Bruce Beresford stanie za kamerą na planie biograficznego melodramatu zatytułowanego "Rhapsody". Obraz według scenariusza Timothy'ego Pragera opowiadał będzie historię życia i burzliwych miłości rosyjskiego kompozytora Siergieja Rachmaminowa.
Fabuła filmu powstała w oparciu o wspomnienia wdowy po Rachmaninowie ujawniające nowe fakty z życia muzyka w tym zaangażowania się kompozytora w miłosny trójkąt.
"Rhapsody" powstanie w londyńskim studiu Prelude Features. W filmie zostaną wykorzystane utwory rosyjskiego kompozytora.
Siergiej Wasiljewicz Rachmaninow (1873-1943) - kompozytor i pianista rosyjski - studiował w konserwatoriach w Petersburgu i Moskwie. W 1892 ukończył studia ze złotym medalem. W sezonie 1897-1898 pełnił funkcję dyrygenta teatru operowego S.I. Mamontowa w Moskwie, a od 1904 dyrygenta Teatru Wielkiego.
W 1917 wyemigrował przez Sztokholm, następnie Kopenhagę do Nowego Jorku. Odbywał liczne tournées koncertowe w Europie i Stanach Zjednoczonych. W twórczości kompozytorskiej nawiązywał do muzyki późnego romantyzmu rosyjskiego, zwłaszcza P.I. Czajkowskiego.
Stworzył własny styl, charakteryzujący się szeroko rozpiętymi łukami melodycznymi oraz wyrazem patosu, nostalgii i melancholii. Jest kompozytorem 3 symfonii, 4 koncertów fortepianowych, Rapsodii na temat Paganiniego na fortepian i orkiestrę (1934), poematu symfonicznego Wyspa umarłych (1909), oper: Aleko (1893), Skąpy rycerz (1906), Francesca da Rimini (1906), utworów kameralnych oraz fortepianowych. [wiem.onet.pl]
Fabuła filmu powstała w oparciu o wspomnienia wdowy po Rachmaninowie ujawniające nowe fakty z życia muzyka w tym zaangażowania się kompozytora w miłosny trójkąt.
"Rhapsody" powstanie w londyńskim studiu Prelude Features. W filmie zostaną wykorzystane utwory rosyjskiego kompozytora.
Siergiej Wasiljewicz Rachmaninow (1873-1943) - kompozytor i pianista rosyjski - studiował w konserwatoriach w Petersburgu i Moskwie. W 1892 ukończył studia ze złotym medalem. W sezonie 1897-1898 pełnił funkcję dyrygenta teatru operowego S.I. Mamontowa w Moskwie, a od 1904 dyrygenta Teatru Wielkiego.
W 1917 wyemigrował przez Sztokholm, następnie Kopenhagę do Nowego Jorku. Odbywał liczne tournées koncertowe w Europie i Stanach Zjednoczonych. W twórczości kompozytorskiej nawiązywał do muzyki późnego romantyzmu rosyjskiego, zwłaszcza P.I. Czajkowskiego.
Stworzył własny styl, charakteryzujący się szeroko rozpiętymi łukami melodycznymi oraz wyrazem patosu, nostalgii i melancholii. Jest kompozytorem 3 symfonii, 4 koncertów fortepianowych, Rapsodii na temat Paganiniego na fortepian i orkiestrę (1934), poematu symfonicznego Wyspa umarłych (1909), oper: Aleko (1893), Skąpy rycerz (1906), Francesca da Rimini (1906), utworów kameralnych oraz fortepianowych. [wiem.onet.pl]