Biografia
Legendarny aktor sceniczny i filmowy, który zadebiutował na Broadwayu w sentymentalnym hicie "Remember Mama". Przełomowy moment jego kariery nadszedł wraz z "Tramwajem zwanym pożądaniem" scenariusza Tennessee Williamsa, wyreżyserowanym przez Elię Kazana. Brando wywarł wpływ na całe pokolenia aktorów, począwszy od Jamesa Deana do Rivera Phoenixa. Jako nieoficjalny rzecznik swojej generacji młody Brando zaczął być utożsamiany z buntownikiem sprzeciwiającym się niezrozumiałym dla niego prawom. Zapytany w "Dzikim" przeciwko czemu się buntuje, odpowiada: "A co macie pod ręką?". Pierwszym filmem Brando był reżyserowany przez Freda Zinnemanna obraz "Pokłosie wojny", opowiadający historię sparaliżowanego, walczącego o godność weterana wojennego. Następna była filmowa wersja "Tramwaju zwanego pożądaniem", która na zawsze umieściła Brando w sercach publiczności i uczyniła go jednym z pierwszych aktorów "nowego pokolenia" przedzierających się ku gwiazdorstwu jeszcze przed pojawieniem się Deana, Newmana i Hudsona. Jego następne role to meksykański rewolucjonista w "Viva Zapata!" i Marek Antoniusz w szekspirowskim "Juliuszu Cezarze" w adaptacji Josepha L. Mankiewicza.
Talent Brando został potwierdzony filmem "Dziki", dzięki któremu czarna kurtka motocyklisty stała się obowiązkowym strojem młodych twardzieli. Otrzymał Oscara za wielowymiarową kreację w znakomitym filmie Kazana "Na nabrzeżach". Jego kolejne role charakteryzowały się różnorodnością: Napoleon w "Desiree", wazeliniarski hazardzista w "Faceci i laleczki", japoński tłumacz w "Herbaciarni "Pod Księżycem"", pilot podczas wojny koreańskiej zakochany w japońskiej śpiewaczce w "Sayonara" Joshuy Logana, słaby Fletcher Christian w "Buncie na Bounty".Brando zerwał ze swoim image'em buntownika w latach 60. Pojawił się w filmach "Jak ptaki bez gniazd", "Spokojny Amerykanin" i sparodiował samego siebie w "Opowieści do poduszki". Jednakże jego pozycja słabła, dopóki Francis Ford Coppola nie obsadził go w tytułowej roli w "Ojcu chrzestnym". Otrzymał wtedy drugiego Oscara dla najlepszego aktora za stworzenie wizerunku Dona Corleone. Jego kolejna rola - kontrowersyjna, olśniewająca i ekshibicjonistyczna - to postać z "Ostatniego tanga w Paryżu" Bertolucciego. W "Przełomach Missouri" Brando wcielił się w rewolwerowca tropiącego koniokrada, Jacka Nicholsona. Następnie zagrał Jor-Ela, ojca "Supermana" oraz przyczynił się do stworzenia przerażającej wizji w halucynogennym dramacie wojennym Coppoli "Czas Apokalipsy", a także zdobył nominację do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę w filmie "Sucha biała pora". Brando otrzymał pochlebne recenzje za parodię Dona Corleone w "Nowicjuszu" i rolę psychiatry w "Don Juanie DeMarco". Pojawił się także jako tajemniczy naukowiec stwarzający półludzi w remake'u "Wyspy doktora Moreau".
Talent Brando został potwierdzony filmem "Dziki", dzięki któremu czarna kurtka motocyklisty stała się obowiązkowym strojem młodych twardzieli. Otrzymał Oscara za wielowymiarową kreację w znakomitym filmie Kazana "Na nabrzeżach". Jego kolejne role charakteryzowały się różnorodnością: Napoleon w "Desiree", wazeliniarski hazardzista w "Faceci i laleczki", japoński tłumacz w "Herbaciarni "Pod Księżycem"", pilot podczas wojny koreańskiej zakochany w japońskiej śpiewaczce w "Sayonara" Joshuy Logana, słaby Fletcher Christian w "Buncie na Bounty".Brando zerwał ze swoim image'em buntownika w latach 60. Pojawił się w filmach "Jak ptaki bez gniazd", "Spokojny Amerykanin" i sparodiował samego siebie w "Opowieści do poduszki". Jednakże jego pozycja słabła, dopóki Francis Ford Coppola nie obsadził go w tytułowej roli w "Ojcu chrzestnym". Otrzymał wtedy drugiego Oscara dla najlepszego aktora za stworzenie wizerunku Dona Corleone. Jego kolejna rola - kontrowersyjna, olśniewająca i ekshibicjonistyczna - to postać z "Ostatniego tanga w Paryżu" Bertolucciego. W "Przełomach Missouri" Brando wcielił się w rewolwerowca tropiącego koniokrada, Jacka Nicholsona. Następnie zagrał Jor-Ela, ojca "Supermana" oraz przyczynił się do stworzenia przerażającej wizji w halucynogennym dramacie wojennym Coppoli "Czas Apokalipsy", a także zdobył nominację do Oscara dla najlepszego aktora drugoplanowego za rolę w filmie "Sucha biała pora". Brando otrzymał pochlebne recenzje za parodię Dona Corleone w "Nowicjuszu" i rolę psychiatry w "Don Juanie DeMarco". Pojawił się także jako tajemniczy naukowiec stwarzający półludzi w remake'u "Wyspy doktora Moreau".
Urodzony 3 kwietnia 1924 roku w Omaha w Nebrasce Marlon Brando jr. był synem niespełnionej aktorki.
W Nowym Jorku uczył się tzw. techniki Stanisławskiego. Potem trafił do szkoły Lee Strasberga. Po raz pierwszy na Broadwayu pojawił się mając 20 lat w sztuce "I Remember Mama". Przełom nastąpił wraz z rolą Stanley'a Kowalskiego w sztuce "Tramwaj zwany pożądaniem", gdzie wypatrzył go Elia Kazan i obsadził w jej ekranizacji. Za swoją niesamowitą kreację Brando otrzymał nominację do Oscara. Statuetkę otrzymał w 1955 roku dzięki brawurowej roli w "Na nabrzeżach", także w reżyserii Kazana.
Stał się symbolem seksu. Mężczyźni ubierali się wzorując na jego stylu, był obiektem pożądania kobiet. Nie bał się wyzwań: zagrał homoseksualistę oraz nazistę. W 1961 roku zadebiutował jako reżyser dzięki filmowi "Dwa oblicza zemsty". W rok później wcielił się w Fletchera Christiana w kolejnej ekranizacji "Buntu na Bounty" (niemal 30 lat wcześniej rolę tę grał Clark Gable).
Najbardziej znaną rolą Brando jest tytułowy "Ojciec chrzestny" w doskonałym filmie F.F. Coppoli. Wówczas otrzymał drugiego Oscara. W 1972 roku wystąpił w "Ostatnim tangu w Paryżu" w reżyserii Bernarda Bertolucciego, co dało mu kolejną nominację. Brando pojawiał się ekranie coraz rzadziej.
Zmarł 1 lipca 2004 roku w Los Angeles. Od wielu lat cierpiał na bulimię, miał też problemy z sercem.
W Nowym Jorku uczył się tzw. techniki Stanisławskiego. Potem trafił do szkoły Lee Strasberga. Po raz pierwszy na Broadwayu pojawił się mając 20 lat w sztuce "I Remember Mama". Przełom nastąpił wraz z rolą Stanley'a Kowalskiego w sztuce "Tramwaj zwany pożądaniem", gdzie wypatrzył go Elia Kazan i obsadził w jej ekranizacji. Za swoją niesamowitą kreację Brando otrzymał nominację do Oscara. Statuetkę otrzymał w 1955 roku dzięki brawurowej roli w "Na nabrzeżach", także w reżyserii Kazana.
Stał się symbolem seksu. Mężczyźni ubierali się wzorując na jego stylu, był obiektem pożądania kobiet. Nie bał się wyzwań: zagrał homoseksualistę oraz nazistę. W 1961 roku zadebiutował jako reżyser dzięki filmowi "Dwa oblicza zemsty". W rok później wcielił się w Fletchera Christiana w kolejnej ekranizacji "Buntu na Bounty" (niemal 30 lat wcześniej rolę tę grał Clark Gable).
Najbardziej znaną rolą Brando jest tytułowy "Ojciec chrzestny" w doskonałym filmie F.F. Coppoli. Wówczas otrzymał drugiego Oscara. W 1972 roku wystąpił w "Ostatnim tangu w Paryżu" w reżyserii Bernarda Bertolucciego, co dało mu kolejną nominację. Brando pojawiał się ekranie coraz rzadziej.
Zmarł 1 lipca 2004 roku w Los Angeles. Od wielu lat cierpiał na bulimię, miał też problemy z sercem.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.
