W wieku 75 lat zmarła dzisiaj Shelley Duvall, gwiazda filmów Roberta Altmana oraz legendarnego horroru "Lśnienie". Przyczyną śmierci były problemy z cukrzycą.
Shelley Duvall urodziła się 7 lipca 1949 roku w miejscowości Fort Worth w Teksasie. W 1970 roku przyszła gwiazda poznała Roberta Altmana, który kręcił niedaleko jej domu "Brewstera McClouda". Zafascynowany osobowością i aparycją nieznajomej reżyser zaproponował jej rolę w filmie. W kolejnych latach Duvall wystąpiła u Altmana także w "McCabie i pani Miller", "Złodziejach jak my", "Nashville", "Buffalo Billu i Indianach", "Trzech kobietach" (film ten przyniósł jej nagrodę aktorską w Cannes oraz nominację do BAFTA), a także superprodukcji "Popeye".
Zapytana w 1977 roku przez "The New York Times", dlaczego zdecydowała się kontynuować współpracę z Altmanem, odpowiedziała: on oferuje mi cholernie dobre role. Żadna z nich nie była do siebie podobna. Ma do mnie wielkie zaufanie, darzy szacunkiem, nie nakłada na mnie żadnych ograniczeń ani nie zastrasza, a ja go kocham.
W 1980 roku Duvall zagrała u boku Jacka Nicholsona w reżyserowanej przez Stanleya Kubricka adaptacji powieści "Lśnienie" pióra Stephena Kinga. Rola Wendy Torrance, która wraz z synem walczy o życie w odciętym od świata hotelu, należy do najbardziej znanych w całej jej karierze.
Inne głośne tytuły w filmografii Shelley Duvall to: oscarowa "Annie Hall", fantasy "Bandyci czasu", komedia romantyczna "Roxanne" oraz kostiumowy melodramat "Portret damy".
W 2002 roku aktorka przeszła na emeryturę z poważnych problemów zdrowotnych. W osławionym wywiadzie telewizyjnym z 2016 roku Duvall - będąca w wyjątkowo złej kondycji fizycznej i psychicznej - wyznała do kamery: Jestem bardzo chora. Potrzebuję pomocy. Autorzy nagrania zostali powszechnie potępieni za żerowanie na osobistych problemach artystki.
Shelley Duvall: życie i kariera
Shelley Duvall urodziła się 7 lipca 1949 roku w miejscowości Fort Worth w Teksasie. W 1970 roku przyszła gwiazda poznała Roberta Altmana, który kręcił niedaleko jej domu "Brewstera McClouda". Zafascynowany osobowością i aparycją nieznajomej reżyser zaproponował jej rolę w filmie. W kolejnych latach Duvall wystąpiła u Altmana także w "McCabie i pani Miller", "Złodziejach jak my", "Nashville", "Buffalo Billu i Indianach", "Trzech kobietach" (film ten przyniósł jej nagrodę aktorską w Cannes oraz nominację do BAFTA), a także superprodukcji "Popeye".
Zapytana w 1977 roku przez "The New York Times", dlaczego zdecydowała się kontynuować współpracę z Altmanem, odpowiedziała: on oferuje mi cholernie dobre role. Żadna z nich nie była do siebie podobna. Ma do mnie wielkie zaufanie, darzy szacunkiem, nie nakłada na mnie żadnych ograniczeń ani nie zastrasza, a ja go kocham.
W 1980 roku Duvall zagrała u boku Jacka Nicholsona w reżyserowanej przez Stanleya Kubricka adaptacji powieści "Lśnienie" pióra Stephena Kinga. Rola Wendy Torrance, która wraz z synem walczy o życie w odciętym od świata hotelu, należy do najbardziej znanych w całej jej karierze.
Inne głośne tytuły w filmografii Shelley Duvall to: oscarowa "Annie Hall", fantasy "Bandyci czasu", komedia romantyczna "Roxanne" oraz kostiumowy melodramat "Portret damy".
W 2002 roku aktorka przeszła na emeryturę z poważnych problemów zdrowotnych. W osławionym wywiadzie telewizyjnym z 2016 roku Duvall - będąca w wyjątkowo złej kondycji fizycznej i psychicznej - wyznała do kamery: Jestem bardzo chora. Potrzebuję pomocy. Autorzy nagrania zostali powszechnie potępieni za żerowanie na osobistych problemach artystki.
Zwiastun filmu "Lśnienie"