Recenzja serialu

Baranek Shaun (2007)

Zastanawiam się, którą bajkę ze swojego dzieciństwa pokazałbym w przyszłości swojemu dziecku. Przez myśl przewija mi się wiele tytułów, ale nie dawno miałem ogromna przyjemność obejrzeć serial animowany, który bije na głowę wszystkie, które przyszło mi oglądać w czasach, gdy byłem małym brzdącem. I aż żal mnie ściska, że za moich czasów takich rewelacyjnych bajek nie było. Tą uroczą bajeczką jest Baranek Shaun, w którym główną role grają plastelinowe zwierzątka. Shaun to sympatyczna owca (baranek) pozornie niczym nie wyróżniającą się spośród żyjącego na farmie stada owiec. Nie lubi podążać za stadem, na ogół to stado podążą za nim. Ze względu na swój indywidualizm, pomysłowość oraz ponadprzeciętną owcza odwagę jest inicjatorem większości zdarzeń mających miejsce na farmie. Jego entuzjazm i energia połączona z ciekawością otaczającego go świata jest receptą na coraz to nowsze tarapaty, z których wychodzi jednak obronnym kopytkiem. Na farmie oprócz Shauna można wyróżnić jeszcze kilka charakterystycznych postaci. Owczym stadem dyryguje pies pasterski Bitzer, którego zachowanie jest bardzo ludzkie i przypomina prace brygadzisty w fabryce. Bitzer nigdy nie rozstaje się z gwizdkiem, którym ogłasza początek bądź koniec pracy owiec (skubanie trawy) i ze swoim pojemnikiem na drugie śniadanie. Zaraz po Shaunie wyróżnić można ogromnych rozmiarów Shirley, która swoją objętość zawdzięcza ciągłą słabością do jedzenia oraz malutkiego Timmy'ego, najmłodsze i zarazem najsłodsze z całego stada jagniątko. Oprócz zwierząt, w serialu pojawiają się oczywiście ludzie. Najczęściej można zobaczyć Farmera, do którego należy stado Shauna i który raczej nie ma pojęcia o tym, co się dzieje na pastwisku podczas jego nieobecności. Tytułowa postać została stworzona przez Nicka Parka w 1995 roku na potrzeby krótkometrażowego filmu animowanego z cyklu Wallace & Gromit zatytułowanego „Golenie Owiec”. Baranek zadebiutował w drugoplanowej roli jednej z uprowadzonych owiec. Swoje imię otrzymał po tym jak został ostrzyżony przez jeden z wynalazków Wallace'a, po którym zmuszony był nosić wełniany sweterek. Otóż słowo "shorn" (wystrzyżony) wypowiedziane przez Wallace'a, dźwiękowo brzmiał identycznie jak imię Shaun. Debiutancki film Shauna okazał się wielkim sukcesem, gdyż rok później został wyróżniony Oskarem za najlepszy film animowany. Zanim jednak Baranek doczekał się swojego autorskiego programu pojawił się jeszcze w jednym filmiku wchodzącym w skład kompilacji Wallace & Gromit: „Wyśmienite Wynalazki”. W 2006 roku wytwórnia Ardman Animation pod kierownictwem Nicka Parka zdecydowała się stworzyć serial animowany w całości poświęcony właśnie Shaunowi oraz jego życiu na farmie, z której został wcześniej uprowadzony. Serial składał się z 40 odcinków podzielonych na dwie serie, trwających niecałe 7 minut. W bajce nie ma dialogów, porozumiewanie się zwierząt jest sprowadzone tylko i wyłącznie do beczenia, szczekania czy innych odgłosów przypisanych zwierzętom. Ludzie tym bardziej tutaj nie mają prawa głosu. Fabuła każdego odcinka jest jasno przedstawiona, więc może być śmiało oglądana przez najmłodszych widzów. Polecam ten serial wszystkim rodzicom, którzy szukają dla swoich pociech bezpiecznych bajek. Również im samym polecam przyłączyć się do oglądania, bo nie ma nic bardziej rozluźniającego i poprawiającego humor, niż kilka minut spędzonych z Shaunem. W tracie oglądania uśmiech po prostu sam ciśnie się na twarz. Tej bajeczki po prostu nie da się nie lubić. Ja sam czasem przyłapuje się na tym, że przy goleniu wygwizduje melodię piosenki otwierającej każdy odcinek Baranka Shauna.