Niemieckiej Akademii Filmowej i Telewizyjnej w Berlinie, udaje się na poszukiwanie śladów i odpowiedzi na pytania: Kim był Holger Meins? Co sprowadziło go na drogę terroryzmu? W jakich okolicznościach nastąpiła jego śmierć?
"Szkoda, że beton się nie pali"
Ruch squattingu w Berlinie Zachodnim rozpoczął się od zajęcia domu „Georg-von-Rauch-Haus“ w 1971 r. Ilość pustostanów była w tamtym okresie znikoma, mimo to wiele starych budynków było wyburzanych lub modernizowanych. Prowadziło to do znaczących podwyżek czynszów, na które nie było już stać starych lokatorów i w konsekwencji musieli oni być przenoszeni do innych dzielnic. Ruch sqattingu usiłował – obok różnych inicjatyw lokatorskich – zapobiec tej metodzie „odnowy” i „rewitalizacji miast”. Film pokazuje codzienną walkę squatersów przy Chamissoplatz w Berlińskiej dzielnicy Kreuzberg, w squatach, na ulicach i w więzieniu.
"Antonio Negri, niekończąca się rewolucja"
Siedemdziesięcioletni już dziś Antonio Negri był profesorem filozofii i wrogiem publicznym we Włoszech. Niewielu europejskich intelektualistów skupiło na sobie tyle nienawiści i zarazem podziwu. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych propagował zbrojne powstanie przeciwko kapitalistycznym porządkom świata i wywarł znaczący wpływ na lewicowe, pozaparlamentarne ruchy protestacyjne we Włoszech. Film rzuca też światło na ruch 1968r., który trwał we Włoszech dziesięć lat a skierowany był przeciwko państwu włoskiemu i kapitalistycznym koncepcjom. Opisuje on również proces powstawania nowego i aktualnego, globalnego ruchu protestacyjnego.
"The Monks"
W połowie lat sześćdziesiątych pięciu amerykańskich żołnierzy stacjonujących w RFN założyło zespół muzyki bigbitowej. Wkrótce zetknęli się oni z dwójką niemieckich artystów i miłośników bigbitu Karlem Remy i Waltherem Niemannem - dwoma silnymi osobowościami będącymi pod wpływem nurtu fluxus, futuryzmu i dadaizmu. To oni stali się managerami i twórcami niezwykłego wizerunku zespołu. Zamiast „I love you” śpiewali „I hate you” i zyskali miano Anty-Beatlesów. Ten muzyczny film dokumentalny o zespole, który był zarazem projektem artystycznym, rekonstruuje w obszernym materiale archiwalnym oraz osobistych wspomnieniach pięciu muzyków proces formowania się zespołu w latach sześćdziesiątych.
"Trzymać się prosto"
Rudi Dutschke urodził się w 1940 r. w NRD. W konsekwencji swego zaangażowania w ruchu młodzieżowym kościoła protestanckiego i odmowy pełnienia służby wojskowej otrzymał zakaz studiowania w NRD. Na krótko przed powstaniem muru berlińskiego przeniósł się do Berlina Zachodniego, podjął studia socjologii na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim i wkrótce stał się symbolem protestu i ruchu studenckiego 1968 r. w RFN. Celem jego walki była radykalna przebudowa systemu politycznego, co czyniło zeń - szczególnie w oczach prasy Axela Springera - wroga publicznego. Film pokazuje reperkusje protestu studenckiego z 1968 r., które odczuwalne są po dziś dzień.
"Staliśmy się silniejsi"
Rząd Republiki Federalnej Niemiec, czyli tzw. wielka koalicja SPD i CDU pod kierunkiem kanclerza Kurta Georga Kiesingera, zamierzał wprowadzić w 1968 r. ustawę o stanie wojennym. Ustawa ta miała wchodzić w życie w przypadku sytuacji kryzysowej i zapewnić funkcjonowanie państwa w takich sytuacjach, między innymi poprzez przeniesienie kompetencji parlamentu na komisję złożoną z członków Bundestagu i Bundesratu oraz ograniczenie pewnych podstawowych praw obywatelskich, jak np. tajemnicy korespondencji i wolności swobodnego przesiedlania się. Wielu obywateli, ale przede wszystkim studentów uważało, że ustawa o prawie wojennym stanowi zagrożenie dla państwa prawa.
Więcej szczegółów zarówno na temat filmów jak i imprez towarzyszących Planete Doc Review znajdziecie na oficjalnej stronie imprezy www.docreview.pl.
TUTAJ znajdziecie program projekcji dzień po dniu.
Natomiast TUTAJ możecie obejrzeć fragmenty festiwalowych filmów.
NOWY WSPANIAŁY ŚWIAT
"Cena złota"
Międzynarodowa zautomatyzowana fabryka złota przenosi się z Indonezji do Gwinei w zachodniej Afryce. Pewnego dnia spokój małej wioski burzą wjeżdżające do niej maszyny. Mieszkańcy się cieszą, bo mają nadzieję, że będą mogli zarobić. Szybko się okazuje, że się mylili. Niektóre wioski przesiedlane są z dnia na dzień. Koncern nie tylko zrujnował im otoczenie, niektórym dał pracę, ale innym odebrał ich podstawowe źródło utrzymania. Dziecinna naiwność mieszkańców, pod wpływem bezdusznych praw obcej im cywilizacji zamienia się w bezsilność i rozpacz. Fabryka produkuje sztabki złota, a mieszkańcy grzebią w ziemi, by wyżywić swoje rodziny. Oskarża się ich o kradzież. Jedni wykonują swoją pracę, inni starają się żyć. Konflikt narasta. Do wioski wkracza wojsko. Dochodzi do aresztowań.
"Chiny w kolorze blue"
Współczesne Chiny to kraj jaskrawych kontrastów. Ekonomiczne reformy Deng Xiaopinga wykreowały nową generację przedsiębiorców, takich jak pan Lam, właściciel Lifeng Factory w Shaxi. Jego firma produkuje dżinsy, które eksportuje na cały świat (również do Polski). Dwie dekady wcześniej Lam był robotnikiem i jeździł do pracy rowerem. Ale taki sukces to rzadkość. Dziś 130 milionów Chińczyków, zwłaszcza młodych dziewczyn, opuszcza swoje rodzinne wioski, szukając szansy na lepsze życie w miastach. Jedną z nich jest 16-letnia Jasmine, której rodzice pracują przy uprawie ryżu, a ona w Lifeng może zarobić 6 centów za godzinę. Mieszka na czwartym piętrze w wąskiej klitce razem z dwunastoma koleżankami z pracy, swoimi rówieśnicami. „Nigdy nie patrzyłam na świat z tak wysoka” – cieszy się. Ale entuzjazm szybko mija. Po paru tygodniach dziewczyna jest tak zmęczona, że nie może jeść i zasypia w pracy.
"Droga nr 8"
Droga nr 8 to filmowe spojrzenie na losy projektu budowy drogi biegnącej przez Bałkany, od Adriatyku do Morza Czarnego. Połączyłaby ona Bułgarię, kraje byłej Jugosławii, Macedonię i Albanię. Niegdyś, słynny rzymski trakt Via Appia znajdywał swe zamorskie przedłużenie w albańskim porcie Durres, skąd biegł aż do Grecji. Był ważnym szlakiem handlowym i wyznaczał kierunek ekspansji Imperium Rzymskiego. Po dwudziestu wiekach, w 1997 roku, idea stworzenia korytarza łączącego kraje regionu powróciła z woli Unii Europejskiej. Reżyser Boris Despodow rejestruje opinie mieszkańców państw położonych wzdłuż przyszłego traktu. Na temat ambitnej koncepcji rzadko wypowiadają się przedstawiciele władz. Dlatego o korytarzu mówią zarówno grabarz, bazarowy sprzedawca, jak i minister bez teki w rządzie Macedonii, duchowni prawosławni i muzułmańscy. Droga nr 8 jest więc wyjątkowym kinem drogi. Tytułowa trasa wciąż jeszcze nie powstała, zamieniła się raczej w legendę, znaną niewielkiej grupie ludzi. Reżyser z zainteresowaniem ogląda ślady po rozpoczętej dziesięć lat temu budowie i odcinki, które nadal powstają.
"Gugara"
Twórcy filmu dotarli do jednej z rodzin Ewenków, rdzennych mieszkańców południowej Syberii, których kultura od dłuższego czasu ulega stopniowej degradacji. Słowo „gugara” w języku ewenkijskim oznacza brzmienie dzwonków, które pasterze zawieszają na szyi renifera. Kiedyś ten dźwięk był wszechobecny wśród syberyjskiej tajgi, dziś nie słychać go tam prawie wcale. Coraz trudniej jest też spotkać przemierzające syberyjską przestrzeń plemiona Ewenków. Przez lata ich kultura była niszczona przez władze komunistyczne, które zmusiły plemiona do porzucenia koczowniczego życia. Ewenkom odebrano renifery i zamknięto ich w kołchozach. Dziś nie potrafią oni odnaleźć się w postradzieckiej, równie dla nich okrutnej rzeczywistości. Młodzi Ewenkowie opuszczają syberyjskie wioski i w poszukiwaniu szerszych perspektyw wyjeżdżają do większych wsi lub miast. Starsi zapijają smutki spirytusem.
"Mechaniczna miłość"
Reżyserka Phie Ambo zastanawia się nad tym, czy możliwa jest chemia pomiędzy robotem a człowiekiem. Pragnienie zbadania możliwości pojawienia się głębszych uczuć pomiędzy człowiekiem a maszyną stało się kołem zamachowym jej poszukiwań. Pomagają jej w tym doświadczenia japońskich naukowców i przypadek pani Körner. Kobieta wie, że jej mała foka nie żyje, a mimo to szybko tworzy z nią silną emocjonalną więź i z radością reaguje na wszystkie objawy zainteresowania, które stanowią podstawę działania tego robota. Wszystko to prowadzi do ponownego zadania najprostszych pytań: Co to znaczy „mieć duszę”?, Czy człowiek jest w stanie pokochać robota?, A jeśli tak, to czy będzie kochać go tą samą miłością, jaką obdarza drugiego człowieka?
"Nasza ulica"
Film opowiada o zderzeniu dwóch światów: rodziny Furmańczyków, która stanowi modelową ilustrację historii tego miasta oraz powstającego na ich oczach olbrzymiego kompleksu Manufaktury, bastionu nowoczesnego kapitalizmu. Tłem jest historia miasta Łodzi, poprzez „ziemię obiecaną”, kiedy miasto było jednym z najbogatszych w Europie, poprzez wojnę, komunizm i jego upadek, aż po wejście do Unii Europejskiej i obecne przemiany gospodarcze
"Niepotrzebne piękno"
Ludzie i ich ubrania. Ci, którzy je szyją i ci, którzy noszą. Historia w trzech odsłonach. Kanton. Bezosobowa masa produkuje ubrania dla odbiorcy bez twarzy. Za chwilę kolejny transport wyruszy w nieznanym kierunku. Paryż. Chiński projektant Ma Ke pracuje nad nową linią: "Useless". Ubrania projektanta nie mają być praktyczne – mają uczyć wrażliwości i gustu. Górnicze rejony Fenyang. Mały zakład krawiecki to miejsce, w którym tętni życie. Górnicy przychodzą tu, by zamówić ubranie, dokonać mniejszych lub większych przeróbek lub... pogadać. Tu każde ubranie i każdy człowiek ma swoją historię.
"Sieć"
Wraz z autorem filmu, zapalonym internautą, cofamy się do lat 40., 50. i 60. XX wieku, kiedy to nauka, sztuka i technologia przeżywały okres niezwykłego rozkwitu, a najtęższe umysły patrzyły daleko w przyszłość, odkrywając nowe horyzonty. Nowy, wspaniały świat zbudowano na osiągnięciach filozofii, cybernetyki, psychologii, sztuk multimedialnych i... wojskowych. Reżyser Lutz Dammbeck prowadzi widza, okno po oknie, jak w cyberprzestrzeni, w głąb niezwykłej historii, w której śmiałe eksperymenty naukowe doprowadziły amerykańskich naukowców do stworzenia pierwszej rzeczywistości wirtualnej. Jeden z nich, obdarzony większą wyobraźnią niż pozostali, zobaczył świat przyszłości, w którym maszyny prześcigną umysłowością ich twórcę – człowieka. I postanowił powstrzymać tę wielką machinę.
"W górę Jangcy"
Reżyser zabiera nas w podróż po Jangcy, jednej z najdłuższych rzek świata, którą pragnęli ujarzmić wszyscy chińscy przywódcy, z Mao Zedongiem na czele. Wybudowana przed dwoma laty wielka Tama Trzech Przełomów miała przynieść spełnienie tych odwiecznych marzeń i stać się największą dumą narodową, symbolem rosnącej potęgi kraju. Dziś okazuje się jednak, że jej powstanie było nie tylko bardzo kosztowne, lecz także tragiczne w skutkach. Doprowadziło między innymi do tego, że fale rzeki zaczęły zatapiać okoliczne wioski i miasta, przez co mieszkańcy zmuszeni są przenosić się w inne rejony kraju.
"Życie na przedmieściach"
Witamy na północnoamerykańskich przedmieściach. „Dom na przedmieściach to pojemnik (container), który zżera świat” – mówi jeden z krytyków, popularnych w Stanach Zjednoczonych, podmiejskich osiedli. A przecież są one reklamowane jako enklawy samospełniającego się szczęścia. Wszystko jest tutaj „pod ręką”: stacje benzynowe, sklepy i restauracje. Ameryka przeżywa największy w historii boom podmiejskiej zabudowy. Ciągle jednak mało kto zastanawia się nad wpływem tych ośrodków na mieszkańców i otoczenie. Suburbia kryją bowiem wiele pułapek. Autorzy „napromieniowanego miasta” rozmawiają z autorem książki „The Geography of Nowhere” Jamesem Howardem Kunstlerem, filozofem Josephem Heathem i architektem Beverly Sandalackiem. Drugą, równoległą część filmu stanowi opis życia przeciętnej amerykańskiej rodziny zamieszkującej przedmieścia.
"Życie wymyka się spod kontroli"
W latach osiemdziesiątych naukowcy zachłysnęli się możliwościami, jakie stanęły przed inżynierią genetyczną. Wreszcie nauka miała dać szansę na przejęcie kontroli nad żywymi organizmami. Rozpoczęto badania, mieszanie genów roślin i zwierząt. Dwadzieścia lat później, dwójka dziennikarzy odbywa podróż w poszukiwaniu skutków tych badań. Zebrane przez nich materiały robią druzgoczące wrażenie. Operowanie genami roślin i zwierząt na wielką skalę przyniosło do tej pory gorzkie owoce. Wskutek korzystania z nasion genetycznie modyfikowanej bawełny indyjscy rolnicy znaleźli się na skraju bankructwa. Zostali postawieni przed wyborem: sprzedaż ziem lub samobójstwo. W Kanadzie, nasiona genetycznie modyfikowanego rzepaku od dawna zatruwają jego uprawę organiczną. Dziś, czysta ekologicznie uprawa rzepaku jest tam już niemożliwa. Tymczasem skutków spożycia „nowej” żywności nikt jeszcze dobrze nie sprawdził.
BOHATER NASZYCH CZASÓW
"Alamar Express. El Hombre Nuevo"
Alamar Express. El Hombre Nuevo to filmowa opowieść o grupie młodych kubańskich artystów i ich marzeniu stworzenia miejsca wymiany kulturalnej w jednej z podmiejskich zniszczałych dzielnic Hawany. Obszar ten zwany Alamar, relikt socjalizmu, powstał w oparciu o projekt „miasta modelowego“, którego mieszkańcami mieli być ludzie żyjący w zgodzie z ideałami rewolucyjnej koncepcji Nowego Człowieka. Młodzi artyści, zapatrzeni w przyszłość, lecz mieszkający w kraju, w którym czas stanął w miejscu, czynią ogromny wysiłek, aby ożywić kulturalną pustynię, jaką jest Alamar.
"Andrzej Wajda. Portret na planie"
Andrzej Wajda. Portret na planie to niezwykły zapis kilku miesięcy „walki” na planie filmowym. Jest obrazem atmosfery, w jakiej pracują filmowcy i równocześnie ogromnej filmowej maszynerii. Ale przede wszystkim prezentuje intymny portret Mistrza Polskiego Kina, zdobywcy Oscara.
"Ikizama"
Pancration to sport o wielowiekowej tradycji będący mieszaniną boksu i zapasów. Dyscyplina powróciła do życia kilkadziesiąt lat temu w brazylijskich favelach. W latach 90. zorganizowano pierwsze mistrzostwa, które do dziś przyciągają wielu głodnych emocji widzów. Paweł Nastula propozycję udziału z zawodach MMA (Mixed Martial Arts) potraktował ambicjonalnie. Pierwszą walkę stoczył z legendarnym Antonio Rodrigo Noguerią i przegrał. Nie poddał się jednak i nie zrezygnował z treningu. Kolejną walkę ma stoczyć w Tokio, z niepokonanym Edsonem Drago. Autorzy dokumentu poszukują ducha tej brutalnej dyscypliny, wędrując po favelach i rozmawiając z brazylijskimi zawodnikami. Równocześnie obserwują żmudne i męczące przygotowania Nastuli do tokijskiego pojedynku.
"Łowca dyktatorów"
Reed Brody od siedmiu lat ściga Hissène’a Habré, dyktatora odpowiedzialnego za tortury i wymordowanie tysięcy ludzi w Czadzie. Ten zawzięty prawnik jest niebezpiecznym przeciwnikiem dyktatora, wcześniej pomógł przekonać Izbę Lordów do wydalenia Pinocheta z Wielkiej Brytanii. Ten sam precedens ma zamiar wykorzystać w sprawie Habrégo i doprowadzić do wydalenia go z Senegalu, gdzie żyje on ze skradzionych przez siebie milionów, choć dzięki „łowcy dyktatorów” od 2000 roku w areszcie domowym.
"Muzyczna partyzantka"
Film Muzyczna partyzantka przedstawia białoruską rzeczywistość poprzez pryzmat muzyki rockowej. Główna bohaterka ma 21 lat i jest wokalistką rockową. Swieta jest wielką patriotką. Wierzy, że Białoruś będzie wolna i niezależna. Lawon Wolski jest 10 lat starszy od Swiety i bardziej sceptyczny. To lider najbardziej znanej białoruskiej grupy rockowej Niezależna Republika Marzeń. Ludzie, którzy tworzą muzykę rockową na Białorusi są jak mała iskra. Ale to bardzo ważne, by byli, bo od małej iskry może się zacząć wielki ogień.
"Obietnica zmarłym. Wygnanie Ariela Dorfmana"
Głównym bohaterem filmu jest Ariel Dorfman, ceniony chilijski pisarz i scenarzysta, który urodził się w Argentynie, a dorastał w Stanach Zjednoczonych i Chile. Ma na swoim koncie między innymi głośną sztukę Śmierć i dziewczyna, zekranizowaną w 1994 roku przez Romana Polańskiego. W okresie rządów Salvadora Allende Dorfman był doradcą kulturalnym prezydenta. Od 11 września 1973 r., gdy wskutek puczu wojskowego władzę przejął generał Augusto Pinochet, pisarz, jako jego przeciwnik polityczny, był właściwie skazany na pewną śmierć. Jednak udało mu się przeżyć. I jak sam mówi, przeżył właśnie dlatego, aby móc kiedyś opowiedzieć światu o wydarzeniach z tamtego czasu.
"Spotkania na krańcach świata"
Antarktyda w filmie Herzoga znajduje nowy wymiar i znaczenie. Południowe krańce naszego świata są magnesem dla plejady gwiazd nauki, którym znudziła się postindustrialna cywilizacja codzienności. Naukowcy pracują tu dla ludzkości, która wkrótce… ma opuścić Ziemię. Reżyser stawia pytania o to, kim są, jakie są ich marzenia. Jego bohaterowie są dość ekscentryczni. Elektryczne gitary na dachu stacji naukowej oddalonej o dziesiątki kilometrów od głównego miasteczka, to tylko jeden z wielu przykładów ich indywidualizmu.
"Tajemnica Devy"
Deva jest miastem położonym nad rzeką Maruszą, w południowej Transylwanii. Słynie z tego, że znajdują się w nim ruiny legendarnej, XIII-wiecznej fortecy. Przede wszystkim jednak, mieści się tu szkoła, w której już od wielu lat trenują kolejne pokolenia mistrzyń świata w gimnastyce. O zdobyciu mistrzostwa marzą także dwie bohaterki filmu, ośmioletnia Pitic i dziewięcioletnia Malina. Od szóstego roku życia dziewczynki mieszkają w Devie, każdy dzień poświęcając na trudne ćwiczenia, a zaledwie dwa popołudnia w tygodniu – na zabawę.
ROK 1968 – 40 LAT PÓŹNIEJ
"Hair"
Keith Carradine miał prawie dwadzieścia lat, gdy po raz pierwszy zagrał jedną z głównych ról w legendarnym musicalu „Hair”. Dziś pragnie wskrzesić opowiedzianą w nim historię i przygotowuje współczesną realizację spektaklu. Inicjatywa Carradine’a stanowi okazję do przedstawienia kulis powstania jednego z najsłynniejszych musicali wszechczasów. Mamy tu okazję poznać jego twórców i wszystkich, którzy byli związani z tym niezwykłym przedsięwzięciem. Bohaterowie opowiadają o swojej pracy nad musicalem i o tym, jak rodziła się jego legenda. Śledzimy też drogę jego europejskiej kariery oraz późniejsze, często tragiczne, losy jego twórców.
"Kredens"
Koniec lat 60. – czterech silnych mężczyzn z lokalnego baru niesie, z jednej strony ulicy Zgodnej we Wrocławiu, na drugą, 150-kilogramowy niemiecki kredens. Przez 80 lat mebel ten stał w tym samym mieszkaniu, będąc świadkiem wielu wydarzeń. Służył dwóm siostrom – niemieckim protestantkom potem polsko – żydowskiej rodzinie, aby w końcu stać się własnością polskich katolików. Początkowo Jacob Dammas przez swój film chciał odnaleźć mebel; ostatecznie zyskał nowe spojrzenie na emigrację i historię swojej rodziny.
"Nieprzyzwoity wydawca"
Przeciwnicy powiedzieli o nim tyle złego, że zebrałoby się tego na całą powieść. Zwolennicy nazywali go „ostatnią indywidualnością amerykańskiego księgarstwa”. Barney Rosset to barwna i fascynująca postać, bez wątpienia jeden z najważniejszych amerykańskich wydawców. Założone przez niego wydawnictwo „Groove Press” opublikowało najważniejsze dzieła literatury amerykańskiej i anglojęzycznej okresu powojennego.
GADŻETY JAMESA BONDA
"Zagubione wakacje"
"Na świecie jest miliard trzysta milionów Chińczyków. My szukamy sześciu z nich" - mówią twórcy filmu, nie bez przyczyny określonego jako dokumentalny film detektywistyczny. Czeski turysta w szwedzkim kontenerze na śmieci znajduje 22 rolki niewywołanych filmów. Po oddaniu ich do laboratorium okazuje się, że na zdjęciach utrwalona została podróż sześciu Azjatów, najpewniej – Chińczyków. Nie ma żadnych śladów, podpisów, a zaintrygowani „detektywi” próbują doszukać się w treści fotek wyraźnych tropów. Ta niezwykła, pełna humoru historia „detektywistyczna” jest w gruncie rzeczy filozoficzną przypowieścią o współczesnym świecie, o podróżach, poszukiwaniu tożsamości, o pamięci, o Europejczykach i Azjatach, w której pada zasadnicze pytanie: czy umiemy i możemy się porozumieć, mimo różnic językowych, kulturowych i politycznych?
"Zakochany szpieg"
Film przedstawia historię sławnego szpiega Mossadu, który w latach 60. infiltrował środowisko niemieckich naukowców zatrudnionych przez Egipt. Mossad podejrzewał rząd Egiptu o udzielenie im azylu, w zamian za pomoc w opracowaniu bomby atomowej. Na wiele lat major Ze'ev Gur Arie stał się Wolfgangiem Lotzem, byłym oficerem nazistowskim, bon vivantem, milionerem i hodowcą koni. Reżyser dociera do byłych współpracowników izraelskiego agenta, jego znajomych z fikcyjnego i prawdziwego życia. Najwięcej uwagi poświęca synowi Lotza Odedowi, który wydaje się szczególnie napiętnowany przez wybory swego ojca.
"Adwokat terroru"
Prezentacja sylwetki Jacques’a Vergès’a, weterana wojennego, rewolucjonisty i intelektualisty, nazywanego również „Adwokatem Diabła”. Vergès to słynny obrońca tych, którym (przynajmniej z pozoru) nie pozostawiano najmniejszych szans: przywódców krwawych reżimów, afrykańskich watażków, zbrodniarzy wojennych i terrorystów. Reżyserowi udało się wyłapać kilka rys w błyskotliwej karierze prawnika. Dostrzegł on zaskakującą przemianę adwokata, jaka nastąpiła na przestrzeni kilku dziesięcioleci. Czy jest to zatem promujący siebie, pozbawiony skrupułów manipulator, czy raczej współczujący obrońca godności tych, którym jej się odmawia, choć sami nie dbali o godność swoich ofiar?
"Wróg mojego wroga"
Historia Klausa Barbie, zbrodniarza wojennego, okrzykniętego mianem „rzeźnika Lyonu”, który doczekał się procesu wiele lat po wojnie. Po pokonaniu Niemiec mocarstwa rozpoczęły pełne wyrachowania manewry i bezpardonową walkę w tworzeniu nowego układu sił. Rozpoczęła się zimna wojna, podczas której strony sięgnęły również do „zasobów ludzkich”, pozyskanych po pokonaniu III Rzeszy. Barbie był jednym z wielu hitlerowców, których wciągnięto jako nieoficjalnego współpracownika CIA. Film pokazuje wyzbyty skrupułów świat globalnej polityki, w którym wspólnota interesów – antykomunizm Amerykanów i nazisty – pozwala na chwilową amnezję zainteresowanych stron.
"Lucio - oszust, murarz, anarchista"
W ciągu kilkudziesięciu lat, pochodzący z małej wioski na północy Hiszpanii Lucio Urtubia stał się jednym z najsłynniejszych europejskich fałszerzy i anarchistów. „Nikt nie był w stanie uwierzyć, że taki zwykły glazurnik i niewykształcony człowiek, będzie umiał tak doskonale podrabiać pieniądze!” – komentuje pracownica jednego z hiszpańskich banków. Co zaskakuje jeszcze bardziej, Lucio nie czerpał zysku ze swoich przestępstw. Film przedstawia sylwetkę „Baskijskiego Zorro” - Lucio Urtubii i opisuje jego najgłośniejsze wyczyny.
REWOLTA 68 W NIEMIECKIM DOKUMENCIE
"Sztuka i rewolucja"
Starbuck – literacka postać sternika z powieści Hermana Melvillea „Moby Dick“ - to pseudonim niemieckiego terrorysty Holgera Meinsa, który jako pierwszy członek RAF’u (Frakcji Armii Czerwonej) zmarł w więzieniu w Wittlich na skutek wycieńczenia po trwającym dwa miesiące strajku głodowym.W 25 lat po jego śmierci, Gerd Conradt, który w latach 1966 do 1968 studiował razem z Meinsem na Niemieckiej Akademii Filmowej i Telewizyjnej w Berlinie, udaje się na poszukiwanie śladów i odpowiedzi na pytania: Kim był Holger Meins? Co sprowadziło go na drogę terroryzmu? W jakich okolicznościach nastąpiła jego śmierć?
"Szkoda, że beton się nie pali"
Ruch squattingu w Berlinie Zachodnim rozpoczął się od zajęcia domu „Georg-von-Rauch-Haus“ w 1971 r. Ilość pustostanów była w tamtym okresie znikoma, mimo to wiele starych budynków było wyburzanych lub modernizowanych. Prowadziło to do znaczących podwyżek czynszów, na które nie było już stać starych lokatorów i w konsekwencji musieli oni być przenoszeni do innych dzielnic. Ruch sqattingu usiłował – obok różnych inicjatyw lokatorskich – zapobiec tej metodzie „odnowy” i „rewitalizacji miast”. Film pokazuje codzienną walkę squatersów przy Chamissoplatz w Berlińskiej dzielnicy Kreuzberg, w squatach, na ulicach i w więzieniu.
"Antonio Negri, niekończąca się rewolucja"
Siedemdziesięcioletni już dziś Antonio Negri był profesorem filozofii i wrogiem publicznym we Włoszech. Niewielu europejskich intelektualistów skupiło na sobie tyle nienawiści i zarazem podziwu. W latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych propagował zbrojne powstanie przeciwko kapitalistycznym porządkom świata i wywarł znaczący wpływ na lewicowe, pozaparlamentarne ruchy protestacyjne we Włoszech. Film rzuca też światło na ruch 1968r., który trwał we Włoszech dziesięć lat a skierowany był przeciwko państwu włoskiemu i kapitalistycznym koncepcjom. Opisuje on również proces powstawania nowego i aktualnego, globalnego ruchu protestacyjnego.
"The Monks"
W połowie lat sześćdziesiątych pięciu amerykańskich żołnierzy stacjonujących w RFN założyło zespół muzyki bigbitowej. Wkrótce zetknęli się oni z dwójką niemieckich artystów i miłośników bigbitu Karlem Remy i Waltherem Niemannem - dwoma silnymi osobowościami będącymi pod wpływem nurtu fluxus, futuryzmu i dadaizmu. To oni stali się managerami i twórcami niezwykłego wizerunku zespołu. Zamiast „I love you” śpiewali „I hate you” i zyskali miano Anty-Beatlesów. Ten muzyczny film dokumentalny o zespole, który był zarazem projektem artystycznym, rekonstruuje w obszernym materiale archiwalnym oraz osobistych wspomnieniach pięciu muzyków proces formowania się zespołu w latach sześćdziesiątych.
"Trzymać się prosto"
Rudi Dutschke urodził się w 1940 r. w NRD. W konsekwencji swego zaangażowania w ruchu młodzieżowym kościoła protestanckiego i odmowy pełnienia służby wojskowej otrzymał zakaz studiowania w NRD. Na krótko przed powstaniem muru berlińskiego przeniósł się do Berlina Zachodniego, podjął studia socjologii na Wolnym Uniwersytecie Berlińskim i wkrótce stał się symbolem protestu i ruchu studenckiego 1968 r. w RFN. Celem jego walki była radykalna przebudowa systemu politycznego, co czyniło zeń - szczególnie w oczach prasy Axela Springera - wroga publicznego. Film pokazuje reperkusje protestu studenckiego z 1968 r., które odczuwalne są po dziś dzień.
"Staliśmy się silniejsi"
Rząd Republiki Federalnej Niemiec, czyli tzw. wielka koalicja SPD i CDU pod kierunkiem kanclerza Kurta Georga Kiesingera, zamierzał wprowadzić w 1968 r. ustawę o stanie wojennym. Ustawa ta miała wchodzić w życie w przypadku sytuacji kryzysowej i zapewnić funkcjonowanie państwa w takich sytuacjach, między innymi poprzez przeniesienie kompetencji parlamentu na komisję złożoną z członków Bundestagu i Bundesratu oraz ograniczenie pewnych podstawowych praw obywatelskich, jak np. tajemnicy korespondencji i wolności swobodnego przesiedlania się. Wielu obywateli, ale przede wszystkim studentów uważało, że ustawa o prawie wojennym stanowi zagrożenie dla państwa prawa.