Zrealizowany z reżyserskim pietyzmem i wyczuciem film Kaige Chena, rewelacyjnie opowiedziana historia Chin na przełomie lat 30.-60. XX wieku stanowi dziś jeden z najważniejszych punktów odniesienia, w zakresie chęci poznania i odczuwania tragedii, z jaką społeczeństwo najliczniejszego państwa świata musiało się wówczas borykać. Wszystko zaś oparte jest na historii dwóch przyjaciół i najbardziej znanej formie chińskiej opery, czyli opery Pekińskiej.
Początek lat 30. Dwóch szkrabów będących uczniami szkoły operowej, zaczyna swoją przygodę z dorosłością. Nie mają żadnego kontaktu z rodziną, a jedynymi ich opiekunami są zatwardzali nauczyciele o sadystycznych skłonnościach, którzy nie przebierają w środkach i za każdy popełniony podczas treningu błąd wymierzają liczne kary cielesne. Wszystko po to, by zahartować młode ciała i nauczyć owych adeptów sztuki tańca i śpiewu srogiej dyscypliny. Uczniowie przyuczani są do odgrywania ról w operach, które stanowią fundament kultury, tak bardzo ważnej dla współczesnego społeczeństwa chińskiego. Po latach stają się jednymi z najbardziej znanych i wpływowych aktorów, nieustannie odgrywających role w operze "Żegnaj, moja konkubino", powstałej notabene na gruncie prawdziwej, chińskiej legendy.
Stajemy się świadkami historii dwóch przyjaciół, scenicznych braci, którzy pod wpływem wszechobecnych zmian obyczajowych, kulturowej rewolucji i wojny z Japonią zostają zmuszeni stawić czoła wszelkim przeciwnością losu, z jakimi przyjdzie im się zetknąć. Aby przetrwać przyjdzie im kolaborować i wykorzystywać swoje aktorskie umiejętności do zaspokajania satysfakcji nie tylko wroga i okupanta, ale również ciemnej tłuszczy, która pod wpływem komunistycznej propagandy, z uwielbianej publiczności stanie się cynicznym katem. Wystawieni na ciężkie próby, zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym Cheng (Leslie Cheung) oraz Duan (Feng Yi Zhang) niejednokrotnie przekonają się, jak mocno może zachwiać się ich odwieczna przyjaźń.
Ciekawym wątkiem staje się temat tożsamości seksualnej. Cheng, ciągle odgrywając w operze rolę kobiety, po długich latach treningu i doświadczenia zaczyna się ze sceniczną rolą nie tyle utożsamiać, co wręcz w nią wrastać. Zniewieściały styl bycia, doprowadzony przez niego do perfekcji, idealnie przedkłada się na sceniczne występy, jednak w życiu prywatnym tożsamość i poczucie własnego "ja" zostaje gdzieś rozmyte, coraz bardziej zlewając się z odgrywaną przez niego rolą. Luksusowa prostytutka (Gong Li) wejdzie z przysłowiowymi butami w życie obu przyjaciół, rozkochując w sobie Duana, co zdecydowanie odbije się na ich wspólnej znajomości.
Kontekst kulturowy, w jaki wpisany został film, został tu przedstawiony na wielu płaszczyznach obyczajowo-politycznych. Odgrywana przez bohaterów opera zupełnie inaczej jest przez społeczeństwo odbierana i interpretowana w czasie okupacji Japończyków, a inaczej w okresie powstania Chińskiej Republiki Ludowej, na czele z Mao Zedongiem i zawłaszczającym umysły narodu szerzącym się komunizmem. Wszelkie decyzje, jakie bohaterowie podejmują, wszelkie słowa, jakie wypowiadają publicznie, kontakty, jakie nawiązują, czy miłości, którym się oddają, mają niebagatelne odzwierciedlenie w kolejnych latach ich życia. Dawni znajomi okazują się zdrajcami, kochankowie zostają straceni, a przyjaźń będzie wystawiona na najcięższą próbę – szczerości, zachowania godności i honoru oraz oddania drugiej osobie. Wszystko zaś odgrywa się w kontekście przemian militarno-politycznych, tak bardzo ingerujących w żywot człowieka poczciwego. Tutaj jednostka liczy się o tyle, o ile będzie w stanie poddać się historiozoficznemu konformizmowi, nawet jeśli wykazuje profesjonalizm w swojej dziedzinie. Wychodzić przed szereg oznacza narazić się wpatrzonej w ciebie masie, a masy łatwiej kontrolować przy pomocy głodu i kłamliwej propagandy, aniżeli sztuki i poczuciu wewnętrznego spełnienia.
Reżyser w umiejętny sposób wplata również treść samej opery w życie głównych bohaterów. Przeżywana przez nich historia na scenie znajduje ironiczne odzwierciedlenie w rzeczywistości, zaś historia Chin, zmieniająca się na ich oczach, nie pozwoli im zapomnieć, że poświęcając swoje życie na rozwijaniu umiejętności aktorskich, będą zmuszeni odgrywać swoje role bez względu na okoliczności, znosząc wszelkie z tym związane konsekwencje. Od tego jak bardzo będą się w swoją profesję angażować, jakie decyzje podejmować i w jaki sposób będą sobie radzić z uczuciami pokładanymi w bliskich im osobach, zależeć będzie, w jaki sposób ich życie zostanie później zdeterminowane.
Początek lat 30. Dwóch szkrabów będących uczniami szkoły operowej, zaczyna swoją przygodę z dorosłością. Nie mają żadnego kontaktu z rodziną, a jedynymi ich opiekunami są zatwardzali nauczyciele o sadystycznych skłonnościach, którzy nie przebierają w środkach i za każdy popełniony podczas treningu błąd wymierzają liczne kary cielesne. Wszystko po to, by zahartować młode ciała i nauczyć owych adeptów sztuki tańca i śpiewu srogiej dyscypliny. Uczniowie przyuczani są do odgrywania ról w operach, które stanowią fundament kultury, tak bardzo ważnej dla współczesnego społeczeństwa chińskiego. Po latach stają się jednymi z najbardziej znanych i wpływowych aktorów, nieustannie odgrywających role w operze "Żegnaj, moja konkubino", powstałej notabene na gruncie prawdziwej, chińskiej legendy.
Stajemy się świadkami historii dwóch przyjaciół, scenicznych braci, którzy pod wpływem wszechobecnych zmian obyczajowych, kulturowej rewolucji i wojny z Japonią zostają zmuszeni stawić czoła wszelkim przeciwnością losu, z jakimi przyjdzie im się zetknąć. Aby przetrwać przyjdzie im kolaborować i wykorzystywać swoje aktorskie umiejętności do zaspokajania satysfakcji nie tylko wroga i okupanta, ale również ciemnej tłuszczy, która pod wpływem komunistycznej propagandy, z uwielbianej publiczności stanie się cynicznym katem. Wystawieni na ciężkie próby, zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym Cheng (Leslie Cheung) oraz Duan (Feng Yi Zhang) niejednokrotnie przekonają się, jak mocno może zachwiać się ich odwieczna przyjaźń.
Ciekawym wątkiem staje się temat tożsamości seksualnej. Cheng, ciągle odgrywając w operze rolę kobiety, po długich latach treningu i doświadczenia zaczyna się ze sceniczną rolą nie tyle utożsamiać, co wręcz w nią wrastać. Zniewieściały styl bycia, doprowadzony przez niego do perfekcji, idealnie przedkłada się na sceniczne występy, jednak w życiu prywatnym tożsamość i poczucie własnego "ja" zostaje gdzieś rozmyte, coraz bardziej zlewając się z odgrywaną przez niego rolą. Luksusowa prostytutka (Gong Li) wejdzie z przysłowiowymi butami w życie obu przyjaciół, rozkochując w sobie Duana, co zdecydowanie odbije się na ich wspólnej znajomości.
Kontekst kulturowy, w jaki wpisany został film, został tu przedstawiony na wielu płaszczyznach obyczajowo-politycznych. Odgrywana przez bohaterów opera zupełnie inaczej jest przez społeczeństwo odbierana i interpretowana w czasie okupacji Japończyków, a inaczej w okresie powstania Chińskiej Republiki Ludowej, na czele z Mao Zedongiem i zawłaszczającym umysły narodu szerzącym się komunizmem. Wszelkie decyzje, jakie bohaterowie podejmują, wszelkie słowa, jakie wypowiadają publicznie, kontakty, jakie nawiązują, czy miłości, którym się oddają, mają niebagatelne odzwierciedlenie w kolejnych latach ich życia. Dawni znajomi okazują się zdrajcami, kochankowie zostają straceni, a przyjaźń będzie wystawiona na najcięższą próbę – szczerości, zachowania godności i honoru oraz oddania drugiej osobie. Wszystko zaś odgrywa się w kontekście przemian militarno-politycznych, tak bardzo ingerujących w żywot człowieka poczciwego. Tutaj jednostka liczy się o tyle, o ile będzie w stanie poddać się historiozoficznemu konformizmowi, nawet jeśli wykazuje profesjonalizm w swojej dziedzinie. Wychodzić przed szereg oznacza narazić się wpatrzonej w ciebie masie, a masy łatwiej kontrolować przy pomocy głodu i kłamliwej propagandy, aniżeli sztuki i poczuciu wewnętrznego spełnienia.
Reżyser w umiejętny sposób wplata również treść samej opery w życie głównych bohaterów. Przeżywana przez nich historia na scenie znajduje ironiczne odzwierciedlenie w rzeczywistości, zaś historia Chin, zmieniająca się na ich oczach, nie pozwoli im zapomnieć, że poświęcając swoje życie na rozwijaniu umiejętności aktorskich, będą zmuszeni odgrywać swoje role bez względu na okoliczności, znosząc wszelkie z tym związane konsekwencje. Od tego jak bardzo będą się w swoją profesję angażować, jakie decyzje podejmować i w jaki sposób będą sobie radzić z uczuciami pokładanymi w bliskich im osobach, zależeć będzie, w jaki sposób ich życie zostanie później zdeterminowane.
Czy uznajesz tę recenzję za pomocną?
Recenzja Żegnaj, moja konkubino (1993)
Konkubina i jej królOpera, która jest punktem wyjściowym filmu Kaige'a Chena, opowiada o królu Chu i jego konkubinie, których... czytaj więcej
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
