Recenzja filmu

Żony ze Stepford (2004)

"Żony ze Stepford" są nową wersją filmu nakręconego w 1975 roku na podstawie powieści Iry Levina, autora słynnego "Dziecka Rosemary". Film sprzed ponad trzydziestu lat był raczej thrillerem, filmowi Franka Oza zdecydowanie bliżej jest jednak do komedii.  Joanna Eberhart jest znaną prezenterką telewizyjną. Podczas jednego z programów pewien mężczyzna próbuję ją zabić. Ze względu na swoją kontrowersyjność, kobieta zostaje zwolniona z pracy. Wraz z rodziną postanawiają przeprowadzić się do bogatego miasteczka - Stepford... Do filmu zatrudniono same wielkie gwiazdy, a w tym także i tą aktualnie największą, czyli Nicole Kidman. Oprócz niej oglądamy na ekranie także Bette Midler, Christophera Walkena, Glenn Close oraz Matta Brodericka. Widząc takie nazwiska w obsadzie od razu ma się co do filmu większe wymagania i zdecydowanie liczy się na coś porządnego. Niestety, w przypadku tego obrazu obsada jest chyba jedynym "wabikiem" na widza. Nawet i te "cudowne" nazwiska nie do końca się sprawdzają. Kidman jest teraz najbardziej rozchwytywaną gwiazdą, więc wymagania co do niej powinny być najbardziej wygórowane. W tej roli nie spisuje się ona jednak zbyt dobrze. Moim zdaniem - po prostu nie wpasowała się w konwencję i albo czasem gra zbyt histerycznie, a czasem z kolei zbyt spokojnie. Z resztą obsady bywa różnie, ale raczej gorzej niż lepiej. Matthew Broderick jak zwykle zagrał słabo. Christopher Walken jest zdecydowanie zbyt drewniany. Glenn Close gra w sumie dobrze, zwłaszcza w finale, ale stać ją na zdecydowanie więcej. Właściwie z całej obsady w konwencję tak naprawdę wczuła się tylko Bette Midler, która jako jedyna wie "co jest grane".  Konwencji nie wyczuł nawet sam reżyser, który bardzo niekonsekwentnie zrealizował film. Akcja bardzo nierówno przechodzi z momentów, w których trzeba się bać w te, z których trzeba się śmiać. Niestety, ani elementy komediowe, ani te straszące nie są dobrze wykonane. Właściwie nie ma się z czego śmiać ani także nie ma się czego tutaj wystraszyć. Akcja w filmie jest niemrawa i nudna, a co najgorsze "Żony ze Stepford" są do bólu kiczowate. To, co dzieje się w filnale, potrafi tylko i wyłącznie załamać. Żony zamiast być złe na mężów, że zamieniali je w roboty - bez zmrużenia oka wolą wrócić do nich całe i szczęśliwe, a nie robić im awantur. Czegóż Hollywood nie zrobi dla "dobrego" zakończenia... Oryginalnego filmu z 1975 roku nie oglądałem, więc nie jestem w stanie dokonać porównania, ale jednak mimo wszystko ten typ historii bardziej pasuje mi do thrillera. Ten komediowy styl wydaje mi się być zrobiony zdecydowanie na siłę, jak i cała produkcja. W ostatnim czasie ukazało się w kinach wiele lepszych filmów, więc gdyby nie obsada - to raczej bym filmu nie polecił, gdzyż jest miejscami po prostu żenujący, bo jak inaczej można nazwać coś zrobione totalnie bez jakiejkolwiek koncepcji? "Bierzemy scenariusz i jedziemy" - to zapewne dewiza pana Oza. W efekcie tej ciężkiej pracy otrzymaliśmy zaledwie króciutki, 90-minutowy film. Film ma także swoje przesłanie, ale i ono zostaje rozmyte przez niezbyt profesjonalne wykonanie. Gdyby zabrał się za to ktoś inny, myślę, że wyszedłby z tego przyzwoity film, tylko po prostu trzeba by wymienić scenarzystę i reżysera, bo w głównym stopniu to oni przyczynili się do poziomu tego "dzieła". "Żony ze Stepford" miały duży potencjał i aż dziw bierze, że film z takimi nazwiskami mógł się okazać takim niewypałem.