Recenzja filmu

Mroczne cienie (2012)

"Mroczne cienie" to film, jakiego jeszcze nie widziałem. Jak większość dzieł Burtona są one niepowtarzalnym arcydziełem, z dobrym scenariuszem, genialnej grze aktorskiej, oraz pięknej oprawie graficznej i dźwiękowej.

Zacznę od scenariusza. Film opowiada historię młodego mężczyznę, który łamie serce pewnej kobiety. Ta okazuje się czarownicą i z zemsty zamienia go w wampira i zamyka na 196 lat w trumnie. Gdy rzeczony Barnabas Collins wychodzi z trumny, zamiast leśnej ścieżki widzi asfalt, po którym zamiast konijeżdżąsportowe fury. Collins odnajduje swą rodzinna firmę, która chyli się ku upadkowi i postanawia ją uratować, ale na drodze staje jego stara znajoma, czyli zazdrosna wiedźma. Cała historia jest okraszona bardzo mądrymi, dobrze napisanymi dialogami oraz świetnym humorem rodem z "Piratów z Karaibów".Seth Grahame-Smithwykonał swoją pracę bardzo dobrze i moim zdaniem zasługuje na nominacje do Oscara.

Kolejną bardzo mocna stroną filmu są efekty specjalne i oprawa dźwiękowa. Efekty wizualne może i nie są rodem z Avatara, ale i tak są bardzo dobre i perfekcyjnie dopasowane do filmu. Efekty i imitacje dźwiękowe są na najwyższym poziomie i zasługują na wyróżnienie. Jeśli mowa o dźwięku, to nie można zapomnieć o muzyce. Soundtrack z "Mrocznych cieni" jest jedną z najlepszych ścieżek dźwiękowych ostatnich lat. Utwory są wspaniałe, wpadają w ucho i znacznie podnoszą przyjemność z oglądania filmu. Mam nadzieję, że Danny Elfmanza swoja ciężka pracę otrzyma masę nagród i nominacji.

ZdjęciaBruno Delbonnelasą przyzwoite. Mimo iż są dobrze wykonane, w niektórych dość dynamicznych scenach czasami "zacinają się", przez co obraz nie jest naturalny i radość z oglądania filmu spada.

Scenografia jest fenomenalna. Wielki, osiemnastowieczny pałac i jego wnętrze, ponury las, mrożący krew w żyłach klif i wiele innych wspaniale wykonanych miejsc budzą zachwyt i są prawdziwa ucztą dla oka. Chylę czoła przed scenografami i mam nadzieję, że ich ciężka i wyjątkowo owocna praca zostanie doceniona i wyróżniona.
"Mroczne cienie" mogą się poszczycić wyjątkowo mocną obsadą aktorską. Tim Burton po raz kolejny sięga po elitę aktorską. Wśród jego współpracowników nie mogło zabraknąć jego muzy, a mianowicieJohnnego Deppa. Burton dobrze robi, że trzyma sięgo tak kurczowo, gdyż aktor jest rewelacyjny. Może i w "Mrocznych cieniach" nie gra tak fenomenalnie jak w "Piratach", ale jego kreacja jest rewelacyjna i może dzięki niej Depp w końcu otrzyma wymarzonego Oskara. Rewelacyjnie również gra Helena Bonham Carter, która wciela się w postać niezrównoważonej psychicznie pani psycholog. Jej kreacja, podobnie jak kreacja Deppa zasługuje co najmniej na oskarową nominację. Depp i Carter grają fenomenalnie,udowadniając, że są mistrzami nie do pokonania, przyćmiewając swoja grą innych aktorów, co jest ze szkoda dla filmu, a Depp i Carter nikogo o swojej potędze już przekonywać nie muszą.Eva Greenstara się grać dobrze, ale mimo wszystko jest sztuczna i przy mistrzowskim duecie wychodzi po prostu blado. Na wyróżnienie za trud aktorski zasługuje również Michelle Pfeiffer, która wciela się w najśmieszniejszą postać w całym filmie i nieraz udaje jej się wywołać w widzach szczery śmiech. Nad resztą obsady nie ma się co rozpisywać. Burton zatrudnił elitę, więc aktorom nie można nic zarzucić, ich kreacje są bardzo dobre i zapadają w pamięć, zwłaszcza kreacjaChristophera Lee.

"Mroczne cienie" to film nie tylko Burtona, ale i Johnny'ego Deppa. Polecam go każdemu, ale ostrzegam - niech was nie zmyli napis, że to horror, gdyż obraz Burtona (i Deppa) ani trochę nie jest straszny, ale za to jest rewelacyjną i bardzo mądrą komedią.