Recenzja filmu

Ciekawy przypadek Benjamina Buttona (2008)

Od wielu lat jestem już fanem filmów Davida Finchera, więc do tego filmu podszedłem z wielkimi oczekiwaniami i dużą chęcią . Dodatkowo po takich filmach jak "Siedem" czy "Podziemny krąg" byłem nastawiony na wielkie dzieło. Wszystko to jeszcze spotęgowała liczba nominacja do Oscara dla "Ciekawego przypadku Benjamina Buttona". Tak więc, nie zastanawiając się długo, zabrałem się za ten film. Jak się później okazało moje oczekiwania przerosły możliwości filmu. Akcja rozpoczyna się w szpitalu w roku 2005. Na łóżku leży starsza kobieta. Wygląda na umierającą. Przy niej siedzi jej córka. Ostatnim życzeniem umierającej jest, by córka przeczytała jej pewien pamiętnik. Jak się okazuje, jest on własnością pewnego człowieka, Benjamina Buttona. W miarę czytania pamiętnika dowiadujemy się o nim nowych rzeczy. Okazuje się, że Benjamin był niezwykłym człowiekiem. Urodził się bowiem jako staruszek. Czas dla niego idzie w drugą stronę. Zamiast się starzeć, główny bohater młodnieje. Pod względem wizualnym film Finchera jest bardzo dobry i może się podobać (Oscar za efekty chyba coś znaczy!). Dobrym punktem w "Buttonie" jest również świetne aktorstwo,  w szczególności Brada Pitta oraz Cate Blanchett. Kolejnym argumentem przemawiającym na korzyść filmu jest sam pomysł oparty na noweli Francisa Scotta Fitzgeralda. Jeśli zaciekawi kogoś film powinien koniecznie przeczytać także to dzieło. Reżyseria Davida Finchera jak zawsze stoi na bardzo wysokim poziomie. Także scenariusz jest bardzo dobry, jednakże można było uczynić go jeszcze ciekawszym na podstawie takiego materiału. Świetna jest także chwilami wzruszająca muzyka, która podnosi jakość filmu w znacznym stopniu Minusem jest jednak to, że niezwykłość głównego bohatera jest jedynym, co ciekawi i intryguje w tej historii. Sam film nie ukazuje niczego nowego. Podsumowując, "Ciekawy przypadek Benjamina Buttona" jest niestety filmem zaledwie dobrym. Mimo to śmiało mogę polecić go każdemu. Warto go obejrzeć choćby z czystej ciekawości, czy rzeczywiście zasługiwał on na aż tyle nominacji do Oscara.