Front Wizualny na 18. MFF Nowe Horyzonty

Front Wizualny to eksperymentalna część festiwalu: teren przenikania się kina i sztuki, przestrzeń konfrontacji artystów z formą filmową, a filmowców z konceptualną narracją. To miejsce wymiany schematów myślowych. Sprawdź, gdzie w tym roku przebiegać będzie linia Frontu Wizualnego. Oto 12 tytułów, które znajdą się w tegorocznej odsłonie sekcji na 18. Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Nowe Horyzonty.


Na przedsmak Frontu Wizualnego zapraszamy w najbliższy poniedziałek, 25 czerwca, podczas 16. Przeglądu Sztuki SURVIVAL we Wrocławiu. W programie pokazy "Samokrytyki burżuazyjnego psa" Juliana Radlmaiera, "Zjazdu absolwentów" Anny Odell i premiera "Ach gdy tak błądzę" Anny i Piotra Bartosów. Gorąco polecamy wszystkie wydarzenia w ramach tegorocznego SURVIVALU.

Przegląd Sztuki SURVIVAL

"Caniba", reż. Véréna Paravel, Lucien Castaing-Taylor, Francja 2017
Historia japońskiego kanibala, który zjadł koleżankę ze studiów, opowiedziana przez Vérénę Paravel i Luciena Castaing-Taylorar ("somnilokwie" NH 2017, "Lewiatan" NH 2013) nie zatrzymuje się na sensacyjnej powierzchni wydarzeń. Z antropologiczną dokładnością twórcy Harvard Sensory Lab tworzą cielesne studium zbrodni i pożądania.

"Wilczy dom", reż. Cristóbal León i Joaquín Cociña, Chile 2018
Bajkowy folklor w scenerii religijnej sekty. Koszmary, ludzie zaklęci w przedmioty, gadające zwierzęta. Dzikość serca i ciekawość, która często prowadzi do piekła. Poklatkowa animacja dwóch artystów z Chile jest zapisem podróży w nieznane: w mroki lasu, do strasznego domu, w głąb siebie. Najlepszy film Berlinale Forum 2018.

"*", reż. Johann Lurf, Austria 2017
Nocna podróż poprzez historię kina: od kina niemego do współczesności. Od zdobywców kosmosu po melancholijne spojrzenia w rozgwieżdżone niebo. Symfonią nocnych lęków i cichych nadziei ludzkości. to film dla niepoprawnych marzycieli, astrologów – amatorów i zakochanych.

"Gen Casanovy", reż. Luise Donschen, Niemcy 2018
Różowe flamingi i BDSM. Niekanoniczny film o pożądaniu i uwodzeniu. Z ewolucyjnego punktu widzenia poligamia wśród kobiet nie ma sensu, a jednak istnieje w przyrodzie. Czy istnieje gen rozwiązłości, tzw. gen Casanovy, który przekazywany jest z ojca na córkę? Meandrujący, oparty na skojarzeniach, esej o doświadczeniach fizycznych.

"Rozsadnik", reż. Iris Zaki, Izrael 2017
Tekoa jest trendy, bardziej przypomina hipsterską oazę w Kaliforni, niż osiedle izraelskich osadników na Zachodnim Brzegu. Kiedy zjawia się tam lewicująca reżyserka z Tel-Awiwu, ze swoim przenośnym studiem filmowym, napięcie zawisa w powietrzu. Prosta interwencja prowokuje skomplikowaną reakcję łańcuchową.

"Gęś", reż. Mike Maryniuk, Kanada 2018
Psychodeliczny film drogi samouka z Winnipeg, który mówi o sobie filmowy artysta ludowy, jest mieszanką występów lokalnych dziwaków z odjazdowymi animacjami, estetyki gier wideo i aluzji do kina niemego. Neony, skórzane kurtki i karaoke. Postinternet na dużym ekranie.

"Piękne rzeczy", reż. Giorgio Ferrero, Frederico Biasin, Włochy 2017
Wiele przedmiotów, które gromadzimy przez całe życie i uważamy za niezbędne, zaczyna swoje życie w odludnych, cichych laboratoriach naukowych. Inne powstają w zgiełku przemysłowych hal. Futurystyczne science-fiction o przyszłości, w której już żyjemy. Plus elektryzująca ścieżka dźwiękowa. Nagroda w Wenecji i CPH:DOX.

"Oczy ważki", reż. Bing Xu, Chiny 2017
Witajcie w nowym wspaniałym świecie! Według statystyk, wielki brat spogląda na nas z kamer przemysłowych aż 300 razy dziennie. Xu Bing przejrzał 10000 godzin nagrań, by stworzyć z nich emblematyczny życiorys naszych czasów. Od cichej dziewczyny do gwiazdki Youtube'a.

"Lek i psy", reż. Andrew Kotting, UK 2017
Rosyjski nihilizm kontra apokaliptyczne s-f w niewiarygodnej historii czterolatka wychowanego przez bezpańskie psy na ulicach Moskwy. Topos dzikiego, niezepsutego przez cywilizację dziecka skonfrontowany jest z obrazami upadku ZSRR. Nad apokaliptycznym pejzażem unosi się duch "Stalkera" Tarkowskiego i "Ostatniej taśmy" Becketta. Niezapomniana praca, jednego z najbardziej intrygujących angielskich artystów, uznawanego za duchowego spadkobiercę Dereka Jarmana.

"Koniec ze strachem", reż. Barbara Visser, Holandia 2018
Kto się boi czerwieni, żółci i błękitu? Film o morderstwie obrazu Barnetta Newmana, a w szerszym planie o wandalach w świecie sztuki. Dlaczego, tak często, sztuka współczesna wzbudza strach i agresję? Czy jest wyrazem ludowej nienawiści wobec utożsamianych ze sztuką elit?

"Oczy Orsona Wellesa", reż. Mark Cousins, UK 2018
Podobno każdy list to list miłosny. W przypadku Marka Cousinsa teza ta jest wyjątkowo słuszna. Jego entuzjazm jest tak zaraźliwy, komentarze błyskotliwe a skojarzenia świeże, że trudno nie ulec zauroczeniu. Co jest w pudełku, Orson? – pyta Cousins, zaglądając do pudełka z rysunkami wielkiego reżysera, i tak zaczyna się filmowy list, który ani razu nie stanie się klasyczną biografią.

"Kusama – nieskończoność", reż. Heather Lenz, USA 2018
Obsesyjne, halucynacyjne paterny z kropek są rozpoznawczym znakiem Yayoi Kusamy, ekscentrycznej, a obecnie najdroższej japońskiej artystki. W filmie poznajemy ją w Nowym Jorku lat 60., gdzie walczy o sławę. Walczy też na innych frontach – rasizmu i seksizmu świata sztuki, gdzie w zdominowanym przez mężczyzn świecie sztuki uznawana jest za kuriozum. Go, girl!