Złożeniem kwiatów na grobie zmarłego prawie 10 lat temu Tadeusza Łomnickiego uczczono w czwartek dziewiątą rocznicę śmierci tego wybitnego aktora i reżysera, założyciela Teatru na Woli. W ten sposób rozpoczęto też oficjalnie "Rok Łomnickiego".
"Rok Łomnickiego", podczas którego na scenie Teatru Na Woli pojawią się najznakomitsi aktorzy i reżyserzy, wyznaczają dwie daty: przypadające w styczniu 2001 roku 25-lecie powstania Teatru Na Woli i 10. rocznica śmierci wielkiego aktora, która mija 22 lutego 2002 roku. Honorowy patronat nad obchodami objęli Andrzej Wajda, Erwin Axer, Roman Polański i Kazimierz Kutz. "Rok Łomnickiego" zamknie w lutym 2002 roku premiera w Teatrze na Woli "Ostatniej taśmy Krappa" Becketta. W roli kreowanej przed laty przez Łomnickiego wystąpi Andrzej Seweryn. Reżyserem spektaklu będzie Antoni Libera.
Tadeusz Łomnicki urodził się 18 sierpnia 1927 r. w Podhajcach k. Lwowa. Był absolwentem Gimnazjum Handlowego w Dębicy. W 1945 r. ukończył Studium Teatralne przy Starym Teatrze w Krakowie. Tam też zadebiutował epizodem w "Mężu doskonałym" Zawieyskiego. Jego pierwsza większa rola w Starym Teatrze to Włodek w "Teorii Einsteina" Cwojdzińskiego. Potem zagrał Frania w "Szczęściu Frania" Perzyńskiego. W filmie Łomnicki zadebiutował w 1946 r. - zagrał Kubusia w "Dwóch godzinach" Wohla. Obraz ten trafił na półkę, z której zdjęto go dopiero w 1957 r.
Zadebiutował też jako dramatopisarz. W 1948 r. w Starym Teatrze wystawiono jego sztukę "Noe i jego menażeria". Druga jego sztuka - "Kąkol i pszenica" weszła w 1951 r. do repertuaru Teatru im. Żeromskiego w Kielcach.
Pod koniec 1949 r. Łomnicki przeniósł się do Warszawy. Do 1974 r. związany był z Teatrem Współczesnym. Występował także w Teatrze Narodowym. W 1951 r. rozpoczął studia reżyserskie w warszawskiej PWST.
W latach 50. rozpoczęła się jego kariera filmowa. W 1954 r. zagrał w "Piątce z ulicy Barskiej" Forda, a rok później uznanie krytyków zyskał rolą w filmie Wajdy "Pokolenia". W tym okresie grał również m.in. w "Eroice" Munka (1958), "Ósmym dniu tygodnia" Forda (1958), "Bazie ludzi umarłych" Petelskiego (1959), "Zamachu" Passendorfera (1959), "Niewinnych czarodziejach" Wajdy (1960). Największą popularność przyniosła mu jednak rola Wołodyjowskiego w "Panu Wołodyjowskim" i "Przygodach pana Michała" Hoffmana (1969).
Łomnicki lubił grać w filmie, ale w pełni realizował się w teatrze. Właśnie na scenie powstały jego największe kreacje.
"Rok Łomnickiego", podczas którego na scenie Teatru Na Woli pojawią się najznakomitsi aktorzy i reżyserzy, wyznaczają dwie daty: przypadające w styczniu 2001 roku 25-lecie powstania Teatru Na Woli i 10. rocznica śmierci wielkiego aktora, która mija 22 lutego 2002 roku. Honorowy patronat nad obchodami objęli Andrzej Wajda, Erwin Axer, Roman Polański i Kazimierz Kutz. "Rok Łomnickiego" zamknie w lutym 2002 roku premiera w Teatrze na Woli "Ostatniej taśmy Krappa" Becketta. W roli kreowanej przed laty przez Łomnickiego wystąpi Andrzej Seweryn. Reżyserem spektaklu będzie Antoni Libera.
Tadeusz Łomnicki urodził się 18 sierpnia 1927 r. w Podhajcach k. Lwowa. Był absolwentem Gimnazjum Handlowego w Dębicy. W 1945 r. ukończył Studium Teatralne przy Starym Teatrze w Krakowie. Tam też zadebiutował epizodem w "Mężu doskonałym" Zawieyskiego. Jego pierwsza większa rola w Starym Teatrze to Włodek w "Teorii Einsteina" Cwojdzińskiego. Potem zagrał Frania w "Szczęściu Frania" Perzyńskiego. W filmie Łomnicki zadebiutował w 1946 r. - zagrał Kubusia w "Dwóch godzinach" Wohla. Obraz ten trafił na półkę, z której zdjęto go dopiero w 1957 r.
Zadebiutował też jako dramatopisarz. W 1948 r. w Starym Teatrze wystawiono jego sztukę "Noe i jego menażeria". Druga jego sztuka - "Kąkol i pszenica" weszła w 1951 r. do repertuaru Teatru im. Żeromskiego w Kielcach.
Pod koniec 1949 r. Łomnicki przeniósł się do Warszawy. Do 1974 r. związany był z Teatrem Współczesnym. Występował także w Teatrze Narodowym. W 1951 r. rozpoczął studia reżyserskie w warszawskiej PWST.
W latach 50. rozpoczęła się jego kariera filmowa. W 1954 r. zagrał w "Piątce z ulicy Barskiej" Forda, a rok później uznanie krytyków zyskał rolą w filmie Wajdy "Pokolenia". W tym okresie grał również m.in. w "Eroice" Munka (1958), "Ósmym dniu tygodnia" Forda (1958), "Bazie ludzi umarłych" Petelskiego (1959), "Zamachu" Passendorfera (1959), "Niewinnych czarodziejach" Wajdy (1960). Największą popularność przyniosła mu jednak rola Wołodyjowskiego w "Panu Wołodyjowskim" i "Przygodach pana Michała" Hoffmana (1969).
Łomnicki lubił grać w filmie, ale w pełni realizował się w teatrze. Właśnie na scenie powstały jego największe kreacje.