30. EnergaCAMERIMAGE: Złota Żaba dla "Tár". Kto jeszcze został wyróżniony?

30. Międzynarodowy Festiwal Filmowy EnergaCAMERIMAGE dobiegł końca. Jury pod przewodnictwem Lecha Majewskiego przyznało nagrody. Złota Żaba powędrowała do Floriana Hoffmeistera za film "Tár" (reż. Todd Field). Wyróżnieni zostali także Darius Khondji (za "Bardo", reż. Alejandro González Iñárritu) i Jamie D. Ramsay (za "Living", reż. Oliver Hermanus). 

Złota Żaba: Florian Hoffmeister za film "Tár" (reż. Todd Field)

"Tár", z Cate Blanchett w roli ikony muzyki Lydii Tár, analizuje zmieniającą się naturę władzy, jej wpływ i trwałość we współczesnym świecie. Lydia Tár, powszechnie uważana za jedną z największych żyjących kompozytorek/dyrygentek i pierwszą w historii kobiet główną dyrygentkę wielkiej niemieckiej orkiestry. W filmie zobaczymy również Marka Stronga ("1917", "Szpieg"). Za reżyserię filmu odpowiada trzykrotnie nominowany do Oscara Todd Field ("Małe dzieci", "Za drzwiami sypialni").

Naszą recenzję znajdziecie na karcie filmu.

Srebrna Żaba: Darius Khondji za film "BARDO, fałszywa kronika garści prawd" (reż. Alejandro González Iñárritu)

"BARDO" jest epickim, widowiskowym i frapującym doświadczeniem opowiadającym intymną i wzruszającą historię Silverio, znanego meksykańskiego dziennikarza i dokumentalisty mieszkającego w Los Angeles. Po otrzymaniu prestiżowej międzynarodowej nagrody bohater jest zmuszony wrócić do ojczyzny zupełnie nieświadomy, że ta z pozoru zwyczajna podróż doprowadzi go do egzystencjalnej granicy. Wspomnienia i lęki Silveria przenikają teraźniejszość, wypełniając codzienność bohatera poczuciem oszołomienia i zdumienia. Silverio zmaga się z uniwersalnymi, a przy tym intymnymi pytaniami o tożsamość, sukces, śmiertelność, historię Meksyku i silne więzi z żoną i dziećmi, szukając odpowiedzi na pytanie, co to znaczy być człowiekiem w tych jakże osobliwych czasach.

Naszą recenzję znajdziecie na karcie filmu.

Brązowa Żaba: Jamie D. Ramsay za film "Living" (reż. Oliver Hermanus)

1953 rok. Dotknięty II wojną światową Londyn wciąż próbuje stanąć na nogi. Williams (Bill Nighy), weteran służby cywilnej, jest bezsilnym trybikiem w biurokratycznej maszynie miasta, które próbuje się odbudować. Zawalony papierkową robotą w pracy i samotny w domu, ma poczucie, że jego życie od dawna jest puste i pozbawione sensu. Wreszcie pewnego dnia druzgocząca diagnoza zmusza go do dokonania podsumowań i próby uzyskania spełnienia, zanim znajdzie się ono poza jego zasięgiem. W nadmorskim kurorcie, pod opieką lokalnego dekadenta (Tom Burke), mężczyzna przez chwilę flirtuje z hedonizmem, ale ostatecznie nie znajduje w nim rozwiązania. Po powrocie do Londynu jest coraz bardziej zaintrygowany naturalną witalnością Margaret (Aimee Lou Wood), młodej kobiety, która kiedyś pracowała pod jego nadzorem, a teraz jest zdeterminowana, by rozwinąć skrzydła. Wreszcie pewnego wieczora Williams doznaje objawienia - które jest równie proste, jak głębokie - i odnajduje w sobie pokłady nowej energii, by z pomocą Petera (Alexa Sharpa), idealistycznego nowego pracownika swojego wydziału, spróbować zbudować spuściznę dla nowego pokolenia.