źródło: Getty Images
autor: NBC
autor: NBC
Zmarł Jonathan Kaplan. Reżyser odszedł od nas w piątek wieczór po długiej walce z rakiem wątroby. Miał 77 lat.
Jonathan Kaplan urodził się w 25 listopada 1947 roku w Paryżu jako syn kompozytora muzyki filmowej Sola Kaplana i aktorki Frances Heflin. Dorastał więc w świecie filmów od najmłodszych lat – poza rodzicami z przemysłem filmowym blisko związany był także brat jego matki, aktor Van Heflin, zdobywca Oscara w 1941 roku za rolę w filmie "Johnny Eager" Mervyna LeRoya. Nic więc dziwnego, że swoją karierę rozpoczął jeszcze jako dziecko – między innymi rolami w Broadwayowskich sztukach Elii Kazana i Elaine May.
Od młodych lat wiedział, że to kino jest jego przeznaczeniem. Stąd też z początkiem lat 60. rozpoczął studia filmowe na New York University, gdzie kształcił się pod okiem między innymi Martina Scorsese. Jego postać była ważna dla zawodowych początków młodego Kaplana – reżyser "Taksówkarza" przedstawił go choćby Rogerowi Cormanowi. W wyniku spotkania Kaplan dostał szansę na realizację swojego pierwszego pełnometrażowego projektu – filmu "Night Call Nurses". Sukces filmu pozwolił młodemu reżyserowi nakręcić jeszcze jeden film dla Cormana, "The Student Teachers", by po dwóch kolejnych niskobudżetowych produkcjach w końcu zdobyć większy budżet produkcyjny od studia Columbia. "Gorączka białej linii" okazała się sporym hitem tamtego okresu, dając Kaplanowi szansę na dalszą studyjną karierę. Jak będzie później wspominał w wywiadach, zaprzepaściła ją porażka następnego projektu pod tytułem "Pan Bilion"; klapy zarówno finansowej, jak i artystycznej.
W konsekwencji porażki "Pana Biliona" i późniejszego "Nad krawędzią", w latach 80. twórca po raz pierwszy podjął decyzję o emigracji na mały ekran. Dla telewizji wyreżyserował kilka filmów, pojedyncze odcinki serialów, a także teledyski muzyczne. Do kina powrócił pod koniec lat 80., szeroko cenionymi "Oskarżonymi" – dramatem sądowym, który przyniósł grającej w nim Jodie Foster pierwszego aktorskiego Oscara oraz statuetkę Złotego Globu. W następstwie tego sukcesu wyreżyserował "Rodzinę zastępczą" z Kevinem Dillonem, "Obsesję namiętności" z Kurtem Russellem oraz "Pole miłości", które miało swoją premierę na festiwalu filmowym w Berlinie. Na swoim pierwszym międzynarodowym festiwalu filmowym dzieło Kaplana zostało wyróżnione Srebrnym Niedźwiedziem dla Michelle Pfeiffer, grającej w filmie główną rolę.
Lata 90. były dla Kaplana czasem coraz intensywniejszej pracy w telewizji, która w końcu stała się jego głównym obszarem zainteresowań. Swój ostatni film kinowy, "W matni", nakręcił wraz z końcem wieku, w 1999 roku. Na małym ekranie realizował pojedyncze odcinki wielosezonowych seriali. Reżyserował i współprodukował epizody "Zbrodni doskonałych", "Prawa i porządku", "Bez śladu", "Listy klientów" czy "Ostrego dyżuru", za pracę przy którym na przełomie lat otrzymał aż pięć nominacji do nagrody Emmy. Na reżyserską emeryturę przeszedł ostatecznie w 2013 roku, zamykając karierę reżyserią odcinków "Czarownic z East Endu".
Kim był Jonathan Kaplan? Kariera reżysera
Jonathan Kaplan urodził się w 25 listopada 1947 roku w Paryżu jako syn kompozytora muzyki filmowej Sola Kaplana i aktorki Frances Heflin. Dorastał więc w świecie filmów od najmłodszych lat – poza rodzicami z przemysłem filmowym blisko związany był także brat jego matki, aktor Van Heflin, zdobywca Oscara w 1941 roku za rolę w filmie "Johnny Eager" Mervyna LeRoya. Nic więc dziwnego, że swoją karierę rozpoczął jeszcze jako dziecko – między innymi rolami w Broadwayowskich sztukach Elii Kazana i Elaine May.
Jonathan Kaplan na planie "Ostrego dyżuru"
Od młodych lat wiedział, że to kino jest jego przeznaczeniem. Stąd też z początkiem lat 60. rozpoczął studia filmowe na New York University, gdzie kształcił się pod okiem między innymi Martina Scorsese. Jego postać była ważna dla zawodowych początków młodego Kaplana – reżyser "Taksówkarza" przedstawił go choćby Rogerowi Cormanowi. W wyniku spotkania Kaplan dostał szansę na realizację swojego pierwszego pełnometrażowego projektu – filmu "Night Call Nurses". Sukces filmu pozwolił młodemu reżyserowi nakręcić jeszcze jeden film dla Cormana, "The Student Teachers", by po dwóch kolejnych niskobudżetowych produkcjach w końcu zdobyć większy budżet produkcyjny od studia Columbia. "Gorączka białej linii" okazała się sporym hitem tamtego okresu, dając Kaplanowi szansę na dalszą studyjną karierę. Jak będzie później wspominał w wywiadach, zaprzepaściła ją porażka następnego projektu pod tytułem "Pan Bilion"; klapy zarówno finansowej, jak i artystycznej.
W konsekwencji porażki "Pana Biliona" i późniejszego "Nad krawędzią", w latach 80. twórca po raz pierwszy podjął decyzję o emigracji na mały ekran. Dla telewizji wyreżyserował kilka filmów, pojedyncze odcinki serialów, a także teledyski muzyczne. Do kina powrócił pod koniec lat 80., szeroko cenionymi "Oskarżonymi" – dramatem sądowym, który przyniósł grającej w nim Jodie Foster pierwszego aktorskiego Oscara oraz statuetkę Złotego Globu. W następstwie tego sukcesu wyreżyserował "Rodzinę zastępczą" z Kevinem Dillonem, "Obsesję namiętności" z Kurtem Russellem oraz "Pole miłości", które miało swoją premierę na festiwalu filmowym w Berlinie. Na swoim pierwszym międzynarodowym festiwalu filmowym dzieło Kaplana zostało wyróżnione Srebrnym Niedźwiedziem dla Michelle Pfeiffer, grającej w filmie główną rolę.
Lata 90. były dla Kaplana czasem coraz intensywniejszej pracy w telewizji, która w końcu stała się jego głównym obszarem zainteresowań. Swój ostatni film kinowy, "W matni", nakręcił wraz z końcem wieku, w 1999 roku. Na małym ekranie realizował pojedyncze odcinki wielosezonowych seriali. Reżyserował i współprodukował epizody "Zbrodni doskonałych", "Prawa i porządku", "Bez śladu", "Listy klientów" czy "Ostrego dyżuru", za pracę przy którym na przełomie lat otrzymał aż pięć nominacji do nagrody Emmy. Na reżyserską emeryturę przeszedł ostatecznie w 2013 roku, zamykając karierę reżyserią odcinków "Czarownic z East Endu".
