Repertuar kina Muranów

Tashi, była gwiazda tenisa, zostaje trenerką swojego męża, który aby przerwać pasmo porażek musi zmierzyć się na korcie ze swoim byłym najlepszym przyjacielem, a przy tym byłym partnerem żony.

Matka odkrywa, że nauczyciel jest winny dziwnym zachowaniom jej syna.

Dozorca w Japonii docenia uroki prostego życia.

Instruktorka tańca poznaje tłumacza migowego, który jest aseksualny. Próbując stworzyć związek, uczą się na nowo intymności.

Komendant obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau Rudolf Höss i jego żona Hedwiga próbują ułożyć sobie rodzinne życie w domu z ogrodem, który znajduje się tuż obok obozu.

Próbując uciec przed patriarchatem powojennego włoskiego społeczeństwa, Delia planuje zbuntować się przeciwko brutalnemu mężowi.

Mała Chihiro wyrusza w pełną niebezpieczeństw podróż, aby ocalić swoich rodziców.

Dwoje uczniów niezwykłej szkoły musi współpracować z magicznymi zwierzętami aby rozwikłać tajemnicę dziwnych dziur, które pojawiły się na terenie szkoły.

Waldi i jego trzy siostry mieszkają w starej willi pod miastem, a w piwnicy ich stuletni rodzice, którzy kilka lat temu umarli. Cała rodzinka cieszy się wspólnymi śniadaniami i domowym ciepłem, dopóki Waldi nie odkrywa w sobie nadprzyrodzonych mocy. Wtedy niespodziewani goście wciągają rodzinę w ściśle tajny plan, zmuszając zmarłych rodziców do uruchomienia swoich znajomości w zaświatach.

Haratyk, nie mogąc liczyć na pomoc władz, uruchamia z mieszkańcami wioski tartak. Gdy przedstawiciel partii oświadcza, że jest to własność ludu, którą trzeba zwrócić, górale niszczą swoje dzieło i idą do lasu, gdzie tworzą oddział partyzancki.

Eksploracja twórczości Anselma Kiefera, malarza i rzeźbiarza, który poprzez swoją sztukę konfrontował niemieckie społeczeństwo z dziedzictwem III Rzeszy.

Rijksmuseum i Mauritshuis organizują wystawę przedstawiającą arcydzieła Vermeera. Dyrektor muzeum i kuratorzy oprowadzają po wystawie, przedstawiając nowe badania na temat procesu artystycznego Vermeera.

Weteran wojenny postanawia zbudować kolonię na nieurodzajnych wrzosowiskach jutlandzkich. Uzyskując zgodę króla, jego wrogiem staje się lokalny właściciel ziemski.

Pięcioletni chłopiec zaprzyjaźnia się z rybią księżniczką.

Haru ratuje życie kotu, który w podzięce zabiera ją do swojego królestwa. Sprawy komplikują się, gdy władca krainy proponuje dziewczynie małżeństwo ze swoim synem.

Olfa samotnie wychowuje cztery córki. Kiedy dwie najstarsze z nich znikają, z pomocą przychodzi pewien filmowiec, który ma dość oryginalny pomysł.

Wierzymy czy nie w istnienie zdolności kontaktu z zaświatami, ten film nie pozostawia nas obojętnymi. Ani przez chwilę reżyserka (film o Taylor Swift "Miss Americana") nie próbuje nas zresztą przekonać, że siedmioro jasnowidzów_widzek, których poznajemy na  spotkaniach jeden na jeden z klientami i w scenach z życia prywatnego, mają tę „moc". To, co na pewno potrafią, to usiąść naprzeciw kogoś, kogo nie znają i przekazać jasną i często pomocną refleksję na temat ich największych zmartwień i bólu. Co sprawia, że ludzie płacą za ich usługi? To pytanie również wisi w powietrzu. Film studia A24 zręcznie porusza się pomiędzy ironią i szczerą otwartością na to, co przynoszą sesje z klientami i na codzienność jaznowidzów_widzek. Queerowa Per Erik Borja wprost przyznaje: "nie wierzę w pełni w to, co mówię". Wszyscy z trudem wiążą koniec z końcem. Gdy zaglądamy do ich mieszkań, indywidualne losy widać lepiej i rany na duszy. Jedna z jasnowidzek mówi: "czasami wydaje mi się, że najbardziej uzdrowienia potrzebują uzdrowiciele". Cała siódemka interesuje się sztukami performatywnymi, w tym filmem, a niektórzy nawet występują zawodowo. Phoebe, która komunikuje się z psami na odległość, ma obsesję na punkcie Johna Watersa. Czy wizyta u medium tak bardzo różni się od seansu w kinie?

Prawdziwa historia Wandy Rutkiewicz, pierwszej kobiety świata i pierwszej osoby z Polski na najwyższych szczytach ziemi – opowiedziana przez nią samą. Wanda bez zaproszenia wkroczyła w męski świat wypraw wysokogórskich i zapłaciła za to najwyższą cenę. Reżyserka filmu, która sama jest alpinistką, wyrusza w Himalaje śladami Wandy. Wskazówką do poszukiwań jest audio-pamiętnik bohaterki znaleziony wśród sterty materiałów archiwalnych. Wanda zaginęła 30 lat temu. Jej ciało nigdy nie zostało odnalezione. Niektórzy twierdzą, że została w klasztorze buddyjskim. Film eksploruje jej życie i tajemnicę z udziałem znanych wspinaczy: Reinholda Messnera, Krzysztofa Wielickiego i Carlosa Carsolio, a także bliskich jej kobiet: siostry Janiny Fies i menadżerki Marion Feik.

Prawie pół wieku po premierze "Nocny kowboj" (1969) nadal pozostaje jednym z najbardziej oryginalnych filmów naszych czasów. Dzięki kreacjom Jona Voighta i Dustina Hoffmana, scenariuszowi Waldo Salta i reżyserii Johna Schlesingera, przeszedł do historii jako jedyny obraz z kategorią wiekową X, który zdobył Oscara® dla najlepszego filmu. Nancy Buirski opowiada historię powstania "Nocnego kowboja" i analizuje rolę, jaką ten film odegrał we współczesnym kinie. Oglądamy materiały archiwalne, zza kulis, a także fragmenty kronik, reportaży i wywiady z twórcami, którzy już nie żyją (w tym ze Schlesingerem) oraz z Johnem Voightem i jego współpracownikami: Bobem Balabanem i Brendą Vaccaro. Słuchamy opinii krytyków i znawców kina, komentujących znaczenie kulturowe filmu. Buirski umieszcza go w różnych historycznych kontekstach - łączy film z wojną w Wietnamie, kulturą kowbojską, z walką o prawa gejów, kobiet i czarnych, z protestami w Chicago w 1968 roku, a także z nowojorską artystyczną awangardą. Schlesinger okazał się doskonałym twórcą, który wyraził w "Nocnym kowboju" całe swoje czasy. Widzimy Nowy Jork w niespokojnym okresie kulturalnego fermentu. Obserwujemy epokę, która stworzyła film i film, który stworzył epokę.

Firmy z Silicon Valley pracują nad awatarami, które pozwalają na rozmowy z tymi, którzy umarli. Obserwujemy głęboko ludzką potrzebę i marzenie nieśmiertelności zmienione w produkt komercyjny. "Chciałam sprawdzić, czy to jest OK" mówi jedna z użytkowniczek programu "December". Bliscy mogą komunikować się poprzez chatbot, który symuluje zachowania i styl rozmowy osoby zmarłej. Christi rozmawiała ze swoją pierwszą miłością. Inni chcą pozbyć się poczucia winy, uzyskać zgodę na ułożenie sobie życia na nowo. Na razie nie wiadomo, jaki efekt na naszej psychice, sercu, nerwach zostawia kontakt z tak skonstruowanym awatarem. Reżyserzy filmu nie udają, że znają odpowiedzi. Zadają kompleksowe, moralne i emocjonalne, pytania. Jedną z wiodących kwestii jest pozostawienie algorytmów poza moralnością. Co można zrobić z naszymi cyfrowymi szczątkami, pozostałościami w czeluściach Internetu i rodzinną cyfrową pamięcią?

Na 20-lecie zespołu członkowie Efterklang wylądowali w Skopje mając ze sobą tylko gitary i marzenie, aby zagrać z macedońskimi muzykami u stóp pomnika Makedonium - wielkiej budowli wzniesionej w stylu brutalistycznym. Film przedstawia przygody zespołu w Macedonii i alternatywny, wyjątkowo kreatywny proces, który doprowadził do koncertu w Krusewie. Razem z duńskimi muzykami zagrało na nim sześciu lokalnych muzyków i 18-osobowy chór kobiecy i w ten sposób powstał tytułowy Makedonium Band. W filmie poznajemy zarówno styl pracy i otwartość na kulturę Bałkanów członków zespołu Efterklang, jak i bogactwo kultury muzycznej Macedonii.

Przyjaciele z dzieciństwa po 20 latach spędzają wspólnie jeden tydzień.

Sr (czytany jako syrr) to hieroglif egipski opisujący żyrafę. To najwyższe żyjące zwierzę zamieszkuje Ziemię od 20 milionów lat. W filmie występuje jako element mitu, baśni, historii naturalnej i politycznej. Jest łącznikiem prawdziwie epickiej historii rozciągniętej na tysiąclecia i kontynenty. Mozaika kultur, zdarzeń i miejsc podana nam jest w swobodnej formalnie opowieści. Odwiedzamy między innymi wybrzeża Nilu, fabrykę ceramiki nieopodal Pekinu, wyspę na Filipinach, chroniony sejf w Nowym Jorku, góry na Saharze, amerykańskie lotnisko wojskowe w Nigrze, a nawet debatę rabinów. Symbolicznie figura żyrafy pomaga nam zrozumieć świat, w całym jego pięknie i skomplikowaniu. Trajektorie tematów wędrują od egzotyki, poprzez dzieła sztuki, do reliktów kolonializmu. Od relacji władzy do relatywności naszej wiedzy. Obrazy i historie tworzą wielopoziomowy obraz świata i znaczeń. Prowokują do niezależnej kontemplacji i wewnętrznego oglądu naszych wyobrażeń o świecie. Reżyserce udało się stworzyć film medytacyjny, immersyjny, czasami ironicznie dowcipny, zapierający dech w piersiach zarówno zdjęciami, jak i zwrotami narracji.

Żyjemy w wirtualnym i płynnym świecie. Jedno kliknięcie dzieli nas od innych. Kontaktujemy się ze sobą w każdym momencie i z dowolnego miejsca na Ziemi. Czy jednak to, co widzimy w sieci, jest prawdą? W Internecie istnieją miliony deepfake’ów, a 90% z nich to nieautoryzowana pornografia: pliki audio, wideo lub obrazy, które zostały stworzone przez sztuczną inteligencję i są trudne do odróżnienia od oryginału. Film opowiada o młodej studentce Taylor (jej tożsamość została celowo zmieniona), która stała się ofiarą deepfake’ów. Pewnego dnia znajduje w sieci film pornograficzny ze swoim udziałem. Policja nie reaguje, a ona nic nie może z tym zrobić. Cyfrowe prawo w tym zakresie nie istnieje. Z pomocą eksperta i koleżanki postanawia zbadać prężnie rozwijającą się internetową kulturę mizoginistycznych geeków, którzy wykorzystują pornograficzne kłamstwa do terroryzowania kobiet. Ustawodawstwo nie nadąża za rzeczywistością, liczba deepfake’ów podwaja się co sześć miesięcy. Ofiary milczą ze wstydu, mają myśli samobójcze, a fałszywe materiały niszczą ich prywatne i zawodowe życie. Film jest przestrogą na temat niewłaściwego wykorzystania AI. Pokazuje też, jak można zmienić tę samą technologię w narzędzie, które pozwala na odzyskanie skradzionej tożsamości.

Mandø jest małą duńską wyspą połączoną z lądem wąską groblą, która jest często zalewana przez Morze Wattowe. Mieszka na niej zaledwie 27 mieszkańców, których z powodu zmian klimatycznych czekają nieuchronne, tragiczne w skutkach zmiany. Najmłodszy z nich to 40-letni Gregers - jedyny rolnik na wyspie. Próbuje znaleźć partnerkę za pośrednictwem duńskiej wersji programu "Rolnik szuka żony". Gdy nadchodzi sztorm, obchodzi ze swoim psem wały przeciwpowodziowe. Prowadzi z matką pełne czystego nonsensu rozmowy. Inna mieszkanka wyspy - Mia właśnie obchodzi swoje setne urodziny, a Nils - miłośnik ptaków, lamentuje nad zmniejszającą się liczbą ptaków przylatujących na wyspę. Film przybliża nam w piękny wizualnie sposób to miejsce i morze, które zmienia się z wiatrem i przypływem. Nieciekawa przyszłość mieszkańców rysuje się w ich wzajemnych, niepozbawionych komizmu i ciepła rozmowach.

Medytacyjny, jeśli nie immersyjny, obraz przyrody wschodnich Himalajów. Piękne zdjęcia i przeszywający dźwięk bardzo szybko przenoszą nas z sali kinowej w głąb górskiej puszczy. Tam naukowczyni Mansee Mungi bada tytułowe nocne istoty. Na początku wydaje nam się, że słyszymy krople deszczu, uderzające o mocno oświetloną plandekę, którą co noc Mansee i jej asystenci rozstawiają w himalajskich lasach. Po chwili zdajemy sobie sprawę, że to nie deszcz lecz ćmy. Takich niezwykłych, zaskakujących obserwacji przyrody jest w filmie wiele. Mansee bada ćmę jastrzębią, a dokładnie jej występowanie na różnych wysokościach, aby na tej podstawie przewidzieć wpływ zmian klimatycznych na ziemską bioróżnorodność. Jak odróżnić ją od setek rodzajów innych ciem, które przylatują na oświetloną plandekę podczas ciemnej nocy? Bicki, asystent bohaterki, nie interesował się ćmami, ale gdy dostał tę pracę, z ciekawością zaczął śledzić świat tych nocnych istot i ich zwyczaje. W filmie nie pada dużo słów, co pozwala na głębokie zanurzenie się w fascynujący nocny świat, a także na zrozumienie misji nauki, którą symbolizuje zawsze skupiona i precyzyjna Mungi.

Cuviví to tradycyjna ekwadorska nazwa brodźca wyżynnego - ptaka brodzącego, który ma szczególne znaczenie dla rdzennych społeczności żyjących wokół jezior Ozogoche w środku Andów. Co roku ptaki te migrują na południe z Ameryki Północnej. Około września mijają jeziora Ozogoche, gdzie dużo z nich "popełnia samobójstwo", rzucając się z wysokości do lodowatej wody. Martwe ptaki są zbierane z brzegów i wykorzystywane do przygotowania rytualnej uczty. Migracja i poświęcenie się cuviví jest symboliczne dla rdzennych mieszkańców páramo, którzy podążają tą trasą, ale w przeciwnym kierunku. Ze względu na zmiany klimatyczne brakuje pracy i żywności, a wielu młodych ludzi migruje do Stanów Zjednoczonych, nie zważając na niebezpieczeństwa związane z podróżą.

Młoda przybyszka z Europy Wschodniej przyjeżdża do Ameryki szukać lepszego życia. Szybko odkrywa, że wyobrażenie w niczym nie przypomina prawdziwego świata.

Młoda marokańska reżyserka Asmae El Moudir chce odkryć, dlaczego na jej jedynym zdjęciu z dzieciństwa najpewniej wcale nie jest ona. Postanawia zbadać przeszłość i jej tajemnice, tworząc ręcznie robioną replikę dzielnicy Casablanki, w której dorastała. Zaczyna analizować historie opowiadane przez matkę, ojca i babcię na temat ich domu i kraju, powoli odkrywając kolejne warstwy oszustw i umyślnego zapomnienia, które ukształtowały jej życie. Trudno jest stawić czoła prawdzie, ale w tym czasem surrealistycznym filmie non-fiction El Moudir zaczyna wyciągać na powierzchnię to, co realne.

Społeczność Kuna jest jedną z największych spośród Pierwszych Narodów w Ameryce Łacińskiej. Zamieszkuje wyspy na Morzu Karaibskim u wybrzeży Panamy. Zdobywca Oscara, reżyser i antropolog Pierre-Dominique Gaisseau, spędził tam 1975 rok, kręcąc film o ich matriarchalnej kulturze. Obiecał, że pokaże go plemieniu, ale nie spełnił obietnicy. Arysteides Turpana – Kuna, który studiował we Francji, walczy z tamtejszą biurokracją, aby wydobyć film z archiwów i pokazać go społeczności. Jednocześnie obserwujemy, jak młode pokolenie Kuna tworzy swoje media. Jeden z nich, Orgun Wagua, współpracuje z reżyserem. Wielu starszych Kuna pamięta kręcenie filmu w latach 70. XX wieku. Konfrontują swoje wspomnienia z filmem, który po prawie pół wieku oglądają razem z młodym pokoleniem. Obserwujemy meta-filmowy, wielopoziomowy eksperyment. Peyrot stawia pytania o to, po co i dla kogo robi się kino dokumentalne oraz do kogo należy film dokumentalny. Czy do tego, kto go finansuje? A może do tego, kto jest jego autorem? Czy wreszcie do bohatera lub zbiorowości, którą przedstawia?

Zanim pojawiła się Isadora Duncan, była Loïe Fuller. Ta amerykańska tancerka, pionierka tańca współczesnego oraz oświetlenia scenicznego, choreografka, aktorka, producentka, pisarka, modelka i wynalazczyni. Była rewolucjonistką swoich czasów. Występowała z Buffalo Billem, zanim stała się światowej sławy gwiazdą i ucieleśnieniem ruchu Art Nouveau. Dzięki wyszukanej, efemerycznej sztuce, eksperymentującej z oświetleniem oraz oszałamiającymi kształtami, zmieniającej dotychczasowe postrzeganie abstrakcji, stworzyła nowy rodzaj spektaklu, wykorzystując taniec, tkaninę, ruch i światło. Film przedstawia kobietę-artystkę, która zyskała sławę na własnych warunkach, nie wstydząc się swojego ciała i otwarcie mówiąc o seksualności. To dokumentacja zdumiewającego wpływu, jaki jej twórczość wywarła na współczesną kulturę, w tym na takich artystów jak Taylor Swift, Bill T. Jones, Shakira, William Kentridge czy Red Hot Chili Peppers i wielu innych.

Norweskie siostry Kari i May są bardzo religijne i wszędzie widzą znaki dawane im przez Boga. May decyduje się przeprowadzić blisko Kari – do Gullspång w Szwecji. Kiedy właścicielką wybranego mieszkania okazuje się kobieta bardzo podobna do ich starszej siostry Astrid, która popełniła samobójstwo ponad 30 lat wcześniej, historia znacznie przyspiesza. Co więcej, właścicielka ma taki sam pseudonim, jak ich siostra "Lita", znaleziona martwa nad brzegiem jeziora (jak Laura w serialu "Twin Peaks"). Siostry proszą reżyserkę o pomoc w wyjaśnieniu tej tajemnicy. Na tym nie kończą się niezwykłe odkrycia historii rodzinnej. Komiczne sytuacje i poruszające odkrycia następują po sobie, tworząc ciąg surrealistycznych zdarzeń.

Kiedy mieszkańcy odległego syberyjskiego miasta z dziewięcioma ogromnymi zakładami odkrywkowymi dowiadują się, że pod ich dzielnicą zapaliła się opuszczona kopalnia węgla, wtłaczając do ich domów toksyczny gaz, zwracają się o pomoc do Natalii Zubkowej - lokalnej gospodyni domowej, która nie widziała innego wyjścia i została dziennikarką. W mieście działa jeden niezależny dziennik. Gdy relacje Natalii na temat wypadku rozsiały się w sieci, nagle okazało się, że stała się ona celem masowej rządowej kampanii dezinformacyjnej, która próbuje zatuszować sprawę. W cieniu coraz bardziej autorytarnych działań rosyjskiego rządu Natalia zmuszona jest do podjęcia niebezpiecznej misji, mającej na celu ujawnienie pełnego rozmiaru katastrofy ekologicznej rozgrywającej się wokół niej. Kręcony przez dwa lata film pokazuje jeden z najniebezpieczniejszych rejonów Rosji, w którym przez cztery lata trwał skandal węglowy. Ujawnia brudną taktykę nowoczesnego rosyjskiego państwa totalitarnego, a także ludzkie koszty, jakie wiążą się z wydobyciem węgla.

Osiem lat temu duński scenarzysta Lars K. Andersen wpadł na pomysł filmu inspirowanego postacią bohatera z dzieciństwa – norweskiego podróżnika Helge Ingstada, który w 1937 roku wybrał się na wyprawę do Meksyku w poszukiwaniu zaginionego plemienia Apaczów. Lars napisał scenariusz, w którym chciał pójść w ślady swojego bohatera i wraz z norweskim filmowcem Håvardem Bustnesem odnaleźć tajemnicze plemię. Ale to, co na papierze wyglądało na ekscentryczny film drogi utrzymany w stylistyce amerykańskiego westernu, przerodziło się w mimowolną dekonstrukcję mitologii białego poszukiwacza przygód. Zmusiło to Larsa i Håvarda do autorefleksji, ponownego przemyślenia idei projektu oraz własnej roli jako outsiderów kulturowych. Po drodze spotkali Piusa - prawnuka wojownika Geronimo, który sam mocno wierzy w istnienie Apaczów w Meksyku. Kiedy projekt filmowy jest na skraju upadku, Lars zaczyna szukać odpowiedzi, które zaprowadzą go do wnuka Helge Ingstada w Oslo. Na strychu czeka go zdumiewające odkrycie, które zmienia wszystko. To nieoczekiwane znalezisko prowadzi do emocjonalnego zakończenia, akcentującego temat kulturowego szacunku i zawłaszczenia.

Inwazja Rosji na Ukrainę zastaje Alinę w Irpieniu pod Kijowem. Zbombardowane i odcięte od świata miasto staje się pułapką, z której udaje jej się wydostać z jedną z ostatnich grup ewakuacyjnych. Dociera do chaty w pobliskiej wiosce, w której utknęli jej rodzice. Przez pierwsze tygodnie starają się żyć normalnie. Mama prowadzi zajęcia online, tata opiekuje się swoimi kotami i zwierzętami z okolicy, Alina filmuje bieżące wydarzenia. Jednak front jest coraz bliżej. Trzeba podjąć decyzję - zostać czy uciekać?

Policjant 223 po stracie ukochanej dostaje obsesji na punkcie ananasów i dat. Funkcjonariusz 663, czekając na powrót dziewczyny, nie dostrzega zakochanej w nim kobiety.

Para krwiopijców odbudowuje swój związek sprzed lat. Na przeszkodzie staje im młodsza siostra wampirzycy.

Pięć niezwiązanych ze sobą nowel ukazujących losy pięciu taksówkarzy w pięciu różnych miejscach na Ziemi.

Bezrobotny i bezdomny młodzieniec tuła się bez celu po Nowym Jorku, od czasu do czasu prowadząc krótkie rozmowy z napotkanymi ludźmi.

Trzej nieudacznicy trafiają do jednej więziennej celi. Jeden z nich obmyśla plan ucieczki.

Jedenaście krótkich epizodów przedstawiających rozmowy przy kawie i papierosach. 

Choreograf Selva i DJ Daddy przesłuchują kulkunastu tancerzy, szukając potencjalnych członków swojej nowej grupy. Po wyczerpującym treningu rozpoczynają z nimi imprezę, orientując się, że do sangrii ktoś wrzucił LSD.

Film pokazuje nieznane okoliczności i konsekwencje odzyskania niepodległości przez Kenijczyków. Brytyjczycy przekazali władzę nie tym, którzy w imieniu milionów walczyli z kolonizatorami, ale tym, którzy posłusznie im służyli. Wanjugu Kimathi jest córką legendarnego przywódcy ruchu Mau Mau – Dedana Kimathi. Ruch walczył z brytyjskim kolonializmem w Kenii w latach 1952–1960, próbując zatrzymać konfiskowanie ziemi należącej do tubylców. W 1957 roku władze kolonialne powiesiły Dedana, porzucając jego ciało w nieznanym miejscu.  W obozach koncentracyjnych założonych dla zwolenników Mau Mau umieszczono ponad milion tubylców z różnych plemion. Dziś córka Dedana próbuje razem z weteranami ruchu odzyskać ziemię i przywrócić pamięć o przeszłości. Dzieląc czas między pracą jako recepcjonistka na lotnisku i działalnością społeczną, zyskuje olbrzymie poparcie społeczne i zaczyna zagrażać wpływowym politykom oraz biznesowi, który wyrósł na kradzieży ziemi setek tysięcy rolników.

W ciągu trzech lat francuski fotograf i artysta JR stworzył wielkoformatowe dzieło sztuki w więzieniu o zaostrzonym rygorze w Kalifornii. Współpracował przy tym projekcie z mężczyznami osadzonymi w placówce. Wspólnie ukazali siłę sztuki jako narzędzia reintegracji, rehabilitacji i transformacji w brutalnym amerykańskim systemie karnym. Traktując osadzone w więzieniu osoby jak równych sobie, reżyser znany z oddawania w sztuce głosu osobom marginalizowanym i niewidocznym, nawiązał z nimi głęboki kontakt. Dzięki temu otworzyli się na nowe doświadczenia i pokazali głęboką przemianę, jaka w nich zaszła. JR świadomie kręcił film telefonem komórkowym, nadając materiałowi surową bezpośredniość i tym samym wydobywając na wierzch prawdę i szczere ludzkie emocje z historii osób, które w systemie karnym kryją się wyłącznie za numerami i statystykami. 

Od lat 70. XX wieku lesbijki z całego świata przybywają na grecką wyspę Lesbos – miejsce narodzin starożytnej greckiej poetki Safony. Znajdują raj w lokalnej wiosce Eressos i tworzą własną queerową społeczność, ale wśród rdzennych mieszkańców wioski rośnie napięcie. Obie grupy roszczą sobie prawo do rządzenia wioską, a reżyserka Tzeli Hadjidimitriou – pochodząca z Eressos lesbijka – tworzy filmową kronikę ponad 40 lat miłości, wspólnoty, konfliktów i tego, co to znaczy czuć się akceptowanym lub nie. To jej pierwszy film pełnometrażowy, który jest efektem 12 lat pracy. Ma formę osobistego eseju, który dokumentuje historię nie tylko jej własną, ale również konfliktów i powstawania bezpiecznych przestrzeni.

Buzkashi w języku perskim oznacza "łapanie kóz". To również tradycyjny sport, uprawiany w dużej części Azji Środkowej, w którym dwie drużyny graczy na koniach próbują przejąć kontrolę nad tuszą kozy lub cielęcia, aby móc wrzucić ją do koła i zdobyć punkty. Buzkashi ​​stał się najpopularniejszym sportem w Afganistanie, mimo wprowadzenia przez talibów tymczasowego zakazu jego uprawiania. Film opowiada historię jednego z najlepszych afgańskich zawodników. Khaiber Akbarzada trenuje do startu w Narodowych Mistrzostwach Buzkashi. Zawody mogą mu przynieść światową sławę, a jednocześnie być źródłem nieszczęścia. Jego wujek - legenda tej dyscypliny - został zamordowany podczas wojny domowej. Aby uniknąć jego losu, Abharzada ukrywa się i próbuje znaleźć sposób na ucieczkę z kraju. Film dokumentuje znany nielicznym sport, który staje się idealnym odzwierciedleniem sytuacji politycznej w kraju. Symbolizuje czas wojny, kiedy żadna decyzja nie jest łatwa, a rezygnacja z marzeń okazuje się jedynym sposobem na przetrwanie. 

Anne jest aktorką i reżyserką, która cierpi, bo właśnie rozstała się z mężem. Pracuje nad teatralną adaptacją "W matni" Emila Zoli, w której gra rolę Gervaise. Z kolei Ben to bezrobotny aktor, który jest jej przyjacielem. Darzy ją uczuciem, ale ona nie chce spotykać się z mężczyznami. Prosi Bena, by zagrał w jej przedstawieniu. Kiedy oboje czytają scenariusz, pracują nad postaciami i rozpoczynają próby, rzeczywistość miesza się z fikcją i wydaje się, że para odtwarza w życiu każdy etap historii granych przez siebie postaci, aż do katastrofalnego zakończenia. Eksperymentalne i szczegółowo sfilmowane sceny dają wgląd w stale zmieniające się równoległe światy, pomiędzy którymi poruszają się Anne i jej postać Gervaise. Fascynująca gra rzeczywistości z fikcją prowadzi do ciągłego napięcia: czy intymne sceny, które odgrywa z Benem, są prawdziwe, czy stanowią część przedstawienia? A wybuchy złości, kłótnie i łzy? Dzięki stylistyce cinéma-vérité film wnikliwie rejestruje proces twórczy bohaterów. Zadaje pytanie o role, jakie sami odgrywamy w życiu. Za pośrednictwem dokumentalnej formy kwestionuje intymność, dramat, pasję, pracę i miłość, pokazując jednocześnie najbardziej żywe, ponadczasowe i uniwersalne aspekty życia.

Film przedstawia historię Tanji Nijmeijer - holenderskiej nauczycielki, która po przyjeździe do Kolumbii wstąpiła do partyzantki FARC zaangażowanej od 50 lat w toczącą się w tym kraju wojnę domową. Co spowodowało, że młoda nauczycielka postanowiła rozpocząć walkę rewolucyjną w dżungli, tysiące kilometrów od rodzinnego domu? Zyskała sławę na całym świecie, gdy w relacjach telewizyjnych pojawiła się jako tłumaczka delegacji FARC na pokojowych rozmowach z rządem Kolumbii, które odbywały się na Kubie. Po zawarciu pokoju, Tanja wycofała się życia publicznego i dotarcie do niej nie jest łatwe. Zdecydowała się pozostać w Kolumbii, ponieważ jest ścigana przez Interpol. Film pomaga zrozumieć jej życiowe decyzje i wybory, przybliżając również dramatyczną historię nierówności w Ameryce Łacińskiej.

W górzystym regionie północnego Iranu grupa dobrych znajomych szuka sposobu na życie. Prowadzenie biznesu na pewno nie jest dla nich, irańska gospodarka pogrążona jest w zastoju. Najchętniej wyjechaliby z kraju, ale nie mają pieniędzy. Jedyne, co im pozostało, to szukać skarbów. Nie jest to całkowicie nierealistyczny pomysł w Iranie, gdzie tysiącletnie klejnoty i złote monety czekają na odkrycie w starożytnych grobowcach, katakumbach i jaskiniach. Poszukiwanie skarbów jest jednak surowo zabronione. Dołącza do nich reżyser filmu Hesam Eslami, który dokumentuje ich drogę w poszukiwaniu szczęścia. Filmuje, jak opracowują plany, debatując nad tajnikami różdżek, wykrywaczy metali i minikamer potrzebnych do znalezienia upragnionego garnka złota. Tymczasem policja prowadzi poszukiwania nielegalnych wykopalisk, a filmowani poszukiwacze robią co w ich mocy, by uniknąć złapania. Ta zabawa w kotka i myszkę, przeplatana wieloma humorystycznymi scenami, to historia o poszukiwaniu skarbów, która staje się poszukiwaniem szczęścia.

Film opowiada o legendarnej francuskiej rodzinie Troisgros, która urzęduje w wiejskim regionie Ouches, 100 kilometrów na zachód od Lyonu. Początki ich działalności sięgają roku 1930, dziś są dumnymi posiadaczami trzech gwiazdek Michelin, tworząc prawdziwą dynastię. Do ich zlokalizowanej w XIX-wiecznym budynku restauracji Le Bois sans Feuilles od dekad pielgrzymują tłumy. Otacza ich sława pionierów nouvelle cuisine, twórców m.in genialnego przepisu na łososia i wynalazców dania ze szczawiu. Posiadają także dwie inne restauracje: Le Central w mieście Roanne i położoną na wsi - La Colline du Colombier. W filmie odwiedzamy wszystkie trzy.

Domingos (Domingos de Oliveira) jest członkiem afrykańskiego ruchu wolnościowego. Po krwawych zajściach w Angoli zostaje aresztowany przez portugalską tajną policję. W trakcie przesłuchań zostaje śmiertelnie pobity, ale nie zdradza swoich towarzyszy. Żona Domingosa, która nie wie o jego śmierci, błąka się od jednego posterunku do drugiego, próbując bezskutecznie dowiedzieć się, gdzie jest jej mąż.