Zmarł Jean-Luc Godard. Legendarny reżyser i kinofil miał 91 lat

Nie żyje Jean-Luc Godard. Autor takich filmów jak "Do utraty tchu", "Pogarda" czy "Szalony Piotruś", będący jednym z najważniejszych przedstawicieli francuskiej Nowej Fali, odszedł w wieku 91 lat. O śmierci artysty poinformowała agencja prasowa Reuters, powołując się na francuską gazetę "Liberation".   

Kim był Jean-Luc Godard?

Jean-Luc Godard urodził się 3 grudnia 1930 roku. W trakcie studiów na Sorbonie aktywnie uczestniczył w życiu Dyskusyjnych Klubów Filmowych. Był współzałożycielem czasopisma "Cahiers du Cinéma", na łamach którego wsławił się bezkompromisową krytyką uznanych francuskich reżyserów. W drugiej połowie lat 50. sam zaczął stawać za kamerą. Przypominamy odcinek programu Na skróty, w którym przyglądamy się fenomenowi jego debiutu – "Do utraty tchu": 

Jean-Luc Godard – najważniejsze filmy

Choć Jean-Luc Godard był aktywny zawodowo do późnej starości (mimo kilkakrotnie zapowiadanego przejścia na emeryturę), największy rozgłos przyniosły mu filmy zrealizowane na początku kariery: brawurowy debiut "Do utraty tchu" z Jean Seberg i Jeanem-Paulem Belmondo w rolach głównych, "Pogarda" z Brigitte Bardot, czy produkcje z Anną Kariną (wówczas jego żoną) – "Żyć własnym życiem", "Kobieta jest kobietą", "Alphaville", "Amatorski gang" czy "Szalony Piotruś".

Od 1967 roku Godard coraz częściej sięgał po tematy społeczne, w kolejnych dziełach coraz mocniej krytykując konsumpcjonizm ("2 lub 3 rzeczy, które o niej wiem", "Koniec tygodnia"), czy dając wyraz maoistycznym sympatiom ("Chinka"). Realizował zaangażowane politycznie dokumenty i filmy-manifesty jak "Daleko od Wietnamu" piętnujący imperialistyczne zapędy Zachodu czy "Sympathy for the Devil", w którym muzyka zespołu The Rolling Stones jest tłem dla kontrkulturowych zjawisk takich jak ruch Czarnych Panter, działalność organizacji feministycznych czy zamieszki we Francji.


W latach 80. Godard wrócił do realizacji filmów fabularnych. Były wśród nich komedie ("Ratuj kto może (życie)" z Isabelle Huppert), dramaty ("Pasja" z Jerzym Radziwiłowiczem w jednej z głównych ról), komedie sci-fi ("Król Lear" z Woodym Allenem i Julie Delpy) czy komedie kryminalne ("Detektyw" z Jeanem-Pierre'em Léaud). Swoją erudycję i miłość do X muzy miał okazję pokazać w realizowanym dla Canal+ w latach 1988–1998 cyklu krótkometrażowych dokumentów "Historia/e kina".

Godard nie zrezygnował z eksperymentalnych, odważnych form. W 2002 roku wziął udział w projekcie "10 minut później: Wiolonczela" obok takich twórców kina europejskiego jak Bernardo Bertolucci, Volker Schlöndorff, Jiří Menzel, István Szabó czy Claire Denis. Kręcił także filmowe eseje, jak zrealizowane w technologii 3D "Pożegnanie z językiem" czy "Jean-Luc Godard. Imaginacje".

Jean-Luc Godard – nagrody

Jean-Luc Godard prezentował swoje filmy podczas najbardziej prestiżowych festiwali filmowych, m.in. w Cannes, Berlinie czy Wenecji. "Do utraty tchu" stało się sensacją Berlinale w 1960 roku, gdzie zdobyło Srebrnego Niedźwiedzia. Pięć lat później "Alphaville" zostało nagrodzone Złotym Niedźwiedziem. W 1983 roku Godard ostał nagrodzony Złotym Lwem za "Imię: Carmen". W Cannes został doceniony dopiero pod koniec kariery. W 2014 roku otrzymał nagrodę jury za "Pożegnanie z językiem", a w 2018 roku nagrodę specjalną za "Jean-Luc Godard. Imaginacje". 


W 1987 roku członkowie Francuskiej Akademii Sztuki i Techniki Filmowej przyznali Godardowi honorowego Cezara, którego odebrał z rąk aktorki Isabelle Huppert. W 2010 roku Amerykańska Akademia Filmowa nagrodziła go honorową statuetką za "pasję, konfrontacje i nowy rodzaj kina".