Daniel Auteuil

Francuski aktor, urodzony w Algierii, którego sława sięga także za granice rodzinnego kraju. Początkowo planował zostać śpiewakiem operetkowym, zapisał się jednak na kurs aktorski. W 1974 zagrał w serialu "Les Fargeot". Potem przyszły role w filmach kinowych: "L'Agression" i "Attention les yeux". Występował także w teatrze, gdzie odniósł pokażny sukces w spektaklu "Coup de chapeau". W latach osiemdziesiątych zasłynął kreacją w "Jean De Florette" 
i "Manon u źródeł" Claude'a Berri. Za tą rolę nagrodzony został Cezarem, 
a drugiego zdobył dzięki filmowi "Dziewczyna na moście" partnerując Vanessie Paradis. W 1994 wystąpił wraz z Isabelle Adjani w "Królowej Margot". Dwa lata później zdobył Złota Palmę za obraz "Ósmy dzień". Zagrał główne role 
w dwóch komediach Francisa Vebera - "Plotka" i "Czyja to kochanka ?". Wyreżyserował też cztery obrazy: "Córka studniarza", "La Trilogie marseillaise: Marius",  La Trilogie marseillaise: Fanny" i "La Trilogie marseillaise: César". 
Jego żoną była Anne Jousset i aktorka Emmanuelle Béart. Od 2006 roku jest związany z rzeźbiarką Aude Ambroggi. Ma dwie córki i syna.

Nazywany francuskim Alem Pacino, a czasami porównywany do Roberta de Niro, Daniel Jean Auteuil przyszedł na świat 24 stycznia 1950 roku w Algierze (Algieria), gdzie wówczas jego rodzice, śpiewacy operowi - Yvonne i Henri Auteuil - odbywali tournée. Przyszły odtwórca roli Henryka Burbona dorastał w Awinionie i Nancy (Francja), a dzięki rodzicom od dziecka obracał się w artystycznym świecie. Początkowo, tak jak oni, miał zamiar zostać śpiewakiem. Jako czterolatek po raz pierwszy pojawił się na scenie opery, u boku matki, w "Madame Butterfly". Kiedy był nastolatkiem brał udział w przedstawieniach operetkowych, jednak po pewnym czasie postanowił, że zostanie aktorem. Rozpoczął naukę na kursach aktorskich w szkole teatralnej Cours Florent Jeunesse, mieszczącej się w Paryżu (Francja). Kiedy się uczył występował epizodycznie w przedstawieniach w małych teatrach. Oprócz tego, aby zdobyć więcej pieniędzy pracował m.in. w sklepie.

Kiedy miał szesnaście lat pojawił się na scenie z zespołem teatralnym André Benedetto w sztuce Czechowa. W wieku dwudziestu lat poznał Georgesa Wilsona, który zaproponował mu małą rolę w spektaklu "Early Morning". Jako aktor teatralny zagrał m.in. w "Woyzecku", "Nos Femmes" czy "Le Malade imaginaire". Za rolę w sztuce "Coup de chapeau" w 1979 roku zdobył nagrodę im. Gérarda Philipe’a.

Na dużym ekranie zadebiutował w 1974 roku małą rolą w dramacie "Agresja" Gérarda Piresa. Film opowiada historię biznesmena, Paula (Jean-Louis Trintignant), którego żona i córka padają ofiarami brutalnego gwałtu, a następnie zostają zamordowane przez bandę motocyklistów. Mężczyzna postanawia wytropić i wymierzyć sprawiedliwość oprawcom. Co ciekawe, fabuła obrazu Piresa jest zbliżona do filmu Toma Forda, "Zwierzęta nocy", nakręconego 42 lata później.

W 1985 roku aktor zagrał w komediodramacie Edouarda Molinaro "Ukryte uczucia", opowiadającym historię młodego mężczyzny (Auteuil), który nie potrafi wybrać pomiędzy żoną (Sophie Barjac), a kochanką (Emmanuelle Béart). Na planie poznał dwudziestodwuletnią wówczas Emmanuelle Béart, z którą się związał. Pokazał także swój talent wokalny - zaśpiewał piosenkę "Que la vie me pardonne", która została wykorzystana w filmie. W 1986 - dwanaście lat od debiutu na wielkim ekranie - Auteuil wcielił się w swoją przełomową rolę, postać Ugolina w dramacie Claude'a Berri "Jean de Florette", u boku Gérarda Depardieu i Yvesa Montanda. Za swój występ otrzymał BAFTę dla najlepszego aktora drugoplanowego oraz Cezara. Kilka miesięcy później na ekrany kin weszła kontynuacja obrazu - "Manon u źródeł", w której prym wiodła Béart, wcielając się w rolę tytułową. W 1988 roku Auteuil wystąpił w romansie Claude’a Sauteta, u boku Sandrine Bonnaire - "Kilka dni ze mną", gdzie wcielił się w Martiala Pasquiera, który po wyjściu ze szpitala psychiatrycznego, gdzie leczył się na depresję, podejmuje pracę kontrolera ksiąg rachunkowych. Rola ta przyniosła mu nominację do Cezara.

Lata 90. Auteuil rozpoczął tytułową rolą w dramacie historycznym Francisa Giroda "Lacenaire", która przyniosła mu nominację do Cezara. Obraz opowiada o losach  autentycznej postaci Pierre'a Françoisa Lacenaire’a, oskarżonego o morderstwo i straconego na gilotynie. W 1992 aktor zagrał u boku swojej partnerki, Emmanuelle Béart, w dramacie Claude’a Sauteta "Serce jak lód". Rola Stéphane'a, współprowadzącego warsztat lutniczy, postaci enigmatycznej, która skrywa swoje uczucia, przyniosła mu Europejską Nagrodę Filmową oraz nominację do Cezara. Rok później wystąpił w dramacie "Moja ulubiona pora roku" (kolejna nominacja do Cezara), w reżyserii André Téchiné. Obraz opowiada historię rodzeństwa, które spotyka się po kilku latach i spędzając ze sobą czas podsumowuje swoje dotychczasowe życie i zaczyna rozumieć jak silna jest łącząca je emocjonalna więź. W 1994 wystąpił w "Rozstaniu" Christiana Vincenta, u boku Isabelle Huppert, co przyniosło mu nominację do Cezara. Film, mimo udziału gwiazd francuskiego kina (Auteuil, Huppert, Viard), pozostaje dziś raczej zapomniany. W tym samym roku aktor wcielił się w Henryka Burbona, męża Małgorzaty de Valois (Isabelle Adjani) w nagrodzonym pięcioma Cezarami dramacie historycznym Patrice'a Chéreau "Królowa Margot". Co ciekawe obraz ten, bardzo realistycznie ukazujący krwawą historię XVI-wiecznej Francji, miał premierę w tym samym roku (1994), w którym na ekrany kin weszły m.in. "Pulp Fiction", "Skazani na Shawshank" czy "Leon zawodowiec", nazywany przez to przez niektórych krytyków najlepszym rokiem w dziejach kinematografii. W 1995 Auteuil po raz kolejny zagrał u boku, swej ówczesnej żony Emmanuelle, tym razem w obrazie Régisa Wargniera - "Francuzka", a rok później wcielił się w jedną ze swych najlepszych ról - postać Harry'ego, obok równie doskonałego Pascala Duquenne'a, w komediodramacie Jaco Van Dormaela "Ósmy dzień". Występ ten przyniósł Auteuilowi Złotą Palmę oraz nominację do Cezara. W 1997 roku aktor zagrał w dramacie przygodowym Philippe'a de Broca "Na ostrzu szpady" (kolejna nominacja do Cezara). W 1998 wystąpił (nominacja do nagrody BIFA) w koprodukcji francusko-amerykańsko-brytyjskiej Chrisa Mengesa (zdobywca Oscarów za zdjęcia do "Misji" i "Pól śmierci"), "Zaginiony syn". Film opowiada historię byłego oficera brygady narkotykowej, Xaviera Lombarda (Auteuil), który po śmierci swojej żony i ich córki w zamachu bombowym przenosi się do Londynu, gdzie podejmuje pracę prywatnego detektywa. Rok później zagrał cyrkowca w "Dziewczynie na moście" Patrice'a Leconte'a. Rola ta przyniosła mu Cezara.

W 2001 wystąpił w komediowej "Plotce" Francisa Vebera, u boku Gérarda Depardieu. Auteuil wcielił się w księgowego, pracującego w fabryce prezerwatyw, który aby nie stracić posady udaje homoseksualistę. W tym samym roku zagrał (nominacja do Cezara) w dramacie Nicole Garcii "Przeciwnik". Obraz został oparty na autentycznej historii Jean-Clauda Romanda. Mężczyzna przez 18 lat udawał, że pracuje jako lekarz dla Światowej Organizacji Zdrowia, a kiedy okazało się, że jego kłamstwa mogą wyjść na jaw zamordował swoją rodzinę (zatłukł żonę kuchennym wałkiem, a dwoje dzieci oraz rodziców zastrzelił). W 2003 aktor wystąpił w komedii romantycznej Pierre'a Salvadori "Męskie sekrety", co przyniosło mu nominację do Cezara. Rok później po raz kolejny miał okazję zagrać u boku Gérarda Depardieu. Tym razem był to, nazywany przez wielu krytyków francuską "Gorączką", kryminał Oliviera Marchala "36". Auteuil wcielił się w rolę policjanta, Leo Vrinksa, który próbuje rozbić gang terroryzujący ulice Paryża. Film reżysera takich kryminałów, jak "MR73" czy "Gang Story" zdobył osiem nominacji do Cezara (w tym za rolę Auteuila). W 2005 aktor zagrał w komediodramacie Claude’a Berri "Jeden odchodzi, drugi zostaje", opowiadającym o miłosnych perypetiach dwóch przyjaciół w średnim wieku. W tym samym roku wystąpił w thrillerze Michaela Haneke "Ukryte". Rola Georgesa, męża Anne (Juliette Binoche), przyniosła Auteuilowi Europejską Nagrodę Filmową oraz nominację do Złotej Kaczki dla najlepszego aktora zagranicznego. Rok później zagrał m.in. w komediach "Czyja to kochanka" oraz "Mój najlepszy przyjaciel".

W 2011 Auteuil zadebiutował jako reżyser melodramatem "Córka studniarza". Była to okazja do kolejnego spotkania aktora z twórczością Marcela Pagnola - film jest ekranizacją jego powieści "La fille du puisatier". Wcześniej Auteuil wystąpił w produkcjach "Manon u źródeł" oraz "Jean de Florette", które również powstały w oparciu o dzieła Pagnola. W 2016 roku zagrał w nominowanym do sześciu nagród David di Donatello dramacie Roberta Andò, "Spowiedzi". Obraz opowiada historię spotkania ośmiu ministrów ośmiu krajów, którzy mają zdecydować o przyszłości polityczno-ekonomicznej zachodniej części Europy. Pojawiają się na nim także pisarz, gwiazda rocka i mnich. Wkrótce przewodniczący spotkania, Daniel Roche (Auteuil) zostaje znaleziony martwy. W tym samym roku Auteuil wystąpił w obrazie Vincenta Garenqa "Sprawa Kalinki", opartym na prawdziwych wydarzeniach. Film ukazuje historię 15-letniej Kalinki Bamberski, którą znaleziono martwą. Zwłoki znajdowały się w domu kardiologa, Dietera Krombacha, partnera matki nastolatki. Od początku ojciec Kalinki twierdził, że to lekarz odpowiada za śmierć jego córki. Ostatecznie mężczyzna po niemal dwudziestu latach walki doprowadził do zatrzymania Krombacha przez francuski wymiar sprawiedliwości. W 2017 aktor zagrał (nominacja do Cezara) w komediodramacie Yvana Attala "Z pasją". W styczniu 2020 roku na ekrany kin weszła produkcja Nicolasa Bedosa "Poznajmy się jeszcze raz", będąca wariacją na temat podróży w czasie. Film został obsypany deszczem nominacji do Cezara (w tym za rolę Auteuila).

Prywatnie Daniel Auteuil był żonaty trzykrotnie. Z małżeństwa z aktorką Anne Jousset ma córkę Aurore (ur. 1980 rok, zagrała z ojcem w kryminale "36"). W 1993 ożenił się z Emmanuelle Béart (znana m.in. z ról w "Mission: Impossible" czy "Pięknej złośnicy"). Rok wcześniej na świat przyszła ich córka Nelly, a w 1995 byli już po rozwodzie. Od 2006 roku jego żoną jest Aude Ambroggi (rzeźbiarka, malarka i rysowniczka), z którą ma syna Zacha (ur. 2009 rok).