ANKIETA. SEANS Z FILMWEBEM: Filmowi oburzeni. Kino społecznie zaangażowane
Filmweb / 31-10-2011 12:34
Zapraszamy do udziału w cyklicznym plebiscycie Kina Iluzjon i Filmwebu, w którym to Wy decydujecie, jaki film wyświetlimy na pokazie specjalnym. Najbliższy seans odbędzie się 18 listopada o godz. 20.00.
W listopadzie proponujemy do wyboru jeden z 5 filmów zebranych pod hasłem: "Filmowi oburzeni. Kino społecznie zaangażowane". Na Wasze głosy czekamy od dziś do 13 listopada. Ankietę znajdziecie TUTAJ.
Projekcja zwycięskiego filmu odbędzie się 18 listopada o godz. 20.00 w warszawskim kinie Iluzjon (Audytorium im. Stefana Dembego) w Bibliotece Narodowej. Bilety w cenie 5 złotych do nabycia w kasie kina Iluzjon. Przed pokazem czeka Was konkurs z atrakcyjnymi filmowymi nagrodami.
"Ziemia drży" r. Luchino Visconti, Włochy 1947
Jeden z najważniejszych filmów włoskiego neorealizmu. Poznajemy życie, zmartwienia i nadzieje mieszkańców małej sycylijskiej wioski rybackiej. Główny bohater, Antonio, pochodzący z robotniczej rodziny Valastro, rozpoczyna rewolucję wymierzoną w chciwych hurtowników ryb. Niestety, jego rebelia rozbija się o mur skostniałej tradycji. Czy uda mu się ocalić rozpadającą się rodzinę? "Tomasz Mann był dekadentem kultury niemieckiej, a ja włoskiej. To, co mnie zawsze interesowało, to analiza chorego społeczeństwa…" – mówił reżyser. "Ziemia drży" jest jedną z jego najbardziej przenikliwych analiz.
"Kobieta samotna" r. Agnieszka Holland, Polska 1981
Tytułowa kobieta samotna, Irena, obdzieliłaby nieszczęściami kilkanaście bohaterek polskiego kina. Fatalne warunki mieszkaniowe, zapijaczony, agresywny sąsiad, wyczerpujące dojazdy do pracy, konieczność położenia na szali zdrowia własnego synka. Spadek po ciotce przejmują sąsiadki, a nieślubne dziecko czyni ją celem ataków bezdusznego systemu. Nie ma zmiłuj. Czy uczucie, którym Irena obdarzy wyrzuconego poza społeczny nawias kalekę, ma szansę na przetrwanie? Warto zobaczyć świetny film Agnieszki Holland, aby się o tym przekonać. Naturalistyczny i psychologicznie wiarygodny portret tej relacji wciąż szokuje, a przy tym nigdy nie przekracza granicy między odwoływaniem się do naszej empatii a emocjonalnym szantażem.
"Ziemia Hurdów" r. Luis Bunuel, Hiszpania 1932
Luis Bunuel, jakiego nie znacie. "Ziemia Hurdów" nie ma w sobie ani surrealistycznego czaru wczesnych filmów Hiszpana, ani satyrycznego pazura jego późniejszych antyburżuazyjnych traktatów. To surowy i wstrząsający dokument - jedyny w reżyserskiej karierze Bunuela. Beznamiętny głos narratora wprowadza nas w codzienność mieszkańców ubogiej Kastylii. Ich życie w nędzy zostaje zarejestrowane i wykorzystane przez Bunuela jako oręż walki z bogatym episkopatem.
"Złodzieje rowerów" r. Vittorio de Sica, Włochy 1947
Arcydzieło włoskiego neorealizmu. Dzięki niesłychanemu bogactwu psychologicznemu scenariusza, de Sica zdołał przez pryzmat jednostkowej historii nakreślić opływający w detale portret powojennego społeczeństwa włoskiego. Historia Antonia Ricciego to dziś nie tylko klasyka kina społecznego, ale również prawdziwa lekcja języka kina - z dorobku neorealistów czerpią współcześni twórcy, mało było reżyserów, którzy opanowali tę poetykę w tak mistrzowskim stopniu jak Vittorio de Sica.
"Ziemia w transie" r. Glauber Rocha, Brazylia 1966
Jeden ze sztandarowych filmów brazylijskiej Nowej Fali (cinema novo) w reżyserii klasyka tego nurtu, Glaubera Rochy. Realizm społeczny spotyka się na ekranie z realizmem magicznym. Operowa formuła sprawia, że na ekranie jest miejsce zarówno dla symfonii i chórów, jak i poetyckich, wierszowanych dialogów, a nawet koncertów na strzelby i karabiny maszynowe. Czy poeta i idealistyczny dziennikarz Paulo odnajdzie się w brutalnym i pełnym zdradzieckich miraży świecie polityki?
W listopadzie proponujemy do wyboru jeden z 5 filmów zebranych pod hasłem: "Filmowi oburzeni. Kino społecznie zaangażowane". Na Wasze głosy czekamy od dziś do 13 listopada. Ankietę znajdziecie TUTAJ.
Projekcja zwycięskiego filmu odbędzie się 18 listopada o godz. 20.00 w warszawskim kinie Iluzjon (Audytorium im. Stefana Dembego) w Bibliotece Narodowej. Bilety w cenie 5 złotych do nabycia w kasie kina Iluzjon. Przed pokazem czeka Was konkurs z atrakcyjnymi filmowymi nagrodami.
***
"Ziemia drży" r. Luchino Visconti, Włochy 1947
Jeden z najważniejszych filmów włoskiego neorealizmu. Poznajemy życie, zmartwienia i nadzieje mieszkańców małej sycylijskiej wioski rybackiej. Główny bohater, Antonio, pochodzący z robotniczej rodziny Valastro, rozpoczyna rewolucję wymierzoną w chciwych hurtowników ryb. Niestety, jego rebelia rozbija się o mur skostniałej tradycji. Czy uda mu się ocalić rozpadającą się rodzinę? "Tomasz Mann był dekadentem kultury niemieckiej, a ja włoskiej. To, co mnie zawsze interesowało, to analiza chorego społeczeństwa…" – mówił reżyser. "Ziemia drży" jest jedną z jego najbardziej przenikliwych analiz.
"Kobieta samotna" r. Agnieszka Holland, Polska 1981
Tytułowa kobieta samotna, Irena, obdzieliłaby nieszczęściami kilkanaście bohaterek polskiego kina. Fatalne warunki mieszkaniowe, zapijaczony, agresywny sąsiad, wyczerpujące dojazdy do pracy, konieczność położenia na szali zdrowia własnego synka. Spadek po ciotce przejmują sąsiadki, a nieślubne dziecko czyni ją celem ataków bezdusznego systemu. Nie ma zmiłuj. Czy uczucie, którym Irena obdarzy wyrzuconego poza społeczny nawias kalekę, ma szansę na przetrwanie? Warto zobaczyć świetny film Agnieszki Holland, aby się o tym przekonać. Naturalistyczny i psychologicznie wiarygodny portret tej relacji wciąż szokuje, a przy tym nigdy nie przekracza granicy między odwoływaniem się do naszej empatii a emocjonalnym szantażem.
"Ziemia Hurdów" r. Luis Bunuel, Hiszpania 1932
Luis Bunuel, jakiego nie znacie. "Ziemia Hurdów" nie ma w sobie ani surrealistycznego czaru wczesnych filmów Hiszpana, ani satyrycznego pazura jego późniejszych antyburżuazyjnych traktatów. To surowy i wstrząsający dokument - jedyny w reżyserskiej karierze Bunuela. Beznamiętny głos narratora wprowadza nas w codzienność mieszkańców ubogiej Kastylii. Ich życie w nędzy zostaje zarejestrowane i wykorzystane przez Bunuela jako oręż walki z bogatym episkopatem.
"Złodzieje rowerów" r. Vittorio de Sica, Włochy 1947
Arcydzieło włoskiego neorealizmu. Dzięki niesłychanemu bogactwu psychologicznemu scenariusza, de Sica zdołał przez pryzmat jednostkowej historii nakreślić opływający w detale portret powojennego społeczeństwa włoskiego. Historia Antonia Ricciego to dziś nie tylko klasyka kina społecznego, ale również prawdziwa lekcja języka kina - z dorobku neorealistów czerpią współcześni twórcy, mało było reżyserów, którzy opanowali tę poetykę w tak mistrzowskim stopniu jak Vittorio de Sica.
"Ziemia w transie" r. Glauber Rocha, Brazylia 1966
Jeden ze sztandarowych filmów brazylijskiej Nowej Fali (cinema novo) w reżyserii klasyka tego nurtu, Glaubera Rochy. Realizm społeczny spotyka się na ekranie z realizmem magicznym. Operowa formuła sprawia, że na ekranie jest miejsce zarówno dla symfonii i chórów, jak i poetyckich, wierszowanych dialogów, a nawet koncertów na strzelby i karabiny maszynowe. Czy poeta i idealistyczny dziennikarz Paulo odnajdzie się w brutalnym i pełnym zdradzieckich miraży świecie polityki?
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
