Nie żyje Peter Bogdanovich. Reżyser "Papierowego księżyca" miał 82 lata

Nie żyje Peter Bogdanovich, amerykański reżyser, scenarzysta, aktor i znawca kina. Wyreżyserował m.in. "Ostatni seans filmowy" (1971), "No i co, doktorku?" (1972) i "Papierowy księżyc" (1973). Jego córka Antonia Bogdanovich potwierdziła, że zmarł w czwartek z przyczyn naturalnych w swoim domu w Los Angeles. Miał 82 lata.

Peter Bogdanovich - kim był?

Urodził się w Kingston w stanie Nowy Jork w 1939 roku. Zaczynał karierę jako programer i krytyk filmowy, organizował m.in. przeglądy filmowe w Museum of Modern Art w Nowym Jorku. Pisywał m.in. dla magazynu "Esquire". Zainspirowany francuskimi krytykami z magazynu "Cahiers du Cinéma" postanowił spróbować swoich sił jako reżyser.



Zadebiutował w 1968 kręcąc dla producenta Rogera Cormana "Żywe tarcze" oraz "Voyage to the Planet of Prehistoric Women" (pod pseudonimem Derek Thomas). Pierwszym dużym sukcesem w jego karierze był "Ostatni seans filmowy" (1971). W jego filmografii są ponadto m.in. "No i co, doktorku?" (1972), "Papierowy księżyc" (1973), "Daisy Miller" (1974), "Ktoś tu kręci" (1976), "Saint Jack" (1979), "Śmiechu warte" (1981) i "Maska" (1985). Jego ostatni film fabularny to "Dziewczyna warta grzechu" (2014). Nakręcił też dokumenty "Directed by John Ford" (1971), "Tom Petty and the Heartbreakers: Runnin' Down a Dream" (2007) i "Niepowtarzalny Buster Keaton" (2018).

Pracował też w telewizji. Wystąpił m.in. w serialach "Rodzina Soprano" (wyreżyserował też jeden z odcinków), "Przystanek Alaska", "Na wariackich papierach", "Simpsonowie" i "Jak poznałem waszą matkę". Często pojawiał się we własnej osobie.

Bogdanovich napisał szereg książek, wśród których są m.in. "This is Orson Welles" (1992) oraz "The Killing of the Unicorn – Dorothy Stratten 1960–1980" (1984), poświęconą modelce i aktorce Dorothy Stratten, z którą był związany, a która została zamordowana w wieku 20 lat.

Peter Bogdanovich - najważniejsze filmy

Swoje najważniejsze filmy Peter Bogdanovich nakręcił na początku kariery, jako przedstawiciel tzw. "Nowego Hollywood". Wówczas cieszył się przychylnością krytyki oraz odnosił największe sukcesy kasowe. "Ostatni seans filmowy" (1971) zdobył dwa Oscary (dla aktorów drugoplanowych Bena Johnsona i Cloris Leachman), scenariusz "No i co, doktorku?" (1972) został wyróżniony przez Amerykańską Gildię Scenarzystów, a "Papierowy księżyc" (1973) nagrodzono Oscarem dla najlepszej aktorki drugoplanowej (dla 10-letniej Tatum O'Neal, najmłodszej laureatki nagrody Akademii). Sam Bogdanovich był dwukrotnie nominowany do Oscara (jako scenarzysta i reżyser "Ostatniego seansu filmowego").